جمهوری دومینیکن: کشوری در جنوب قارهٔ آمریکای شمالی

پایتخت آن سانتو دومینگو است. زبان رسمی این کشور اسپانیایی و واحد پول آن پزو است.

جمهوری دومینیکن República Dominicana دومینیکن
پرچم نشان ملی
شعار: خدا، میهن، آزادی
سرود: سرود ملی دومینیکن
پایتخت و بزرگترین شهر	سانتو دومینگو ۱۹°۰۰′ شمالی ۷۰°۴۰′ غربی / ۱۹٫۰۰۰°شمالی ۷۰٫۶۶۷°غربی / 19.000; -70.667
زبان(های) رسمی	اسپانیایی
حکومت	جمهوری دموکراتیک
• • رئیس‌جمهور • معاون اول	لوئیز آبینادر مارگاریتا سدنیو
بنیان‌گذاری	۱ دسامبر ۱۸۲۱ ۲۷ فوریه ۱۸۴۴
مساحت
• کل	۴۸٬۴۴۲ کیلومتر مربع (۱۸٬۷۰۴ مایل مربع) (۱۳۰ام)
• آبها (٪)	۰٫۷
جمعیت
• سرشماری	۱۰٬۸۳۷٬۰۰۰ (۸۵ ام)
• تراکم	۲۰۸٫۲ بر کیلومتر مربع (۵۳۹٫۲ بر مایل مربع) (۵۷ام)
واحد پول	پزو (DOP)
منطقه زمانی	UTC
پیش‌شماره تلفنی	۱ ۸۰۹
دامنه سطح‌بالا	.do

جمهوری دومینیکن با حدود ۱۱ میلیون نفر جمعیت و ۴۸٬۴۴۵ کیلومتر مربع مساحت، پس از کوبا، دومین کشور بزرگ حوزه کارائیب از نظر جمعیت و مساحت به‌شمار می‌آید. یک میلیون نفر از جمعیت جمهوری دومینیکن در پایتخت کشور زندگی می‌کنند.

از سدهٔ هفتم میلادی ساکنان منطقهٔ کنونی جمهوری دومینیکن را مردم قوم تائینوس تشکیل می‌دادند. کریستف کلمب در سال ۱۴۹۲ به ساحل دومینیکن رسید و این محل به محل نخستین سکونتگاه دائم اروپاییان در آمریکا بدل شد. این سکونتگاه همان سانتو دومینگو، پایتخت کنونی کشور است که اولین پایتخت اسپانیا در قاره جدید نیز بود. پس از سه قرن حکومت اسپانیایی، که در خلال آن در دوره‌هایی هائیتی نیز اداره کشور را در دست داشتند، این کشور در سال ۱۸۲۱ مستقل شد.

دومینیکن نخستین سرزمینی در قارهٔ آمریکا است که اروپایی‌ها در آن استقرار یافتند و پایتخت آن، سنت دومینگو نیز نخستین پایتخت مستعمراتی در این قاره است. دومینیکن در جزیرهٔ هیسپانیولا قرار دارد که کریستف کلمب در سال ۱۴۹۲ آن را مستقیماً تحت حاکمیت اسپانیا اعلام کرد.

در سال ۱۷۹۵ و در پی نبردهای اسپانیا با جمهوری تازه تأسیس فرانسه، اسپانیا ادارهٔ سانتو دومینگو را طبق قرارداد باسل به فرانسه واگذار کرد.

در سال ۱۸۰۸ مقارن با حملهٔ ناپلئون به اسپانیا، سفیدپوستان سانتو دومینگو علیه حاکمیت فرانسه در جزیرهٔ هیسپانیولا قیام کردند و با کمک بریتانیا که در آن زمان از متحدان اسپانیا بود و هائیتی، دوباره ادارهٔ سانتو دومینگو را به اسپانیایی‌ها بازگرداندند.

در سال ۱۸۲۰ یکی از فرمانداران پیشین اسپانیا در دومینیکن استقلال این کشور از استعمار اسپانیا را اعلام کرد. اما عمر استقلال دومینیکن چندان طولانی نبود و ۹ ماه بعد نیروهای هائیتی به دومینیکن حمله کردند و این منطقه را تحت تصرف خود درآوردند.

در سال ۱۸۳۸ تلاش‌ها دوباره برای استقلال دومینیکن بالا گرفت و در نهایت با تشکیل انجمن‌های مخفی و پیگیری مبارزات برای کسب استقلال، دومینیکن در سال ۱۸۴۴ از هائیتی استقلال یافت و در نوامبر همین سال نیز نخستین قانون اساسی دومینیکن تدوین شد.

دومینیکن ۳۱ سال (۱۹۳۰–۱۹۶۱) تحت حکومت دیکتاتوری رافائل تروخیو (Rafael Trujillo) بود. این دوران در ادبیات جهان نیز بازتاب یافته‌است.

 

اقیانوس اطلس از شمال، هائیتی از مغرب، دریای کارائیب از جنوب، گذرگاه مونا از مشرق، این کشور را احاطه کرده‌اند.

دومینیکن بخش خاوری جزیره هیسپانیولا می‌باشد و بخش باختری آن کشور هائیتی است.

خلیج‌ها

• لویا
• سامانا
• اوکوا

دماغه‌ها

• بی تا
• ایزابلا

رودها

• ریویاک
• ریویونا

 

قلل

• تینائی
• گالو

جزایر

• بی تا
• انریکیلو

 

شهرها و بنادر

زونا کولونیال در سانتو دومینگو (Santo Domingo’s Zona Colonial) این محله تاریخی در شهر سانتو دومینگو، پایتخت کشور جمهوری دومینیکن است و یکی از قدیمی‌ترین مستعمرات اروپائی در دنیای مدرن است که توسط یونسکو میراث جهانی اعلام شده‌است و در سمت غربی رود اوزاما قرار گرفته‌است. این منطقه با ساختمان‌های رنگی و خانه‌های اربابی زیبا و خیابان‌های سنگفرش شده اش، مکان رمانتیکی به عنوان مقصد گردشگری است. در میان چندین و چند جاذبه گردشگری این محله می‌توان به این جاذبه‌ها اشاره کرد: خیابان Calle Las Damas قدیمی‌ترین خیابان سنگفرش شده دنیای مدرن که به سال ۱۵۰۲ برمی گردد، کلیسای جامع قرن شانزدهمی، مجسمه برنزی قرن نوزدهمی کریستف کلمب و خانه مشهور هرمان کورتس. می‌توانید با بازدید از این مکان‌ها، غرق در تاریخ شوید و در کافه‌های اطراف قهوه بنوشید یا از فروشگاه‌ها صنایع دستی بخرید.

این کشور به‌طور کلی به ۳۰ قسمت ایالتی تقسیم شده‌است.

تولید ناخالص داخلی در این کشور ۴٫۸۵ میلیارد دلار است. سه میلیون و ۹۸۶ هزار نفر نیروی کار آن را تشکیل می‌دهند.

نرخ بیکاری در این کشور ۵/۱۵درصد است. ۲/۴۲ درصد از جمعیت این کشور زیر خط فقر زندگی می‌کنند. در سال ۲۰۰۷ نرخ تورم در دومینیکن ۸/۵ درصد بود.

محصولات صادراتی این کشور شامل نیکل آهن، شکر، طلا، نقره، قهوه، کاکائو، تنباکو، گوشت و کالاهای مصرفی است که به کشورهای آمریکا (۷/۷۲ درصد)، انگلیس(۲/۳ درصد) و بلژیک (۴/۲ درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل مواد غذایی، نفت، پنبه، مواد شیمیایی و دارویی است که از کشورهای آمریکا (۹/۴۶درصد)، ونزوئلا (۴/۸درصد)، کلمبیا (۳/۶ درصد) و مکزیک(۷/۵ درصد) وارد می‌شود. این کشور در سال ۲۰۱۳ ده امین تولیدکننده کاکائو در جهان بود

•  
  Cayo Levantado in Samana Bay is one of the many cays in the D.R.
•  
  South shore of Lake Enriquillo, looking northward to the Sierra de Neiba

آداب معاشرت در جمهوری دومینیکن بسیار عجیب است به این ترتیب که یک سری قوانین و ریزه کارهای گسترده را شامل می‌شود؛ مثلاً زنان باید در زمان احوال پرسی دو بار گونه‌های هم را ببوسند. بوسیدن گونه‌های هر شخص به این معنی است که بتوانند برای وی آرزوی خوشبختی داشته باشند حال اگر کسی این کار را فراموش کند یا یک بار انجام دهد بی‌احترامی شدیدی رخ داده که دردسرساز می‌شود. در این کشور مردم نظم و ادب را بسیار دوست دارند همگی سعی می‌کنند در کنار هم قرار بگیرد و از نظر اقتصادی شرایط را بررسی کنند. مردم دوست دارند همیشه در کنار هم بهترین فضای فرهنگی را ایجاد کنند و کتابخوانی به صورت دسته جمعی یک اصول فرهنگی مشخص است. مردم در این کشور از تبعیض جنسیتی متنفر هستند و بین زن و مرد قوانین یکسانی رویت می‌شود. آداب و رسوم فرهنگی در کشور دومینیکن مشخص می‌کند که اهمیت شرایط خانوادگی پیش‌بینی شده‌است. فرهنگ تحصیلی در این کشور بسیار بالا است. زنان تحصیل را دوست دارند سعی می‌کنند در کنار خانه‌داری و کار به تحصیل نیز بپردازند البته که فرهنگ زندگی در این کشور وابسته به دوره‌های مشخصی است و برخی سعی می‌کنند فرهنگ زندگی در جمهوری دومینیکن را به صورت روتین ارزیابی کنند. در فرهنگ زندگی آداب و رسوم خاصی رویت می‌شود مثلاً کودکان باید به بزرگسالان خود در ابتدا سلام کنند و آنها را در آغوش بگیرند.^{[نیازمند منبع]}