مردم لارستانی: گروه قومی پارسی‌تبار ایرانی

بخش بزرگی از این قوم به کشورهای جنوب خلیج فارس از جمله کویت، بحرین، قطر، امارات متحدهٔ عربی، عربستان، عمان، کشورهای قفقاز ارمنستان و گرجستان، ترکیه، آمریکا، اروپا، کانادا و یهودیان آن به اسرائیل مهاجرت کرده‌اند، این مردم عمدتاً خود را خودمونی، اچُم و گرمسیری معرفی می‌کنند، هرچند در بحرین ، قطر ، امارات متحدهٔ عربی ، کویت و شرق عربستان این مردمان به هوله مشهورند.

مردم خودمونی اَچُمی اَچُمستانی لارستانی ایراهستانی

مناطق با جمعیت چشمگیر
ایران: جنوب استان فارس غرب استان هرمزگان شرق استان بوشهر بخشی از استان کرمان شیراز تهران ‌جزیره‌قشم بندر‌عباس  امارات متحده عربی  قطر  کویت  بحرین  عمان  عربستان سعودی  اسرائیل  اروپا  ایالات متحده آمریکا  کانادا  ترکیه  گرجستان  ارمنستان
زبان‌ها
اکثریت:(اَچُمی) اقلیت:(فارسی، هندی، عبری، عربی)
دین
اکثریت: اسلام اهل‌سنت اقلیت: شیعه، یهودی، مزدیسنا، بهائیت، بی دین
قومیت‌های وابسته
فارس، عرب، کرد، قشقایی، پرتغالی، انگلیسی، هندی، عبری، آفریقایی

طبق آخرین آمارهایی که سازمان آمار ایران در مورد جمعیت شهرستان ها ، بخش رویدر و جزایر مسکونی کیش ، لاوان ، سیری ، بوموسی ، هندورابی و تنب بزرگ منتشر کرده و طبق آمار امارات برای جمعیت زرکوه و آمار عمان برای مسندم جمعیت ساکن در منطقه اچمستان چیزی بالغ بر ۱٫۴۰۰٫۰۰۰ نفر بوده هست این آمار مربوط به سال ۹۵ هست و جمعیت کنونی ساکن در اچمستان چیزی بین سه تا چهار میلیون نفر تخمین زده میشود، جمعیت تمام اچم ها از جمله اچم های ساکن اچمستان، کشورهای دیگر و شهرهای بزرگ ایران مثل بندرعباس، شیراز و تهران چیزی حدود هشت میلیون نفر برآورد میشود.

منطقهٔ اچُمستان از شمال شامل شهرهای لار، خنج، گراش، اوز، جویم، لامرد و مهر، جهرم، قیرکازرین، زرین دشت و داراب از شرق شامل شهرهای بستک، بندر لنگه، گاوبندی و بندر خمیر از غرب شامل شهرهای عسلویه، جم، کنگان، دیر و دشتی از جنوب شامل مسندم عمان و جزایر کیش، لاوان، سیری، تنب بزرگ، تنب کوچک، بوموسی، هندورابی، فارور بزرگ، فارور کوچک، چراغی، شیدور، ام الکرم، نخیلو، تهمادون(جبرین)، خان(ام سیله)، گُرم، مُصاف، مَرغی ایران و جزایر آریانا و زرکوه امارات می‌باشد.

اکثریت مردم اچُمستان به زبان اچُمی که با نام‌های دیگری از جمله لارستانی، گرمسیری و خودمونی شناخته می‌شود سخن می‌گویند علاوه بر این زبان فارسی جنوبی نیز در شهر لامرد و بخش هایی از مهر و جم، زبان عربی در عسلویه و بخش هایی از کنگان و جزایر این منطقه، زبان هندی در روستاهای گتاو و خلوص شهرستان بستک توسط نوادگان هندی های مهاجر رواج دارد نسب این مردم اچُم هست و با اقوام فارس، عرب، کرد، قشقایی و هندی قرابت نژادی دارند همینطور به دلیل استعمار این منطقه از سده ی پانزدهم میلادی تا اواخر دوران قاجاریه توسط پرتغالی ها و انگلیسی ها و حضور آنها در مناطق اطراف خلیج فارس تا اواخر قاجاریه بین اچم ها و آنها قرابت نژادی وجود دارد، نوادگان برده های آفریقایی تبار که توسط انگلیسی ها و پرتغالی ها به این منطقه آورده شدند نیز در این قومیت ادغام شده اند. گروهی از مردم اَچُمستان یهودی بوده و اکثریت به اسرائیل و اقلیت به آمریکا ، شیراز و تهران مهاجرت کرده‌اند و برخی نیز مهاجرت نکرده‌اند. دین اچُم ‌ها اسلام است و مذهب اکثریت آن‌ها اهل سنت و اقلیت نیز شیعه هستند و برخی نیز پیرو دین یهودیت، بهائیت و زرتشت می باشند و بخشی هم بی دین هستند در سدهٔ ۱۳ خورشیدی، لار و بندرلنگه به عنوان مراکز تجارت فعال در جنوب ایران شناخته‌شده بوده‌اند. مرکز اچُمستان قبل از صفویه لار بوده هست و شاه عباس صفوی با کمک حاکم کرمان و شیراز ، لارستان را پس از محاصره طولانی مدت تصرف می کند و حکومت مستقل اچُمستان از بین می رود پس از لار، بستک از دوران حکومت افغان ها و فتح اصفهان توسط محمود خان افغان مرکز اچُمستان بوده هست سه حکومت جهانگیریه به حاکمیت شیخ احمد مدنی در دوران افغان ها و نادرشاه ،بعد از آن حسن خان دِلَر و بعدتر هم خوانین بنی عباس از دوران زندیه تا زمان اصلاحات ارضی در بستک حکومت کرده اند.

اچُم در زبان اچُمی: به معنای برویم استفاده میشود، همینطور نام یکی از ایزدان زرتشتی اچم هست به معنای: خود آفریده یا بی علت

در سفرنامه‌ها

سفرنامه ابن بطوطه

ابن بطوطهدر سال ۷۳۳ هجری قمری وارد شهر خنج شده‌است و شرحی دربارهٔ مقامات و زهد و تقوا و ملاقات با زاویه وقت سخن گفته‌است. وی از طریق استان ظفار(کشور عمان) و از آنجا از راه خلیج فارسکه آن را بحر فارسنامیده‌است به جزیره هرمز آمده‌است و از این طریق وارد منطقهٔ لارستانی‌نشین می‌شود. او در این ناحیه از شهرهای میناب، رودان، کهورستان، کوخرد، لارو خنج عبور می‌کند. بخشی از این سفرنامهبه شرح زیر است:

از راه هندوستان به لار آمدم و به همراه ابو زید عبدالرحمن بن ابودلف حنفی در سال ۷۳۳ هجری قمری به خنج وارد شدم. شنیدم که در همان خنج زاویه دیگری هست (احتمالاً منظور از زاویه شیخ عبدالسلام بوده برابر با سال حیات شیخ) که جمعی از صلحاء و عباد در آن به سر می‌برند. شب به سراغ آنان رفتم. مردی بود بزرگوار که آثار عبادت بر وجناتشان هویدا بود. رنگ‌های زرد و بدن‌های ضعیف و چشمان اشک‌باری داشتند. من که وارد زاویه شدم طعام آوردند. او به پیران قوم بانگ زد که پسرم محمد (اشاره به شیخ حاجی محمد پسر شیخ عبدالسلام) را بگوئید تا بیاید. محمد در گوشه‌ای نشسته بود. وقتی پیش آمد از ضعف عبادت چنان می‌نمود که گوئی از گور برخاسته سلام کرد و نشست. پیر گفت: پسر! با این مهمانان در غذا موافقت کن تا از برکات آنان برخوردار گردی، پسر که روزه‌دار بود با ما بطعام نشست و افطار کرد، این جمع همه شافعی مذهب بودند، پس از طعام مراسم دعا انجام گرفت و ما به منزل خود مراجعت کردیم

— ابن بطوطه،

سفرنامهٔ مارکو پولو

 

مارکو پولودشت هرمز و رودخانه مینابرا منطقهٔ سرسبز و پر میوه‌ای می‌داند که بسیار متنوع است. هرمزکه ناحیه‌ای قدیمی است، محل دادوستد بازرگانان خلیج فارس و کیشبوده‌است. مار کوپولو به موقعیت بندری هرمز و رونق آن در رابطه با تجار هندی اشاره می‌کند، کشتی‌های بزرگ مملو از ادویه و مرواریداین منطقه بین عامهٔ مردم به «شهر دقیانوس»معروف است و امروزه نیز خرابه‌های آن را در بخش شمالی جیرفتدانسته‌اند. علاوه بر آن مارکو به صنعت کشتی‌سازی ایران در آن ایام اشاره می‌کند و شیوهٔ ساخت آن را مورد انتقاد قرار می‌دهد و قیر اندود نکردن کشتی‌ها را از معایب آن می‌داند زیرا که بسیاری از آن‌ها غرق می‌شده‌اند. نکتهٔ جالب دیگری که مار کوپولو به آن اشاره می‌کند، بادهای گرم موسمی و گاه کشندهٔ این منطقه یعنی تشباداست.

میراث تاریخی

قلعه دولاب: بقایای قلعه دولاب مربوط به دوره ساسانیاناست و در شهرستان بستکقرار دارد.

تمب تالار: تپه تمب تالار مربوط به دوره ساسانیان - صدر اسلاماست و در شهرستان بستک.

تمب پرگان: تپه تمب پرگان مربوط به دوره ساسانیان است و در شهرستان بستک قرار دارد.

پل گچوییه: بقایای پل گچوییه مربوط به دوره ساسانیان است و در شهرستان بستک.

قلعه اشگفت منه: قلعه اشگفت منه مربوط به دوره ساسانیان است و در شهرستان بستک قرار دارد.

گورستان دهمه: گورستان دهمه مربوط به دوره ساسانیان است و در شهرستان بستک قرار دارد.سد بندو: سد بندو از آثار باستانی ایران مربوط به دوره ساسانیاناست که در بخش مرکزی شهرستان عسلویه قرار دارد.

اینها آثار به جای مانده از دوره ساسانی در منطقهٔ اچُمستان هستند که همگی در فهرست آثار ملی ایرانثبت شده‌اند.

میراث فرهنگی در کشورهای پیرامون خلیج فارس

بستکیه

بستکیه محله‌ای است در شرق شهر دبی که در حدود سال ۱۳۰۸ ه‍. ق/۱۸۹۰ م، پس از مهاجرت تجار بستکی به آنجا تأسیس شده‌است. این محله در امتداد آبراهه خور دبیبه طول تقریبی ۳۰۰ متر و با عرض ۱۰۰ متر واقع شده‌است. محله بستکیه به خاطر بادگیرها، درهای چوبی کنده کاری شده، گچ بری‌های زیبا و چشم نواز از معروفترین اماکن جلب گردشگران و محل دیدار مهمانان رسمی در دبیبوده‌است.

جغرافیای طبیعی

منطقه حفاظت‌شده گنو و خورخوران دو منطقه از ذخیره‌گاه زیست‌کره سیزده‌گانهٔ یونسکو در ایران به‌شمار می‌آیند. همچنین مناطق هرمود، مند، مارز وبحر آسمان که در جغرافیای زبانی این منطقه هستند از مناطق حفاظت شده ایران محسوب می‌شوند. بیشتر جزیره‌های ایران در خلیج فارس در دو بخش شرقی استان بوشهر و نیز هرمزگان قرار دارند که از این میان، جزیره قشم با مساحت ۱۴۹۱ کیلومتر مربع از ۲۳ کشور دنیا وسیع‌تر است. به‌طور مثال قشم ۲٫۵ برابر سنگاپور و بحرین و سان مارینو، ۱٫۵ برابر هنگ کنگ، ۵ برابر مالدیو و ۷۰ برابر ماکائو است.

قره آغاج ،مند، میناب، کل و مهران نیز از رودخانه‌های مهم این مناطق هستند.

گاهشمار محلی

گاهشمار اچمی تقویمی کشاورزی است؛ اگرچه گاهشمار شفاهی خودمونی مبدأ معلومی ندارد و کاربرد زراعی دارد ولی با گاهشمار خورشیدی مطابقت دارد؛ آغاز سال نو در این تقویم در میانه بهمن‌ماه است و نخستین ماه آن نیبهار و ماه پایانی آن بروبار است.

غذاهای محلی

 

بالوتوه

بالوتوه(Balotawa) خمیری است که بر روی تابه ای نهاده بر چاله ای از اخگر پهن می‌کنند و با مخلوطی از تخم مرغ و کنجد و سس ماهی مخلوط می‌شود؛ بعد با روغن محلی یا پنیر گرم می‌شود. شاید این همان پیتزایی باشد که سربازان داریوش شاه در جنگ‌ها می‌خورده‌اند!

مهوه

مهوه (Mahweh) یا مهیاوه(Mahyawa) نوعی سانیز باستانی برا تهیه سس ماهی از ماهی ساردین و برخی ادویه جات است. مردم منطقه جنوب می‌گویند که فرمول مهوه یا (مهیاوه) را ابن سینا طبیب و دانشمند ایرانی یا به‌قول بعضی‌ها بزرگمهر وزیر انوشیروان تهیه نموده‌است و معتقدند خوردن مهوه که دارای خردل هم هست از ابتلا به بیماری پوستی (پیس) جلوگیری می‌کند.

رنگینک

رنگینک نام گونه ای شیرینی مناطق جنوب ایران (فارس، بوشهر، هرمزگان و خوزستان) است که با رطب یا خرما، آرد و پودر دارچین تهیه می‌شود. در این شیرینی محلی، پودر دارچین و خرما دست به دست هم می‌دهند و وعده‌ای سرشار از بهترین مواد غذایی به وجود می‌آید که ماندگاری آن در یخچال به یک هفته هم می‌رسد.

•  
  برزن تاریخی بستکیه در دوبی
•  
  بازار قیصریه لار
•  
  کل؛ بزرگترین برکه ایران در گراش
•  
  هتل داریوش بزرگ در کیش
•  
  طبیعت بیدشهر
•  
  مناره شیخ دانیال خنجی در خنج بازمانده دوره سلجوقی
•  
  نمای درونی کاروانسرایی در جویم