محسن آرمین (۱۳۳۳ خورشیدی در کاشان) سیاستمدار اصلاحطلب و پژوهشگر دینی ایرانی است.
او از اعضای بنیانگذار، عضو شورای مرکزی، و نیز سخنگوی سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی ایران است. او پیشتر در دورهٔ ششم مجلس شورای اسلامی نمایندهٔ تهران بودهاست.
محسن آرمین | |
---|---|
نماینده دوره ششم مجلس شورای اسلامی | |
دوره مسئولیت ۱۳۷۹ – ۱۳۸۳ | |
حوزه انتخاباتی | تهران |
سخنگوی دوره ششم مجلس شورای اسلامی | |
اطلاعات شخصی | |
زاده | ۱۳۳۳ خورشیدی کاشان، ایران |
ملیت | ایرانی |
حزب سیاسی | از بنیانگذاران سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی |
محل تحصیل | دانشگاه علم و صنعت |
آرمین هم اکنون عضو هیئت رئیسه جبهه اصلاحات در ایران است.
وی فارغالتحصیل مهندسی الکترونیک از دانشگاه علم و صنعت بود و برای مدتی دورهٔ دکترای خود را در دانشگاه تربیت مدرس گذراند. همسر او مهناز شریعتی بود که در سال ۱۳۹۵ درگذشت.
آرمین پیش از انقلاب ۱۳۵۷ عضو هستهٔ مرکزی گروه توحیدی صف بود که به مبارزه نظامی و سیاسی با حکومت پهلوی میپرداخت. این گروه یکی از هفت گروهی (در کنار گروههای امت واحده، توحیدی بدر، فلاح، فلق، منصورون، موحدین) بود که پس از انقلاب در سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی ادغام شدند. آرمین یکی از بنیانگذاران سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی بود و در ابتدای فعالیت مسئول واحد ایدئولوژی سازمان بود که با نام مستعار «برادر امین» به اعلام مواضع سازمان میپرداخت. این سازمان خود را به سید روحالله خمینی و انقلاب ایران (۱۳۵۷) وفادار میدانست و از ابتدای کار، در بیانیههایشان اعلام کردند که به منظور مبارزه با دشمنان، مخفی خواهند ماند.
محسن آرمین همراه با مصطفی تاجزاده در آغاز انقلاب به سازماندهی کمیتههای انقلاب میپرداختند [نیازمند منبع] و با قدرت گرفتن سپاه و کمیتهها در آن زمان، سازمان مجاهدین در هر دو نهاد حضوری فعال داشت.[نیازمند منبع] گرایش بخشی از نیروهای تازهجذبشده به فقهایی چون احمد آذری قمی، محمدعلی شرعی، و حسین راستی کاشانی باعث شد تا یک انشعاب راستگرا در سازمان شکل بگیرد که در ۱۳۶۱ شرایط را بحرانی کرد و زمینهٔ خروج ۳۷ نفر از اعضای جناح چپگرای سازمان از جمله محسن آرمین از سازمان را فراهم کرد، تا اینکه در سال ۱۳۶۵ این سازمان منحل شد. سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی ایران در ۱۶ مهر ۱۳۷۰ خورشیدی، با کوشش برخی از اعضای جناح چپ سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی تأسیس شد که در اینجا نیز محسن آرمین در کنار کسانی چون محمد سلامتی، بهزاد نبوی، مصطفی تاجزاده، هاشم آقاجری، ابوالفضل قدیانی، فیضالله عربسرخی و صادق نوروزی یکی از اعضای مؤسس آن بود. او همچنین سردبیری دوهفتهنامهٔ عصر ما، نشریهٔ رسمی مجاهدین انقلاب اسلامی ایران را بر عهده داشت. بر خلاف کسانی چون بهزاد نبوی و محمد سلامتی که سالها در دولت کار کردند و برخلاف تاجزاده که به دولت خاتمی وارد شد، محسن آرمین هرگز به دولت وارد نشد و تنها به فعالیت در سازمان پرداخت. او تا پیش از جدایی گروه کیان و زنان از کیهان فرهنگی، مدتی در حلقهٔ کیان و از جملهٔ گروه نویسندگان کیهان فرهنگی بود که بیشترشان از شاگردان فکری عبدالکریم سروش بهشمار میرفتند. او بعدها با شروع عملیاتهای مسلحانه گروهک مجاهدین خلق علیه جمهوری اسلامی، به سپاه پاسداران پیوست و پس از یک سال جدا شد.
بر اساس ادعای خبرگزاری فارس، وی مدتی مدیر زندان اوین (در سال ۱۳۶۷) بود؛ اما خودش این موضوع را تکذیب میکند. به گفته خود او، وی در بین سالهای ۶۵ تا ۶۸ به عنوان رایزن فرهنگی ایران در کشور لبنان حضور داشته است. او همچنین مدعی است که هیچگاه در بازجویی زندانیان بند ۲۰۹ زندان اوین (اعضاء گروهک مجاهدین خلق) نقشی نداشته است در حالی که منابع نزدیک به سپاه پاسداران این موضوع را تایید میکنند. او منکر عضویت خود در وزارت اطلاعات نیز است.
با روی کار آمدن دولت اصلاحات نیز او چه به عنوان یکی از اعضای سازمان مجاهدین انقلاب و چه با حضور فعال در نشریات اصلاحطلب، کار خود را در مجموعهٔ اصلاحطلبان ادامه داد. در انتخابات مجلس ششم به عنوان نمایندهٔ چهارم تهران وارد مجلس شد و برای مدتی سخنگوی مجلس ششم و یکی از برجستهترین اعضای آن بود. آرمین یکی از نمایندگان مجلس ششم بود که از لوایح دوقلو که سید محمد خاتمی، رئیسجمهور وقت به مجلس ارائه کرده بود، دفاع کرد. او در ماجراهایی چون تحصن و استعفاء جمعی از نمایندگان مجلس ششم و پروندهٔ زهرا کاظمی از شخصیتهای محوری بود. آرمین همچنین در مجلس نهم هم به عنوان نماینده اصلاحطلبان و با امید به ریاست مجلس، نامزد شد.
وی در آستانهٔ سالگرد انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸ ایران در تاریخ ۲۶ اردیبهشت ۱۳۸۹ بازداشت شد. او ۷۰ روز بعد با قید وثیقه ۲۰۰ میلیونی از زندان آزاد شد. او سرانجام در تاریخ ۲۱ دی ماه ۱۳۹۰، در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی به ریاست قاضی صلواتی به جرم اجتماع، تبانی، اقدام علیه امنیت ملی و فعالیت تبلیغی علیه نظام به تحمل ۶ سال حبس و ۵ سال دوری از فعالیتهای سیاسی – تبلیغی و عضویت در احزاب و گروهها محکوم شد.
آرمین در پی اتفاقات ایران در آبان سال ۱۳۹۸، بیانیهای را موسوم به بیانیه ۷۷ نفر امضاء کرد که در آن به خشونت علیه معترضان توسط نیروهای انتظامی اشاره شده بود. وی در سال ۱۳۹۹ به خاطر این اقدام تحت تعقیب قضایی قرار گرفت و سرانجام توسط دادگاه انقلاب با اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به ۱ سال حبس تعزیری محکوم شد.
آرمین در پی شکایت رضا گلپور با عنوان اتهامی توهین و افتراء، به پرداخت ۴۴ میلیون تومان جزای نقدی محکوم شد. محسن آرمین در مقاله ای با عنوان «ماسونی به رسم باشد نه به تهمت» در «اثبات عدم عضویت میرحسین موسوی در لژ فراماسونری مولوی تهران»، با بیانی تند به نقد رضا گلپور پرداخته بود.
مجموعهای از گفتاوردهای مربوط به محسن آرمین در ویکیگفتاورد موجود است. |
کرسی پارلمانی | ||
---|---|---|
پیشین: سید محمدرضا خاتمی | نایبرئیس دوم مجلس شورای اسلامی ۱۳۸۱–۱۳۸۰ | پسین: سید محمدرضا خاتمی |
مناصب احزاب سیاسی | ||
عنوان جدید | سخنگوی سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی ایران ۱۳۸۹–۱۳۸۳ | تعطیلی حزب |
پیشین: سید حسین مرعشی | نایبرئیس اول جبهه اصلاحات ایران اکنون–۱۴۰۲ | در حال تصدی |
This article uses material from the Wikipedia فارسی article محسن آرمین, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). محتوا تحت CC BY-SA 4.0 در دسترس است مگر خلافش ذکر شده باشد. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki فارسی (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.