معماری سردخانه

بعضی از آن‌ها انبارهایی زیرزمینی، معمولاً انسان‌ساخت، نزدیک به منابع طبیعی یخ زمستانی مانند دریاچه‌های آب شیرین بودند، اما بسیاری هم ساختمان‌هایی با انواع مختلف عایق بودند.

در فصل زمستان، یخ و برف از دریاچه‌ها یا رودخانه‌ها، به داخل سردخانه برده می‌شد و با عایقهایی از جنس(اغلب ترکیب گل رس و نِی یا خاک اره) عایق می‌شدند. این یخ‌ها برای چند ماه، اغلب تا زمستان بعد، باقی می‌ماندند و در ماه‌های تابستان می‌توانست به عنوان منبع یخ مورد استفاده قرار گیرد. کاربرد اصلی یخدان ها ذخیره‌سازی غذاها بود، اما همچنین می‌توانست به سادگی برای خنک کردن نوشیدنی‌ها یا تهیهٔ دسرهای بستنی و شیرینی استفاده شود. دردوران اوج تجارت یخ، یک یخچال تجاری معمولی، ۲۷۰۰ تن (۳۰۰۰ تن کوتاه) یخ را در ۳۰ تا ۱۰۰ فوت (۹ تا ۳۰ متر) و ساختمان ۱۴ متر (۴۵ فوت) ذخیره می‌کرد.

 

در حالی که یخدان‌های اروپایی و آمریکایی از عایقسازی برای خنک نگهداشتن هوا استفاده می‌کنند. یخدان‌های سنتی ایرانی که با نام یخچال شناخته می‌شوند از تبخیر سطحی استفاده می‌کنند.

• یخچال (معماری)
• گاه‌شمار فناوری سردسازی