Slovenske Konjice

La areo estis parto de la tradicia regiono Stirio. La komunumo nun estas inkluzivita en la Regiono Savinja Statistika Regiono.

Slovenske Konjice
urbeto
Administrado
Ĝemelurboj Hlohovec • Kosjerić • Hranice • Gornja Stubica • Zvyozdny gorodok • Tolfa • Križevci • Százhalombatta • Biograd na Moru • Liptovský Mikuláš vd
Poŝtkodo	3210
En TTT	Oficiala retejo [+]
Demografio
Loĝantaro	5 157  (2020) [+]
Loĝdenso	53 loĝ./km²
Geografio
Geografia situo	, 15° 25′ O 46.33621418615.4209974146° 20′ N, 15° 25′ O [+]
Alto	322 m [+]
Areo	97,8 km² (9 780 ha) [+]
Horzono	UTC+01:00 [+]
DEC Situo de Slovenske Konjice
Alia projekto
Vikimedia Komunejo Slovenske Konjice [+]
v • d • r

Vilaĝo Slovenske Konjice estas la administra kaj kultura centro de la Dravinja valo. Ĝi kuŝas sub la nordaj deklivoj de la monto Konjice kaj la vitraj montetoj Škalce. Sur monteto super la urbeto sudokcidente estas la ruinoj de la 12a-jarcenta Gonobitz-kastelo, kiu havas poste aldonojn kaj estis forlasita en la 18-a jarcento. Ĝiaj ruinoj estis parte restarigitaj.

Tuj super Malnova Placo (Stari trg) staras la mezepoka Trebnik-palaco.

La 850-jaraĝa densa urbeto estas dekliva placo, de Trebnik-palaco preter la paro parisha preĝejo de Sankta Georgo, laŭ malgranda torento Ribnica en malferma kanalo, ĝis la rivero Dravinja. La nova Vilaĝa Placo ('' Mestni trg '') estas sur la alia bordo de la rivero, konektita kun Malnova Placo per ponto kun kvar ĉevalaj kapoj sur la anguloj.

La domina strukturo en la supra parto de la mezepoka kerno de la urbeto estas la arkipreĝa preĝejo dediĉita al Sankta Georgo kaj apartenanta al la Roman Katolika Arkidiocezo de Maribor, kiu datiĝas de la malfrua 13-a jarcento kun aldonoj de la 18-a jarcento (baroka flanka kapelo).

La veneraĵo de la sanktulo ĉe ĉi tiu loko iras ankoraŭ pli malantaŭen en la historio. La vilaĝo estis menciita en skribaj fontoj, kiuj datiĝis al 1165 kiel duontona paroko. La kastelo unue menciiĝis en 1148 kaj la merkata urbeto en 1236. La vilaĝo mem ne estis ĉirkaŭita de muroj. En la epoko de la otomanaj atakoj, la preĝejo kun sia vicaraĝo servis kiel fortika rifuĝejo. Dua preĝejo en la setlejo estas dediĉita al sankta Anna. Ĝi datiĝas al la meza 16-a jarcento kun beletra kaj baroka aldonoj de la 17a jarcento.

La ĉefstrato kaj la transversaj ligoj super la Dravinja estas vicitaj kun longformaj aŭ transversaj poziciigitaj unuetaĝaj domoj kun bone konservitaj gotikaj kernoj kaj renesancaj aldonoj. La fasadoj estis renovigitaj en la 19a jarcento (Biedermeier, Historiismo). Malofteco estas la konstruaĵo Art Nouveau de la eksa ŝparkaso. Marian-kolumno el la meza 18-a jarcento kaj kolumna sanktejo dediĉita al sankta Floriano super la torento (ambaŭ projektitaj de la loka artisto Franc Zamlik en 1750) regas la malferman placon. La urbocentro estas bone konservita.

Konjice ludis rolon dum la slovena kamparana ribelo de 1515, ĉi tie ribelantoj redaktis leteron kun iliaj petoj sendi al Maksimiliano la 1-a Sankta Romia Imperiestro en Vieno. Ekonomia disvolviĝo akceliĝis post konstruado de ĉefa vojo Vieno al Trieste en la 18a jarcento. Dum la 19-a jarcento la vilaĝo akiris lokan kortumon. La Aŭstra Suda Fervojo estis konstruita en 1846, sed ĝi kuris 15 | km oriente de Konjice. La 20an de junio 1892 komenciĝis laboroj sur mallarĝa mezurilo (760 mm) vapora fervojlinio nomata '' Konjičanka '' de Poljčane ĝis Slovenske Konjice, kiu malfermiĝis la 20an de decembro 1892. La 29an de junio 1921 ĝi estis etendita al Zreče. Ĝi estis fermita en 1963, kaj la aŭtoveturejoj estis forigitaj en 1970. Muzea lokomotivo K.3 (Gonobitz), konstruita de fabriko Krauss ĉe Linz, uzata sur ĉi tiu linio, estas elmontrita en la Slovena Fervoja Muzeo en Ljubljano.