Augustin De Lestrange

Post ordinacio en 1778 en la Preĝejo Saint-Sulpice de Parizo li iĝis en 1780 ĝenerala vikario de Vienne. Pro eniro ordena ĉe la cistercianoj de Soligny-la-Trappe li evitis la episkopecon; tie li iĝis vicprioro kaj estro de la novicoj. Persekuton li fuĝis irante en 1791 kun samideanoj en Svislandon; fare de la aŭtoritatoj de Friburgo li ricevis la permeson setligi 24 trapistojn en la iama kartuzio de Val-de-Charmey (Vallis Sancta). En 1791 li ekprioris kaj en 1795 ekabatis.

Sub lia gvidado multaj frokuliĝemoj venis inter kiuj multaj rifuĝintoj kio necesigis novajn klostrofondojn, ekz. je Sembranĉer (la unua virina monaĥejo laŭ reformkonceptoj de La Trappe). Krome Lestrange fondis trian ordenon por pedagogoj. En 1798 la trapistoj devis forlasi Svislandon. Lestrange arigis getrapistojn kaj gelernantojn (254 personojn) ĉirkaŭ si por konduki ilin tra Suda Germanujo, Aŭstrio, Rusio kaj reen Germanujon kio trafe titoliĝis monaĥa [[odiseo]. Inter 1802 kaj 1811 li reaktivis ĉe Vallis Sancta antaŭ ol provi fondi monaĥejojn en Usono en 1813 kaj en Britio. Post reveno al Soligny-la-Trappe li faris senlace multajn inspektadojn. En 1825 li akuzitis en Romo pro misuzo de aŭtoritato kaj troigita severeco. Lia tuja morto antaŭis potencan senigon. Liajn ideojn reformojn li surpaperigis en 1794 ĉe Réglements danke al kiuj eblis la postvivo kaj renovigo de la trapista ideo en al 19-a jarcento.

Patrick Braun: "Lestrange, Augustin de", ĉe: Historisches Lexikon der Schweiz, (tie ĉi interrete)

• Biografio en pricistercia leksikono surreta