Χαλντόρ Λάξνες

Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.

Είναι περισσότερο γνωστός για τα έργα του «Ατομικός Σταθμός» και «Σάλκα Βάλκα, το κορίτσι της Ισλανδίας». Κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας του 1955 και είναι ο πλέον μεταφρασμένος Ισλανδός συγγραφέας σε παγκόσμιο επίπεδο.

Χαλντόρ Λάξνες
Όνομα	Χαλντόρ Λάξνες
Γέννηση	23 Απριλίου 1902 (1902-04-23) Ρέικιαβικ, Ισλανδία
Θάνατος	8 Φεβρουαρίου 1998 (95 ετών) Ρέικιαβικ, Ισλανδία
Επάγγελμα/ ιδιότητες	γλωσσολόγος, μυθιστοριογράφος, μεταφραστής, θεατρικός συγγραφέας, ποιητής, φιλόσοφος και συγγραφέας
Εθνικότητα	Ισλανδική
Υπηκοότητα	Ισλανδία
Σύζυγος(οι)	Auður Laxness (24  Δεκεμβρίου 1945)
Τέκνα	Guðný Halldórsdóttir
Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Χαλντόρ Λάξνες γεννήθηκε στις 23 Απριλίου 1902 στο Ρέικιαβικ της Ισλανδίας. Το 1905 μετακόμισε στο Λάξνες, μια μικρή πόλη έξω από το Ρέικιαβικ. Έγραψε το πρώτο του βιβλίο στην ηλικία των 17. Ταξίδευε συχνά, ενώ επισκέφτηκε τη Σταλινική Ρωσία, τις ΗΠΑ και την Ινδία. Το 1922 πήγε να ζήσει σε ένα μοναστήρι στο Κλερβό του Λουξεμβούργου. Εκεί βαπτίστηκε καθολικός και άλλαξε το όνομά του σε Χαλντόρ Λάξνες, για να τιμήσει την πόλη στην οποία μεγάλωσε, ενώ υιοθέτησε και το όνομα Κίλιαν προς τιμήν του Ιρλανδού μάρτυρα Αγίου Κίλιαν. Εκεί μελέτησε Γαλλικά, Λατινικά, θεολογία και φιλοσοφία. Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του στις ΗΠΑ, ο Λάξνες άρχισε να υποστηρίζει τον σοσιαλισμό. Το 1948, έγραψε το πιο γνωστό του έργο, το βιβλίο «Ατομικός Σταθμός», που αναφερόταν στη μεταπολεμική κοινωνία του Ρέικιαβικ. Ο Λάξνες έγραψε ποιήματα, άρθρα, θεατρικά έργα, ταξιδιωτικά κείμενα, διηγήματα και 15 μυθιστορήματα. Το 1955, κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, ενώ το έργο του εξυμνήθηκε από ξένους συγγραφείς. Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τέσσερα παιδιά. Πέθανε στις 8 Φεβρουαρίου 1998 στο σπίτι του στην έπαυλη Κλιουβραστάιν το οποίο, μετά το θάνατό του, μετατράπηκε σε μουσείο από την Ισλανδική κυβέρνηση.

Ελληνικές μεταφράσεις μυθιστορημάτων του

• Salka Valka (Σάλκα Βάλκα, το κορίτσι της Ισλανδίας) (1931-1932) : Μίνα Ζωγράφου ("Σ.Δαρεμάς")
• Ljos Heimsins (Το φως του κόσμου), (1937-1940) :μτφ. Άρης Δικταίος, εκδ. "Δωδώνη", 1978 και εκδ. "Παρθενών", (χ.χ)
• Islandsklukkan (Η καμπάνα της Ισλανδίας), (1943-1946) : Στράτου ("Πύλη") : Φ.Κυριαζόπουλος ("Μόρφωση")
• Brekkukotsannál (Και τα ψάρια τραγουδούν), (1957): μτφ. Μιχάλης Μακρόπουλος, εκδ. "Καστανιώτης", 2013