Φεζ: πόλη

Η Φεζ ή Φες (αραβ. فاس / Fās, γαλλ. Fès) είναι πόλη του Μαρόκου, η μεγαλύτερη σε πληθυσμό (946.815 κάτοικοι) μετά την Καζαμπλάνκα και το Ραμπάτ και μία από τις τέσσερις "αυτοκρατορικές πόλεις" (ανάμεσα στο Μαρακές, το Ραμπάτ και τη Μεκνές). Είναι πρωτεύουσα της περιφέρειας Φεζ-Μπουλμάν.

Φεζ
Σημαία
Φεζ
Χώρα	Μαρόκο
Διοικητική υπαγωγή	Φεζ
Ίδρυση	789
Διοίκηση
• Δήμαρχος	Idriss Azami Al Idrissi (από 2015)
Έκταση	320 km²
Υψόμετρο	410 μέτρα
Πληθυσμός	1.112.072 (2014)
Ταχ. κωδ.	30000–30206
Τηλ. κωδ.	05356
Ζώνη ώρας	UTC±00:00
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η πόλη χωρίζεται σε τρία μέρη: το Φεζ ελ Μπαλί, η Παλαιά Πόλη με τα τείχη, το Φεζ Τζντιντ, που αποτελεί τη Νέα Πόλη, και τη Ville Nouvelle, το νεότερο κομμάτι της πόλης που κτίστηκε από τους Γάλλους. Η μεντίνα του Φεζ ελ Μπαλί είναι η μεγαλύτερη από τις δύο που έχει η Φεζ και εκτιμάται ότι είναι η πιο μεγάλη αστική περιοχή χωρίς αυτοκίνητα σε ολόκληρο τον κόσμο, ενώ αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO από το 1981.

Η πόλη δημιουργήθηκε στην απέναντι όχθη του ποταμού Φεζ από τον Ιντρίς το 789, ιδρυτή της ομώνυμης δυναστείας, ενώ ο γιος του, Ιντρίς Β΄, ο οποίος γεννήθηκε μετά τη δολοφονία του πατέρα του, τον διαδέχτηκε το 810.

Η πόλη απέκτησε αραβικό χαρακτήρα με τη μετακίνηση των Αράβων κυρίως από την Ανδαλουσία (Ελ Ανδαλούς) μετά από μια εξέγερση στην Κόρδοβα το 818 και από την Τυνησία μετά από ακόμη μια εξέγερση το 824. Μετά την άνοδο του Αλί ιμπν Ουμάρ, φυλές μουσουλμάνων Χαριζιτών δημιούργησαν ένα κοινό μέτωπο ενάντια στους Ιντρισίδες, νίκησαν το στρατό του Αλί και κατέκτησαν τη Φεζ, για να εκδιωχθούν αργότερα από το Γιαχία ιμπν Αλ Κασίμ, που αυτοανακηρύχθηκε διάδοχος του Ουμάρ.

 

Η πόλη έγινε το κέντρο της δυναστείας των Αλαουιτών το 1649. Ο πληθυσμός της πόλης αποτελούνταν από Μουσουλμάνους απο ολόκληρη τη βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή, Μορίσκους από την Ισπανία και την Πορτογαλία και Εβραίους, ενώ η πόλη με το πέρασμα των χρόνων μετεξελισσόταν σε μεγάλο επιστημονικό και θρησκευτικό κέντρο, που προσέλκυε επιστήμονες, μελετητές και φιλόσοφους από τον τότε γνωστό κόσμο, όπως το ραββίνο φιλόσοφο και συγγραφέα Μαϊμονίδη.

Μέχρι το 19ο αιώνα, η πόλη ήταν η μοναδική πηγή για τα παραδοσιακά καπέλα της, τα φέσια, προτού ξεκινήσει η παραγωγή τους στη Γαλλία και την Τουρκία, καθώς το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα βαφής τους παραγόταν εκεί. Η Φεζ ήταν επίσης το τέρμα ενός εμπορικού δρόμου χρυσού που ξεκινούσε από το Τιμπουκτού.

Η Φεζ υπήρξε πρωτεύουσα του Μαρόκου σε διάφορες περιόδους στο παρελθόν, με τελευταία την περίοδο μέχρι το 1912, οπότε και στις 30 Μαρτίου υπογράφτηκε η Συνθήκη της Φεζ, που αναγνώρισε το Μαρόκο ως προτεκτοράτο της Γαλλίας και την Ισπανία προστάτιδα χώρα στη βόρεια και νότια ζώνη της Σαχάρας. Το Ραμπάτ επελέγη ως η πρωτεύουσα της νέας αποικίας, τίτλο που διατήρησε η πόλη ακόμη και όταν το Μαρόκο απέκτησε την ανεξαρτησία του το 1956.

• Συνθήκη της Φεζ
• Μεντίνα της Φες
• Φέσι

• Ταξιδιωτικό άρθρο για τη Φεζ
• Πόρταλ για την πόλη της Φεζ Αρχειοθετήθηκε 2011-07-17 στο Wayback Machine.
• Η εβραϊκή κοινότητα στην πόλη