Σήψη: λοίμωξη του αίματος από μικροοργανισμό

Έχει συχνή κατάληξη το θάνατο μέσω ανεπάρκειας πολλών οργάνων (Σύνδρομο πολυοργανικής ανεπάρκειας) και μη αναστρέψιμη πτώσης της αρτηριακής πίεσης (σηπτικό σοκ).

Στη σήψη, παθογόνοι μικροοργανισμοί ή οι τοξίνες τους βρίσκονται στο αίμα ή τους ιστούς. Είναι ευρύτερος όρος από τη σηψαιμία, που συνδέεται με την παρουσία των μικροβίων και των τοξινών τους μόνο στο αίμα.

Τα συχνότερα παθογόνα μικρόβια που ευθύνονται για τη σηπτική κατάσταση είναι η Εσερίχια (Escherichia coli), η κλεμπσιέλλα (Klebsiella) και η ψευδομονάδα (Pseudomonas aeruginosa).

Η σήψη είναι συχνό ενδονοσοκομειακό νόσημα. Το ποσοστό ασθενών που καταλήγουν από τη σήψη κυμαίνεται από 20% έως 80%. Αφορά κυρίως τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, όπου αποτελεί την κύρια αιτία θανάτου.

Η σήψη ως κλινική έννοια καθορίζεται από τις ακόλουθες κλινικές και εργαστηριακές παραμέτρους: 1) πυρετός >38^οC ή υποθερμία <35^οC, 2) ταχυκαρδία (περισσότερες από 95 σφύξεις το λεπτό), 3) ταχύπνοια (περισσότερες από 20 αναπνοές το λεπτό), 4) λευκοκυττάρωση.

Γενικευμένη φλεγμονώδης αντίδραση δεν αναπτύσσεται μόνο όταν υπάρχει λοίμωξη, αλλά μπορεί να προκύψει και σε άλλες καταστάσεις (όχι τόσο συχνά όσο σε έδαφος λοίμωξης) στις οποίες έχει συμβεί οξεία βλάβη ιστών, όπως: εγκαύματα, τραύματα, ισχαιμία, αιμορραγικό ή αναφυλακτικό σοκ, οξεία παγκρεατίτιδα.

• Davidson's "Παθολογία", ιατρικές εκδόσεις Π.Χ.Πασχαλίδης, 19η έκδοση, 2005.
• Antonelli M. "Sepsis and septic shock", J Chemother. 1999 Dec; 11(6), Review.