Vegetacija

To je opći termin za biljni pokrivač, bez posebnog osvrta na pojedine taksonomske kategorije, oblike života, strukture, prostornog raširenja ili opisa bilo kojih drugih specifičnih botaničkih ili geografskih karakteristika. Širi je od pojma flora koji se odnosi na sastav fitocenoza po vrstama. Možda najbliži sinonim je biljna zajednica, ali se vegetacija može odnosti, a često se i odnosi, na širi spektar prostornih odnosa, uključujući tako velike razmjere kao što su globalne. Tako su pojmom vegetacije obuhvaćena primarna šumska prostranstva, obalne mangrove, mahovinske bare, slane pustinje, zakorovljene površine oko puta, polja pšenice, kultivirani vrtovi, travnjaci i slične biljne sastojine.

Tipove vegetacije karakteriziraju dominantna vrsta ili vrste ili osobenosti zajedničkog sklopa, kao što je raspon nadmorske visine ili zajedništvo okoliša. Zemljin omotač je izraz kojim se počeo koristiti ekolog Frederick Edward Clements, a koji ima svoj najbliži moderni ekvivalent – u pojmu vegetacija.

 

Veći dio istraživanja o klasifikaciji vegetacije dolazi iz Evrope i Sjeverne Amerikei, čiji ekolozi i imaju fundamentalno različite pristupe. U Sjevernoj Americi, tipovi vegetacije se baziraju na kombinaciji sljedećih kriterija: klimatski obrazac, habitus biljki, fenologijai / ili dominantna vrsta (prema: U.S. National Vegetation Classification, usvojeno od strane Federal Geographic Data Committee, FGDC), a izvorno razvijen od strane UNESCO i The Nature Conservancy). To je hijerarhijska klasifikacija i uključuje ne-floristički kriterije u gornjim (većinom uopćenih) pet nivoa. Oni imaju ograničene floristički kriterije samo u dva (posljednja) najspecifična nivoa. U Evropi, klasifikacije se, često i veoma snažno, ponekad i u potpunosti, oslanjaju na floristički sastav vrsta, bez izričitog reference na klimatske prilike , fenologiju ili rast formu rasta (habitus). Često se naglašava vrijednost indikatora ili dijagnostičke vrste po kojem se može razlikovati jedna od druge klasifikacije.