Гомаэратызм

Партал: ЛГБТ
ЛГБТ
Гомасексуальнасць Бісексуальнасць Гендар · Трансгендарнасць
Гісторыя ЛГБТ
Розныя гістарычныя эпохі ЛГБТ-арганізацыі ЛГБТ-правы
Культура
ЛГБТ-супольнасць · Камінг-аўт Гомасексуальнасць і рэлігія Квір-даследаванні Гей-квартал · Гейдар · Гей- гімн Сімволіка · Гей-парад · СМІ Травесці · Гей-гульні · Гей-турызм
Заканадаўства
Аднаполыя шлюбы і саюзы Усынаўленне Прапаганда гамафобіі Крымінальнае праследаванне Педэрастыя
Катэгорыі
Гэта панэль: глядзець размовы правіць

Па меркаванні найноўшых даследчыкаў, канон гомаэратычнага быў закладзены, першым чынам, літаратурай і мастацтвам Старажытнай Грэцыі і Рыма, якія паслужылі затым асновай для мастацтва Эпохі Адраджэння, якое кадзіравала больш-менш адкрытыя выявы гомаэротыкі выкарыстаннем найбольш вядомых класічных сюжэтаў, якія мелі на ўвазе аднаполае каханне (Юпітэр і Ганімед, Аляксандр Македонскі і Гефестыён, Адрыян і Антыной і г. д.), а таксама жанраў, якія ў найбольшай ступені асацыяваліся з гэтай тэматыкай (у паэзіі, у прыватнасці, — элегіі і пастаралі). У далейшым круг сюжэтаў, уцягнутых у арбіту гомаэратычных асацыяцый, пашыраўся: у прыватнасці, з гомаэротыкай стаў звязвацца вобраз Святога Себасцьяна — як адзначае І. С. Кон, «мастакі Адраджэння (Гвіда Рэні, Перуджына, Бацічэлі, Антоніа дзі Месіна, Караваджа і інш.) зрабілі яго далікатным жаноцкім юнаком, амаль хлопчыкам, што давала багатую ежу гомаэратычнаму ўяўленню». У вострым перажыванні гомаэратызму карціны Рэні прызнаваўся, у прыватнасці, Юкіа Місіма ў кнізе «Споведзь маскі», заўважаючы пры гэтым, што «Магнус Хіршфельд змяшчае выяву святога Себасцьяна на першае месца сярод усіх твораў скульптуры і жывапісу, якія карыстаюцца асаблівым прыхільнасцю гомасексуалістаў», а Сальвадор Далі склаў паэму «Святы Себасцьян» і прысвяціў яе Федэрыка Гарсіа Лорцы, якому, як адзначаюць сучасныя даследчыкі, «вобраз святога Себасцьяна быў блізкі ў сувязі з яго гомасексуальнасцю».