Звычайны Попаўзень

Даўжыня цела 14 см, размах крылаў 22,5-27 см. Зверху шэра-блакітны, ніз крэмава-белы з іржавымі бакамі. Праз вока ідзе чорная паласа. Паўночна- і ўсходне-еўрапейскі падвіды з белым нізам цела. У маладых іржавага налёту на баках няма. Часта поўзае па ствалах дрэў уніз галавой або па ніжнім баку галін. Спеў гучны.

Арэал: ад Еўропы (акрамя поўначы) праз Азію да Сахаліна і Японіі, праз паўночны ўсход Кітая да Паўднёвай Азіі і Індыі; Малая Азія, Блізкі Усход, Паўночна-Заходняя Афрыка. Насяляе спелыя лісцевыя лясы, а таксама бары і вялікія паркі з лісцевымі дрэвамі, групы дрэў сярод палёў. На поўначы часта хваёвыя лясы. Можа пасяляцца каля чалавечага жылля, узімку карыстаецца кармушкамі. У Альпах даходзіць да 2600 м, на Каўказе — да 1800 м, на Атласе — 1850 м. Звычайны від для Беларусі.

Месцы зімовак у межах гнездавога арэала.

У пошуках корму спрытна перасоўваецца па ствалах і галінах дрэў, часцяком уніз галавой ці нават дагары нагамі.

Гняздо ў дупле (часцей за ўсё натуральным або пасля дзятла), шпакоўнях, рэдка ў нары ў ярах або скальных шчылінах. Улётная адтуліна аблеплена глінай або глеем (часам з прымессю гною). Подсціл з няшчыльна ўкладзеных тонкіх кавалкаў сасновай кары з прымессю трэсак і сухога лісця, калі няма сасны — кара бярозы ці іншых лісцевых дрэў.

Яйкі (звычайна 6-9, часам 4-13) з рознымі канцамі, асіметрычныя, белыя з даволі вялікімі, светла-ржава-чырвонымі або чырвона-фіялетавымі плямамі, часта згушчанымі на шырэйшым канцы.

• Птушкі Еўропы: Палявы вызначальнік / пад рэд. М. Нікіфарава. — Варшава: Навуковае выдавецтва ПНВ, 2000.

• Азіяцкія падвіды звычайнага попаўзня (англ.)
• Геаграфія і адрозненні падвідаў Архівавана 29 лютага 2008. (англ.)
• Апісанне і фатаграфіі розных падвідаў (англ.)
• Характар сілкавання якія гняздуюць звычайных попаўзней Архівавана 4 ліпеня 2010.
• Экалогія здабычы корму двух вераб’інападобных відаў птушак Архівавана 26 верасня 2007.