Роберт Уайз

За сваю працяглую кінакар’еру, якая ахапіла перыяд з 1933 па 2000 год, Уайз заваяваў чатыры «Оскары» за фільмы «Вестсайдская гісторыя» (1961) і «Гукі музыкі» (1965), прычым кожны з гэтых фільмаў прынёс яму па дзве прэміі, як рэжысёру і як прадзюсару за найлепшую карціну. Акрамя таго, Уайз быў удастоены трох намінацый на «Оскар»: за фільм «Грамадзянін Кейн» (1941) ён быў намінаваны як найлепшы мантажор, за фільм «Я хачу жыць!» (1958) — як найлепшы рэжысёр, і за фільм «Кананерка» (1966) — як прадзюсар за найлепшую карціну.

Роберт Уайз
англ.: Robert Wise
Дата нараджэння	10 верасня 1914(1914-09-10)[…]
Месца нараджэння	Winchester[d], акруга Рандалф[d], Індыяна, ЗША
Дата смерці	14 верасня 2005(2005-09-14)[…] (91 год)
Месца смерці	Лос-Анджэлес, акруга Лос-Анджэлес, Каліфорнія, ЗША
Грамадзянства	ЗША
Адукацыя	Franklin College[d] Connersville High School[d]
Прафесія	кінарэжысёр, кінапрадзюсар, мантажор, прафсаюзны дзеяч, рэжысёр, прадзюсар
Узнагароды	прэмія Гільдыі рэжысёраў Амерыкі[d] прэмія AFI за дасягненні ў кар’еры[d] (1998) зорка на галівудскай «Алеі славы» Irving G. Thalberg Memorial Award[d] (1967)
IMDb	ID 0936404
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сярод іншых фільмаў Уайза найбольш значнымі з’яўляюцца «Выкрадальнік целаў» (1945), «Народжаны забіваць» (1947), «Падстава» (1949), «Дзень, калі спынілася Зямля» (1951), «Адміністрацыйная ўлада» (1961), «Хтосьці там наверсе любіць мяне» (1956), «Ісці ціха, ісці глыбока» (1958), «Стаўкі на заўтра» (1959), «Прывід дома на ўзгорку» (1963), «Штам „Андрамеда“» (1963) і «Зорны шлях: Фільм» (1979).

З 1971 па 1975 год Уайз быў прэзідэнтам Гільдыі рэжысёраў Амерыкі, а з 1985 па 1988 год быў прэзідэнтам Акадэміі кінематаграфічных мастацтваў і навук.