Кні́га праро́ка Захарыі (іўр.: ספר זכריה Сефер Зехар’я; лац.: Prophetia Zachariae; стар.-грэч.: Ζαχαρίας) — 38-я кніга кананічнага Старога Запавету, дваццаць пятая частка Танаху.
Адзінаццатая з кніг г. зв. малых прарокаў.
Кніга прарока Захарыі (ספר זכריה) | |
---|---|
Бачанне чатырох вершнікаў Апакаліпсіса (Зах. 6:1-8), гравюра Гюстава Дарэ | |
Раздзел: | Кнігі Прарокаў |
Мова арыгінала: | старажытнаяўрэйская |
Жанр: | прароцкая кніга |
Папярэдняя (праваслаўе): | Кніга прарока Абакума |
Наступная: | Кніга прарока Малахіі |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Служэнне Захарыі адбылося падчас праўлення Дарыя Вялікага (Зах. 1:1), адначасова са служэннем Агея пасля падзення Іерусаліма ў 587/586 г. да н.э. Езекііль і Ерамія пісалі пераважна пра падзенне Іерусаліма, працягваючы прарочыць у ранні перыяд выгнання. Навукоўцы мяркуюць, што Езекііль, з яго змешваннем цырымоніі і бачання, у значнай ступені паўплываў на прарочы дар у Захарыі. Час напісання кнігі Захарыі адносіцца да 520—518 гг. да н.э.
Падчас выгнання многія іўдзеі былі ўведзены ў Вавілон, дзе прарокі казалі ім будаваць свае дамы (Ерамія 29), бо яны будуць знаходзіцца там працяглы час. У рэшце рэшт пасяленцы атрымалі свабоду, калі Кір Вялікі ўзяў Вавілон у 539 годзе да нашай эры. У 538 г. да н.э. ён выдаў вядомы Указ, які дазваляў іўдзеям вярнуцца на радзіму, першае вяртанне адбылося пры Шэшбацары. Пасля смерці Кіра ў 530 г. да н.э. Дарый I кансалідаваў уладу і ўступіў у пасаду ў 522 г. да н. э. Ён падзяліў на розныя часткі імперыю ў лёгка кіраваных раёнах, якія знаходзіліся пад кантролем губернатараў. Зарававель увайшоў у гісторыю, як прызначаны Дарыем губернатарам правінцыі Ехуд Медыната.
Падчас праўлення Дарыя прыйшлося служэнне Захарыі, сканцэнтраванае вакол аднаўлення Храма. У адрозненне ад вавіланян, Персідская імперыя пайшла на многае, каб захаваць «цёплыя адносіны» паміж васалам і панам. Аднаўленне Іерусалімскага храма было прапанавана кіраўнікамі імперыі ў надзеі, што гэта ўмацуе ўладу ў мясцовых умовах. Гэтая палітыка была добрай палітыкай з боку персаў, і яўрэі разглядалі яе як дабраславенне ад Бога.
Імя «Захарыя» азначае «Гасподзь успомніў». Не так шмат вядома пра жыццё Захарыя акрамя таго, што можа быць выведзена з кнігі. Была здагадка, што яго продак Іда быў кіраўніком святарскага сямейства, які вярнуўся з Зарававелем (Неямія 12:4), і што Захарыя сам мог быць святаром, а таксама прарокам. Гэта пацвярджаецца дзейнасцю Захарыі ў храме і святарстве.
Змест гэтай кнігі не з’яўляецца строга гістарычным, а хутчэй тэалагічным і пастырскім. Асноўны акцэнт у тым, што Бог знаходзіцца каля Ізраіля і плануе зноў жыць са Сваім народам у Іерусаліме. Ён ратуе іх ад ворагаў і ачысціць іх ад граху.
Клопат Захара аб чысціні відавочны наконт храма, святарства і ўсіх абласцях жыцця, прароцтва паступова ліквідуе ўплыў губернатара на карысць першасвятара, і свяцілішча ўсё больш становіцца цэнтрам месіянскага чакання. Большасць хрысціянскіх каментатараў прама ці ўскосна лічаць серыю прадказанняў у раздзелах з 7 да 14 як месіянскія прароцтвы. Гэтыя раздзелы дапамаглі аўтарам Евангелляў зразумець пакуты, смерць і ўваскрасенне Ісуса, які яны цытавалі пішучы пра астатнія дні Ісуса. Вялікая частка кнігі Адкрыцця, які апавядае развязку гісторыі, таксама афарбаваная малюнкамі кнігі Захарыі.
This article uses material from the Wikipedia Беларуская article Кніга прарока Захарыі, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Матэрыял даступны на ўмовах CC BY-SA 4.0, калі не пазначана іншае. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Беларуская (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.