1830—1911 Геранім Кеневіч: (1830—1911) мазырскі павятовы маршалак

Належаў да шляхецкага роду Кеневічаў герба «Равіч». Нарадзіўся ў сям’і Гераніма Кеневіча (1796—1884) і Кацярыны Ігнатаўны Горват (1807—1891). Быў хрышчаны ў каталіцтва.

Вучыўся ў Дэрпцкім універсітэце, належаў да студэнцкай карпарацыі «Konwent Polonia».

Выбіраўся дваранамі Мазырскага павета на пасаду мазырскага павятовага маршалка.

20 лістапада 1857 г. былі падпісаны першыя рэскрыпты расійскага імператара Аляксандра II на імя віленскага генерал-губернатара (1855—1863) генерал-лейтэнанта Уладзіміра Іванавіча Назімава і Санкт-Пецярбургскага генерал-губернатара (1854—1864) Паўла Мікалаевіча Ігнацьева (1797—1879), дзе была напісана праграма расійскага ўрада аб адкрыцці губернскіх камітэтаў па сялянскай справе (камітэтаў па падрыхтоўцы дваранамі праектаў сялянскай рэформы), што дало пачатак працы па вызваленні сялян ад прыгону і паставіла дваранства Віленскай, Ковенскай і Гродзенскай губерняў у авангард гэтага працэса. Пасля гэтага губернскія камітэты па сялянскай справе пачалі арганізоўвацца і ў іншых губернях, і пачалася актыўная праца дваран за распрацоўку мер і форм вызвалення сялян. 30 жніўня 1858 г. быў створаны Мінскі губернскі камітэт па сялянскай справе, на чале якога стаў мінскі губернскі маршалак (1853—1859) Людвік Антонавіч Слатвінскі, а намеснікам — Атон Ігнатавіч Горват, былы губернскі маршалак. У камітэт уваходзілі члены ад кожнага павета губерні. Геранім Кеневіч увайшоў членам ад Мазырскага павета (разам з Антонам Паўлавічам Яленскім (1818—1874), Артурам Даніэлевічам Горватам (1838—1903) і Напалеонам Феліксавічам Яленскім (1810—1883)) у склад створанага 30 жніўня 1858 г. Мінскага губернскага камітэта па сялянскай справе. Як і многія маянткоўцы літоўска-беларускіх губерняў Расійскай імперыі, Кеневіч выказваўся за скасаванне прыгону, але за вызваленне сялян без надання іх зямлёй. У канечным выніку гэтая прапанова дваран «заходніх губерняў» была адхілена царскім урадам — было вырашана вызваляць сялян з зямельным надзелам.

Напярэдадні Студзеньскага паўстання (1863—1864) быў членам палітычнай групоўкі «белых».

У 1888 г. стаў членам Мінскага таварыства сельскай гаспадаркі (МТСГ).

Памёр 10 лютага 1911 г. (29 студзеня 1911 г. ст.ст.) у маёнтку Дарашэвічы, пахаваны там жа.

 

Валодаў буйнымі маёнткамі Дарашэвічы і Брынёў.

Ажаніўся са сваёй стрыечнай сястрой — дваранкай-каталічкай Ядвігай Аляксандраўнай Горват з маёнтка Барбароў (Рэчыцкі павет, Мінская губерня), ад якой меў дзяцей:

• Клацільда Геранімаўна Кеневіч (1863—1919). Муж: Ксаверый Патвароўскі (1858—1887);
• Сафія (Сафія-Марыя) Геранімаўна Кеневіч (1865—?). Муж: Ваўрынец Путкамер (1859—1923);
• Геранім Геранімавіч Кеневіч (1867—1925), жыў і кіраваў маёнткам Брынёў. Жонка: Адэля Антоніеўнай Наркевіч-Ёдка (1870—1937);
• Ядвіга Геранімаўна Кеневіч (каля 1870—1905). Муж: Яўстах Янавіч Любанскі (1859—пасля 1913);
• Аляксандр Геранімавіч Кеневіч (1868—?);
• Антон Геранімавіч Кеневіч (1877—1960), жыў і кіраваў маёнткам Дарашэвічы. Жонка: графіня Магдалена Грабоўская (1881—1961).

•  
  Геранім Геранімавіч Кеневіч (1830—1911)
•  
  Геранім Геранімавіч Кеневіч (1830—1911) са сваёй жонкай Ядвігай з роду Горватаў у сядзібным доме ў Дарашэвічах
•  
  Геранім Кеневіч (1867—1925) стаіць другім справа з жонкай Адэляй; Антоній Кеневіч (1877—1960) сядзіць першым справа, за ім жонка Магдалена Грабоўская; Геранім Кеневіч (1830—1911) сядзіць трэцім справа — па правую руку жонка Ядвіга Горват; Ваўрынец Путкамер (1859—1923) стаіць другім злева, перад ім сядзіць жонка Сафія Кеневіч. Сядзіба Дарашэвічы, 14 лістапада 1907 г.
•  
  Геранім Геранімавіч Кеневіч (1867—1925). Фота каля 1917 г.
•  
  Ядвіга Геранімаўна Кеневіч, жонка Яўстаха Любанскага (1859—пасля 1913)
•  
  Сафія Геранімаўна Кеневіч, жонка Ваўрынца Путкамера (1859—1923)