Правапіс Граматыкі Паўлоўскага

Фанэтычная артаґрафія на аснове стандартнага расейскага альфабэту. «Я намѣренъ, — пісаў аўтар у першым разьдзеле „Граматики“, — всѣ слова Малороссїйскія писать точно тѣми буквами, какими онѣ тамъ произносятся». Фактычна гэта звадзілася да гэткіх правілаў:

• галосны [і] з старажытных о, е, ѣ перадаецца літараю і; яго ятацыя на пісьме не пазначаецца;
• [и], што паходзіць з и ды ы — літараю ы (літара и не ўжываецца);
• Літара ѣ ўжываецца не этымаляґічна, а для пазначэньня [је], ['е];
• [јо], ['о] перадаюцца дрыґрафам іô;
• гук [g] («ґ») — спалучэньнем кг;
• канчаткі дзеясловаў -ться, -шся перадаюцца згодна з вымоваю як -цьця, -сся;
• Захоўваецца літара ъ — напрыканцы словаў ды як разьдзельны знак.
• Захоўваецца літара ѳ — для запісу некаторых словаў грэцкага паходжаньня. Растлумачана, што яе варта чытаць як літараспалучэньне «хвт».

Правапіс Паўлоўскага падтрымалі (зь некаторымі зьменамі) у сваіх творах Р. Квітка-Аснаўяненка ды П. Гулак-Артэмоўскі.

• Грамматика малороссійскаго нарѣчія (1818)