Дзяржаўны Камітэт Па Надзвычайным Становішчы

Уключаў у сябе шэраг высокапастаўленых службовых асобаў Савецкага ўраду, ачоліў новы ворган віцэ-прэзыдэнт Генадзь Янаеў. Чальцы ДКНС выступілі супраць палітыкі «Перабудовы» прэзыдэнту СССР Міхаіла Гарбачова, а таксама супраць падпісаньня новай саюзнай дамовы і пераўтварэньні СССР у канфэдэратыўны Зьвяз сувэрэнных дзяржаваў, куды плянавалі ўвайсьці толькі 9 з 15 саюзных рэспублік.

Згодна з рашэньнем ДКНС Міхаіл Гарбачоў быў адхілены ад ўлады, а ў Маскву былі ўведзены вайсковыя часткі. Галоўнымі апанэнтамі ДКНС былі прыхільнікі Прэзыдэнту РСФСР Барыса Ельцына, якія ў дзень выступу путчыстаў аб’явілі дзеяньні сябраў камітэту антыканстытуцыйнымі. У шматлікіх гарадох СССР, у тым ліку ў Менску, прайшлі мітынгі супраць ДКНС. У Беларусі галоўнай сілай, якая выступіла супраць путчыстаў, стала апазыцыйная фракцыя БНФ. Пасьля паразы і самароспуску камітэту іхныя дзеяньні былі асуджаныя ворганамі заканадаўчай і выканаўчай улады СССР, РСФСР і шэрагу іншых саюзных рэспублік і кваліфікаваныя як дзяржаўны пераварот. У гістарыяграфіі падзеі 18—21 жніўня 1991 году атрымалі назву «Жнівеньскі путч».

З 22 па 29 жніўня 1991 году былыя чальцы распушчанага ДКНС і асобы, якія актыўна садзейнічалі ім, былі арыштаваныя, але з чэрвеня 1992 году па студзень 1993 году ўсе яны былі адпушчаныя пад падпіску аб нявыезьдзе. У красавіку 1993 году пачалося судовае разьбіральніцтва. 23 лютага 1994 году падсудныя па справе ДКНС былі амніставаныя Дзяржаўнай думай Фэдэральнага Сходу Расейскай Фэдэрацыі, нягледзячы на ​​пярэчаньні з боку Ельцына. Адзін з падсудных, Валянцін Варэньнікаў, адмовіўся прыняць амністыю і над ім прадоўжыўся суд, які ён, у канчатковым выніку, выйграў.

• «Путч ГКЧП праз 26 гадоў. Хроніка падзеяў». Белсат.