Гелгудышкі

Gelgaudiškis) — места ў Летуве, на рацэ Нёмане. Цэнтар Гелгудыскага староства Шацкага раёну Мар’ямпальскага павету. Знаходзяцца за 15 км ад Шакаў.

Гелгудышкі лац. Giełgudyški
лет. Gelgaudiškis
Герб Гелгудышкаў
Першыя згадкі:	XV стагодзьдзе
Горад з:	1958
Краіна:	Летува
Павет:	Мар’ямпальскі
Раён:	Шацкі
Плошча:	3,37 км²
Насельніцтва:	▼1522 чал. (1 студзеня 2023)
Часавы пас:	UTC+2
летні час:	UTC+3
Тэлефонны код:	345
Паштовы індэкс:	LT-71430
Геаграфічныя каардынаты:	55°4′30″ пн. ш. 22°58′30″ у. д. / 55.075° пн. ш. 22.975° у. д. / 55.075; 22.975 22°58′30″ у. д. / 55.075° пн. ш. 22.975° у. д. / 55.075; 22.975
Гелгудышкі на мапе Летувы Гелгудышкі
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
http://www.gelgaudiskis.lt/

Гелгудышкі — даўняя вёска гістарычнай Жамойці, якую ўлады Летувы абвясьцілі часткай этнаграфічнага рэгіёну «Сувалкія».

Асноўны артыкул: Гелігуд

Гелгод (Gelgod) — імя германскага паходжаньня.

Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі», пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія». Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная «лінія Сафарэвіча» (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі».

У XV стагодзьдзі фальварак Гелгудышкі належаў да вялікакняскіх земляў. У 1504 годзе вялікі князь Аляксандар перадаў яго свайму сакратару з роду Сапегаў. Потым мясцовасьць пераходзіла ва ўласнасьць Масальскіх, Дэмбінскіх, Азямблоскіх, Гелгудаў, Чартарыйскіх, фон Кеўдэлаў, якія валодалі ім да Першай сусьветнай вайны.

Статус места Гелгудышкі атрымалі ў 1958 годзе.