Нікол Пашынян: палітык

Навучаўся ў Ерэванскім дзяржаўным унівэрсытэце. Працаваў журналістам і рэдактарам, заснаваўшы ўласную газэту ў 1998 годзе, якую праз год закрылі. Быў асуджаны на год за паклёп на тагачаснага міністра нацыянальнай бясьпекі Сэржа Саргсяна. Працаваў рэдактарам газэты «Айкакан жаманак» з 1999 па 2012 гады. Зьяўляючыся прыхільнікам першага прэзыдэнту Армэніі Лявона Тэр-Пэтрасяна, Пашынян вельмі крытычна ацэньваў другога прэзыдэнта Робэрта Качарана, міністра абароны Сэржа Саргсяна і іхных сяброў-алігархаў. На парламэнцкіх выбарах 2007 году Пашынян узначаліў нязначную апазыцыйную партыю, набраўшы 1,3% галасоў.

Пашынян выступіў у падтрымку Тэр-Пэтрасяна, калі той балятаваўся на прэзыдэнцкіх выбарах 2008 году. Тэр-Пэтрасян быў пераможаны Сэржам Саргсянам, а самі выбары былі азмрочаныя шырокай фальсыфікацыяй і гвалтам. Адзначаны сваімі палымянымі прамовамі, Пашынян згуляў значную ролю ў пасьлявыбарчых пратэстах, якія былі жорстка здушаны ўрадавымі сіламі 1 сакавіка 2008 году, у выніку чаго загінулі 10 чалавек. Пашынян, якога абвінавацілі ў арганізацыі масавых беспарадкаў, схаваўся, але зноўку зьявіўся на публіцы ў сярэдзіне 2009 году. Яго асудзілі на сем гадоў пазбаўленьня волі, крок, які разглядаўся як палітычна матываваны. Пашынян быў вызвалены ў траўні 2011 году ў рамках агульнай амністыі. Палітык быў абраны ў парлямэнт ад шырокай апазыцыйнай кааліцыі Тэр-Пэтрасяна — Армянскага нацыянальнага кангрэсу ў 2012 годзе.

Пазьней Пашынян разышоўся з Тэр-Пэтрасянам па палітычных матывах, стварыўшы ўласную партыю Грамадзянскі дамова. Разам з двума іншымі апазыцыйнымі партыямі Пашынян стварыў альянс Елк, які набраў амаль 8% галасоў на парлямэнцкіх выбарах 2017 году. Пашынян ачоліў армянскую рэвалюцыю 2018 году, якая прымусіла прэм’ер-міністра Сэржа Саргсяна і ягоны ўрад сысьці ў адстаўку. 1 траўня 2018 году Пашынян ня здолеў набраць дастаткова галасоў у парлямэнце, каб стаць самім прэм’ер-міністрам, але ўсё ж такі ён быў абраны на пасаду другім галасаваньнем 8 траўня. За часам кіраўніцтва Пашыняна ў Армэніі адбылося значнае паляпшэньне ў сфэрах дэмакратыі, свабоды прэсы і барацьбы з карупцыяй. Эканоміка Армэніі таксама значна вырасла, ператварыўшыся ў адну з найбольш хутка разьвіваных эканомік былога Савецкага Саюзу.

На час Пашыняна прыпала Нагорна-Карабаская вайна 2020 году, канфлікт у Нагорным Карабаху паміж Армэніяй і Азэрбайджанам. Вайна, якая была скончаная пасьля 44-дзённых баёў трохбаковым пагадненьнем аб спыненьні агню, падпісаным Пашынянам 9 лістапада 2020 году. Яна прывяла да значных людзкіх, матэрыяльных і тэрытарыяльных стратаў армянскага боку. Пашынян сутыкнуўся з пратэстамі і заклікамі пакінуць сваю пасаду праз падпісаньне дамоўленасьці з Азэрбайджанам аб перамір’і. 25 лютага 2021 году начальнік Генэральнага штабу ўзброеных сілаў Армэніі Онік Гаспаран і больш за 40 іншых вышэйшых генэралаў запатрабавалі адстаўкі Пашыняна, якую той назваў спробай дзяржаўнага перавароту.

• Афіцыйны сайт.