Гросмайстар: шахматнае званьне ФІДЭ

Для атрыманьня тытулу ґрасмайстару патрэбна выканаць наступныя правілы:

— Маць рэйтынґ у як мінімум 2600 пунктаў; — Згуляць 27 турнірных гульняў, пры гэтым: — Як мінімум 33% яго/яе апанэнтаў патрэбны маць тытул ґрасмайстару; — Рэйтынґ усіх яго супэрнікаў патрэбен перавышаць як мінімум 2380 баляў; — Супэрнікі гульца павінны быць як мінімум з 3 розных шахматных федэрацый, у тым ліку з уласнай федэрацыі гульца. — Максымум 60% апанэнтаў гульца могуць паходзіць з уласнай федэрацыі гульца. — Максымум 66% супэрнікаў гульца могуць паходзіць з адной федэрацыі. — На швайцарскім турніры удзелам ня менш за 40 удзельнікаў з сярэднім рэйтынґам 2000 і вышэй павінен быць выкананы хаця б адзін нарматыў.

Тытул ґрасмайстара аўтаматычна выдаецца без патрабаваньня выкананьня гэтых нарматываў пры перамозе ў Сусьветным шахматным жаночым чэмпіянаце, Сусьветным юнацкім шахматным чэмпіянаце ці Юніёрскім сусьветным шахматным чэмпіянаце, ці кантынентальным шахматным чэмпіянаце пры ўмовах таго, што пікавы рэйтынґ гульца быў як мінімум 2300 па Эла.

Першы ўжытак тэрмін «ґрасмайстар» быў задакументаваны 18 лютага 1838 году, у якім карэспандэнт зьвяртаўся да Ўільяма Льюіса «наш мінулы ґрасмайстар».

Да стварэньня гэтага тытулу ў 1950 году інады выкарыстоўваўся ў СССР для азначэньня самых лепшых гульцоў крайіны. У той час савецкія гульцы не прыймалі ўдзел у спаборніцтвах па-за межамі крайіны.

У 1950 годзе ФІДЭ стварыла тытул «Ґрасмайстар» для вызначэньня лепшых гульцоў сусьвету, а ў 1970 годзе тытулу былі нададзены сучасныя рэгуляцыі.