Fudbalski Klub Crvena Zvezda

Foi fundáu'l 4 de marzu de 1945 como parte de la Sociedad Deportiva Estrella Colorada y anguaño xuega na Superliga Serbia. Apuesta los sos alcuentros como llocal nel Estadiu Estrella Colorada, conocíu popularmente como "Pequeñu Maracaná", con capacidá pa 55.538 espectadores.

Fudbalski Klub Crvena Zvezda
Црвена звезда
Situación
Estáu	Serbia
Datos
Tipu	club de fútbol
Fundáu en	4 marzu 1945
Presidente	Plantía:Xeodatos Yugoslavia, República Federativa Socialista de Yugoslavia Dragan Džajić
Entrenador	Vladan Milojević
Categoría	SuperLliga Serbia
Instalaciones
Estadiu	Estadiu Estrella Colorada
Capacidá	55 538
Inaugurao	1 set 1963
Uniforme
Titular Alternativu
Patrocinador	Gazprom
Web oficial

Ye'l club más gallardoniáu de Serbia, con 27 títulos de Lliga y 22 de Copa. En 1991 convertir nel únicu club de la estinguida Yugoslavia en ganar la Copa d'Europa y l'únicu d'Europa del Este en llograr la Copa Intercontinental que ganó tamién en 1991. Na temporada siguiente, la Estrella Colorada llegó a les semifinales de la Lliga de Campeones de la UEFA, yá que yá algamó en 1957 y 1971. En 1979, llegaron a la final de la Copa UEFA, pero perdió contra'l Borussia Mönchengladbach. Tamién algamaron les semifinales de 1975 na Recopa d'Europa.

Caltién una gran rivalidá col FK Partizan con quien apuesta'l Derbi Eternu de Belgráu y que caltién una de les rivalidaes futbolístiques más grandes de tolos tiempos. Según les últimes encuestes, la Estrella Colorada de Belgráu ye'l club de fútbol más popular en Serbia, con casi'l 48,2% de la población que se considera siguidor del club. Asina mesmu ye tamién bien popular en Montenegru y la República Srpska, la entidá serbia dientro de Bosnia y Herzegovina. N'Ochobre del 2017, la FIFA por aciu un comunicáu dio a conocer que los campeones de la intercontinental sería reconocíos como campeones del mundu. Al conquistar esti títulu la Estrella Colorada en 1991 frente a Colo-Colo reconózse-yos como campeones del mundu, amás de ser l'únicu equipu serbiu y de la estinguida Yugoslavia que tien esta reconocencia.

En febreru de 1945, mientres la Segunda Guerra Mundial, los miembros de la comunidá Lliga Xuvenil Antifascista de Serbia Xunida decidieron formar una Sociedá de Moces de la Cultura Física, que se convertiría na Estrella Colorada de Belgráu el 4 de marzu d'esi mesmu añu. A la fin de la Segunda Guerra Mundial, dellos clubes anteriores a la guerra fueron eslleíos por cuenta de que xugaren partíos mientres el conflictu y fueron tachaos de collaboradores poles autoridaes comunistes del mariscal Tito. Dos d'estos clubes de Belgráu fueron el SK Jugoslavija y el BSK Belgráu. La Estrella Colorada formar a partir de los restos del Jugoslavija y tomó l'estadiu Jugoslavija, les oficines, los xugadores, ya inclusive los sos colores coloráu y blancu. El nome d'Estrella Colorada foi asignáu al club dempués d'un llargu discutiniu, y los vicepresidentes primeros de la Sociedá de Deportes, Zoran Žujović y Slobodan Ćosić, fueron quien adoptaron los colores. La Estrella Colorada xugó'l so primer partíu de fútbol na historia del club contra del Primer Batallón de la Segunda Brigada de KNOJ (Cuerpu de Defensa Popular de Yugoslavia) y ganó 3-0. Cinco díes más tarde, la seición de fútbol formóse oficialmente, dirixíu por Kosta Tomašević y Predrag Đajić.

 

El club ganó'l so primer campeonatu nacional de lliga en 1953 con una plantía formada por xugadores como Vladimir Beara, Vladimir Durković, Branko Stanković, Vladica Popović, Rajko Mitić, Bora Kostić y Dragoslav Šekularac. Los xugadores ganaron cuatro campeonatos de Yugoslavia y dos Copes, ensin perder la oportunidá de ganar tolos trofeos yugoslavos mientres cinco temporaes consecutives. Como campeones, la Estrella Colorada de Yugoslavia participó na Copa d'Europa 1957-58, onde fueron esaniciaos, 5-4 nel global, polos campeones ingleses del Manchester United nos cuartos de final. L'equipu británicu, dirixíu por Matt Busby, venció por 2-1 a la Estrella Colorada nel partíu d'ida en Old Trafford y empató, 3-3, en Belgráu nel partíu de vuelta el 5 de febreru nel estadiu JNA. El partíu de vuelta pasó tristemente a la hestoria por ser el postreru partíu xugáu polos "Busby Babes", yá que nel vuelu de regresu a Inglaterra, a otru día, l'avión s'estrelló en Múnich, Alemaña Occidental, y perecieron 23 persones, ente elles ocho xugadores del Manchester United.

En 1958, la Estrella Colorada ganó'l so primer títulu oficial européu, la Copa Mitropa, que fuera xugáu mientres el branu, na posa ente temporaes. Dempués de la Copa Mitropa, una de les figures más influyentes de la hestoria de la Estrella Colorada empezó a surdir con fuercia pal cambéu del club. Miljan Miljanić foi xugador de fútbol na Estrella Colorada na década de 1950, pero foi mientres el so mandatu como primer entrenador nel branu de 1966, cuando algamó la fama. Na primer temporada, camudó por completu l'alliniación del club y el club terminó quintu na tabla, la mesma posición que nel añu anterior. Darréu, la xeneración liderada por Draguen Džajić, oficialmente'l meyor xugador na historia de Serbia y unu de los meyores estremos izquierda na historia del fútbol, empezó a dexar una fonda buelga nel fútbol yugoslavo y serbiu.

Tres la era Miljanić llegó la de Gojko Zec, que'l so reináu como entrenador diba durar cuatro años y ganar pa la Estrella Colorada tres campeonatos de lliga y la primera gran final europea. La primer temporada con Gojko Zec na direición deportiva foi una verdadera demostración de fuercia, pos ganó la lliga con una ventaya de nueve puntos sobre tolos sos rivales, lo que yera, hasta esi momentu, el mayor marxe de victoria na hestoria del campeonatu yugoslava. Na temporada siguiente, la Estrella Colorada terminó segundu na lliga, pero robló una gran actuación na Copa de la UEFA 1978-79. Dempués d'esaniciar a equipos como'l Arsenal, West Bromwich Albion y el Hertha BSC, los Crveno-beli llograron per primer vegada algamar la final d'una competición europea de la UEFA, na que se midieron al Borussia Mönchengladbach, equipu que xugó cinco finales europees ente 1973 y 1980. Nel partíu d'ida apostáu nel "Marakana" de Belgráu, los yugoslavos se adelanteron con un gol de Miloš Šestić, pero Ivan Jurišić, en mesma puerta, empató'l partíu pal Gladbach. El partíu de vuelta nel Rheinstadion en Düsseldorf, l'equipu alemán venció por un gol a cero en concediendo l'árbitru italianu Alberto Michelotti un penalti dudosu tresformáu por Allan Simonsen. El Borussia Mönchengladbach ganó 2-1 nel global.

 

Dempués de la década de 1970, el club apostó una tirante eliminatoria ante'l Barcelona d'Udo Lattek na segunda ronda de la Recopa d'Europa 1982-83. Nel partíu d'ida, frente a unos 100.000 espectadores en "Marakana", la Estrella Colorada perdió 2-4 con dos goles de Rajko Janjanin per parte serbia, ente que Schuster y Maradona, con dos goles cada unu, fixeron los goles visitantes. N'España, el Barcelona venció por dos goles a unu. Gojko Zec volvió al equipu en 1983 y namái atopó un xugador del equipu qu'entrenara en 1977, Miloš Šestić. Zec repitió un ésitu similar al del so mandatu anterior al ganar el campeonatu darréu dempués de la so llegada. Más tarde dexaría'l club tres el polémicu escándalu Scheiber, que foi la resultancia d'irregularidaes na temporada 1986.

Cola salida de Zec en 1986, hubo grandes cambeos nel club. La xestión del club, dirixíu por Draguen Džajić y Vladimir Cvetković, símbolos de los equipos de fútbol y baloncestu, respeutivamente, de la Estrella Colorada, empezó a construyir un equipu que pudiera competir nel panorama internacional con ésitu. Mientres esi branu, Velibor Vasović convertir n'entrenador y fichó talentosos xugadores nuevos como Draguen Stojković y Borislav Cvetković. Na primer temporada empezó con puntos de penalización por cuenta de los escándalos d'amañu de partíos de la temporada anterior, polo que la Estrella Colorada centrar na Copa d'Europa. En 1987 instauróse un plan de cinco pol club col únicu fin de ganar la Copa d'Europa.

 

Nestos cinco temporaes, la Estrella Colorada ganó cuatro campeonatos nacionales, y nel postreru de los cuatro años d'apoxéu, el club ganó la Copa d'Europa en 1991. L'equipu esanició al Rangers, Dynamo Dresden y Bayern Múnich antes de llegar a la final. La histórica semifinal col Bayern en Belgráu decidir con un gol nel últimu minutu anotáu por Klaus Augenthaler en mesma puerta. L'entrenador Ljupko Petrović llevó al equipu a Italia una selmana antes de la final, col fin de preparar a los xugadores ante'l partíu col Olympique Marsella. Hasta esi momentu, la trayeutoria y el xuegu de la Estrella Colorada fuera espectacular, con 18 goles en 8 partíos, ente que'l campeón francés marcó 20, polo que s'esperaba que la 100ª final europea fuera un espectáculu de goles. Sicasí, tanto Petrović como Raymond Goethals optaron por un planteamientu defensivu y el partíu convertir nuna guerra de gastadura. La final dir a la tanda de penaltis, onde la Estrella Colorada ganó por 5-3 el 29 de mayu de 1991, ante 60.000 espectadores y 20.000 aficionaos yugoslavos nes graes del Stadio San Nicola de Bari. Darréu, l'equipu consiguió la Copa Intercontinental en Tokiu el 8 d'avientu d'esi mesmu añu al vencer al Colo-Colo. El delanteru Darko Pančev consiguió la Bota d'Oru esi añu polos sos 34 goles, cerrando la meyor temporada na historia del club.

El club viose debilitáu pola marcha de gran parte de la xeneración de campeones en 1992 a Italia y España. A cambéu, la direición téunica fichó xugadores como Anto Drobnjak y Ilija Ivić. Amás, la Estrella Colorada tuvo que defender el títulu continental fora del so país por cuenta de la guerra en Yugoslavia, lo qu'amenorgó notablemente les sos posibilidaes de revalidar el campeonatu d'Europa. La UEFA camudó'l formatu de la competición esi añu y la renombró Lliga de Campeones na so edición 1991-92, na que participaron los ocho meyores equipos del continente.

Na competición doméstica, unu de los sos principales rivales, el Dinamo Zagreb, abandonó la lliga al igual que tolos otros equipos de Croacia, Macedonia y Eslovenia, polo que'l campeonatu nuna Yugoslavia tarazada xugóse en cantu de la guerra de Bosnia. A finales de mayu, la ONX tenía yá'l país en virtú de les sanciones correspondientes y el fútbol yugoslavo quedó desallugáu de la escena internacional. La desintegración de Yugoslavia, la guerra civil (1992-1995), la inflación y les sanciones de la ONX significaron un duru golpe pa la Estrella Colorada. Nel periodu entendíu ente mayu de 1992 y mayu de 2000, namái se celebró en "Marakana" un campeonatu de lliga, coincidiendo con un claru dominiu del so gran rival, el FK Partizan. Sicasí, consiguió ganar cinco copes, xunto con delles actuaciones meritories en competición europea, ente ellos el famosu enfrentamientu na Recopa d'Europa de 1996-97 contra'l FC Barcelona de Ronaldo y Hristo Stoitchkov.

Darréu dempués de que terminara'l bombardéu de la OTAN sobre Yugoslavia, la Estrella Colorada ganó la so 17ª Copa yugoslava na so historia al ganar 4-2 contra'l Partizan. Namái una temporada más tarde, el club volvió a los escenarios europeos na Lliga de Campeones de la UEFA 2001-02, onde la Estrella Colorada foi esaniciáu pol Bayer Leverkusen (0-0 y 0-3) na fase previa, subcampeón d'Europa esi añu.

Nes rondes clasificatorias de la Lliga de Campeones de la UEFA 2006-07, la Estrella Colorada foi esaniciáu (por marcador 3-1 global) pol AC Milan, que terminó ganando la competición. Per otra parte, la campaña nel Grupu F de la Copa de la UEFA 2007-08 foi una gran decepción pal club, teniendo en cuenta que'l primer partíu contra'l Bayern Múnich namái lo perdió nel últimu minutu (2-3 en Belgráu). Los xugadores más importantes de la Estrella Colorada qu'apaecieron nesti periodu fueron Nikola Žigić, Marko Pantelić, Boško Janković, Aleksandar Luković, Dušan Basta, Milan Biševac, Nenad Milijaš, Ognjen Koroman, Segundu Alejandro Castillo, Ibrahima Gueye o Dušan Đokić.

La SuperLiga Serbia foi fundada —yá como competición independiente de los anteriores estaos frutu de la desintegración yugoslava— en 2006 y l'Estrella Colorada consiguió'l títulu na temporada inaugural 2006–07 de forma brillosa. Sicasí, dende aquel campeonatu, el Partizan foi'l claru dominador de la lliga serbia venciendo en toles ediciones.

A la fin de la Segunda Guerra Mundial, dellos clubes yugoslavos d'antes de la guerra fueron eslleíos por haber xugáu partíos mientres el conflictu y fueron etiquetaos poles autoridaes comunistes del mariscal Tito de "collaboradores". Unu d'estos clubes yera'l SK Jugoslavija de Belgráu. La Estrella Colorada formar a partir de los restos del Jugoslavija y adoptó los sos colores coloráu y blancu.

L'uniforme tradicional de la Estrella Colorada ye camiseta a rayes verticales coloraes y blanques y pantalones curtios y medies de color coloráu o blancu. Dacuando utilízase un uniforme totalmente colloráu o totalmente blancu. La Estrella Colorada utiliza tamién como uniforme de visitante de terceres, una camiseta totalmente azul, pero bien escasamente, polo que'l club utiliza tolos colores de la bandera serbia.

L'escudu ye una estrella de cinco puntes de color coloráu con cantos blancos, sobre un fondu coloráu y blancu. Amás, el conxuntu del escudu enmarcar con color oro. Les dos estrelles d'oru na parte cimera del so emblema ye símbolu de venti títulos ganaos.

Historial de fabricantes deportivos

 

 

La Estrella Colorada disputa los sos partíos como llocal nel estadiu Estrella Colorada. Con una capacidá máxima d'alredor de 60.000 espectadores, de los cualos 55.538 son asientos, ye l'estadiu más grande de Serbia y de la ex Yugoslavia. L'estadiu inaugurar en 1963, pero nel intre del tiempu, y debíu al fechu de que la capacidá del estadiu aportó a de 110.000 espectadores, popularizóse'l llamatu de "Marakana", pol famosu estadiu Maracaná de Brasil, hasta'l puntu de convertise nel llamatu oficial del estadiu. "Marakana" llogró la reputación de ser un terrén bien difícil pa los equipos visitantes a mediaos de los años 1990 y, col fin de satisfaer les demandes de la UEFA pa la comodidá y la seguridá de los espectadores, los llugares de pies nel estadiu esaniciáronse dafechu ya instaláronse asientos nos cuatro tribunes. Nos últimos años, la capacidá del estadiu amenorgóse gradualmente, siguíu de distintes modernizaciones.

En 2008, el club construyó'l sistema de calefacción per debaxo del terrén de xuegu, ameyoró'l sistema de drenaxe ya instaló un nuevu verde. El campu d'entrenamientu, que s'atopa al llau del estadiu, tamién foi anováu por unu de verde sintéticu y l'instalación d'equipos de llume totalmente modernizaos. En 2011, l'estadiu tamién recibió un nuevu videomarcador LED. Na tribuna central esiste una zona denomada Pet Zvezdinih Zvezda (n'español: los cinco estrelles de la Estrella Colorada), que consisten en cinco palcos, onde cada unu lleva'l nome d'unu de los xugadores llexendarios del club (Mitić, Šekularac, Džajić, Petrović, Stojković), dos palcos VIP y otra galería VIP especial con más de 450 asientos. Tien tamién palcu pa la prensa con una capacidá de 344 asientos, incluyendo siete asientos extra-alcontradizos, un centru de medios de comunicación, la Rede Café y un restorán. Na tribuna oeste del estadiu atopa la tienda oficial de la Estrella Colorada, xunto con una tienda de Delije. Les midíes del terrén de xuegu son de 110 x 73 m, y ta allumáu por un sistema de lluz artificial de 1.400 lux. Según el conocíu portal web alemán Stadionwelt, el "Marakana" de Belgráu atopar nel Top 50 d'estadios de fútbol n'Europa que tienen de ser visitaos. En 2012, el portal estauxunidense Bleacher Report asitió al estadiu Estrella Colorada, especialmente cuando s'atopa llenu d'aficionaos, nel primer llugar ente los estadios más intimidantes del mundu.

Nuevu estadiu

En 2012, el conseyu executivu de la Estrella Colorada robló un memorándum pa la reconstrucción del Estadiu Estrella Colorada. L'estadiu actual espérase que seya rediseñáu pola empresa china NCEC (Natong Construction Engineering Constructing Co.) en sociedá cola empresa portuguesa Sonae. Les 34,8 hectárees de tierra, llamada "Zvezdani Grad" (Ciudá estrellada), van acoyer l'estadiu con capacidá pa 50.000 espectadores sentaos, ximnasiu, servicios médicos, centru comercial y de Spa, torres d'oficines, un hotel de cinco estrelles, modernos bloques d'apartamentos y un aparcamientu soterrañu. L'espaciu ente l'estadiu y el centru comercial, que va dexar una visita nel branu y l'iviernu, va utilizar pa mercaos, cafés, restoranes, y ufierten un espaciu pa esposiciones temporales y presentaciones. La taquilla y la tienda oficial del club tamién se van asitiar esta zona cubierta. Na azotea del centru comercial va incluyise un xardín públicu con entrada del centru comercial, onde los visitantes pueden esfrutar de vistes panorámiques de Belgráu. L'estadiu va tar cubiertu con paneles solares que van complementar les necesidaes enerxétiques del estadiu, otros ámbitos va utilizar pa la recoyida d'agua procedente de l'agua pal riego de los campos de fútbol y zones verdes del complexu. El nuevu estadiu va ser reconocíu pol símbolu del club, la Estrella Colorada, la estructura principal del estadiu va ser en forma d'estrella de cinco puntes. El costu del proyeutu envalorar ente 450 y 600 millones d'euros. De ser, finalmente, el costu de 600 millones, convertir nel tercer estadiu —dempués del nuevu estadiu de Wembley y l'Estadiu Olímpicu de Montreal— más caru del mundu.

El rival históricu de la Estrella Colorada ye'l FK Partizan, que forma parte de la otra gran y popular sociedá deportiva en Serbia. Dambos apuesten el Večiti derbi o derbi eternu de Belgráu. Los clubes son los más populares de Montenegru y la República Srpska, pero tamién tienen munchos siguidores nel restu de les antigües repúbliques yugoslaves, según na diáspora yugoslava.

La rivalidá empecipióse darréu dempués de la creación de los dos clubes en 1945. La Estrella Colorada foi fundada con estrechos venceyos col Ministeriu del Interior y el Partizan como la seición de fútbol del Exércitu Popular Yugoslavu. De magar, dambos clubes fueron dominantes nel fútbol nacional. El partíu ye particularmente conocíu pola pasión de los siguidores de la Estrella Colorada, llamaos Delije, y los partidarios del Partizan, los Grobari («sepultureros»). Les tribunes de los dos enchíes preparen fueos artificiales, confeti de colores, banderes, rollos de papel, antorches, fumu, tambores, cartelos xigantes y coreografíes que s'utiliza pa crear el grandor visual y aplicar presión psicolóxica sobre los equipos visitantes, d'ende'l lema "Welcome to Hellgrade" («Bienveníos a Infiernográu», xuegu de pallabres n'inglés con hell —infiernu— y Belgrade). La rivalidá tamién s'intensifica pol fechu de que dambos clubes tienen los sos estadios asitiaos a namái unos cientos de metros de distancia.

El duelu ye consideráu como una de les rivalidaes más llonxeves y peligroses del fútbol mundial. En 2009, el diariu británicu Daily Mail clasificó'l partíu ente los dos grandes del fútbol de Belgráu como'l cuartu derbi más importante ente los diez mayores rivalidaes del fútbol de tolos tiempos. La mayor arribación de públicu a un derbi de Belgráu foi de 100 000 espectadores (90 142 con entraes) el 7 de payares de 1976 nel estadiu Estrella Colorada. La victoria más amplia foi llograda pol Partizan, 7–1, el 6 d'avientu de 1953 nel estadiu Partizan.

 

Diversos estudios d'opinión pública alluguen a Estrella Colorada como'l club con mayor cantidá simpatizantes en Serbia. Ente ellos, un sondéu realizáu en setiembre de 2007 pol institutu d'investigación de mercáu Mediana Adria determinó qu'Estrella Colorada ye l'equipu con más preferencies con un 43% de la muestra, siguíu pol FK Partizan con un 32,3%. De la mesma, una encuesta realizada pola consultora Faktor plus en febreru de 2008 a 2.000 persones d'ente 15 y 70 años, tamién lo asitió al tope de la llista con un 48,2% d'adherencies frente a 30,5% del segundu allugáu.

El principal grupu d'aficionaos entamaos de la Estrella Colorada recibe'l nome de Delije (en cirílicu Делије), que puede ser traducíu como "Mozos valientes y coraxudos" o a cencielles "Héroes", que allúguense nel sector norte del Estadiu Estrella Colorada. Cabo mentar que, nel marcu de les primeres eleiciones multipartidistas de Croacia en 1990, los siguidores de la Estrella Colorada protagonizaron graves distubios frente a los aficionaos del Dinamo Zagreb, episodiu qu'acentuó los conflictos étnicos na antigua Yugoslavia y que ye consideráu como'l puntu de partida simbólicu de la Guerra Croata d'Independencia. Nel mesmu sentíu, la cantarada Srbija do Tokija, creáu por aficionaos de la Estrella Colorada tres el so trunfu na Copa Intercontinental 1991 en Tokiu, foi darréu adoptáu por paramilitares serbios mientres les múltiples Guerres yugoslaves de los años 1990.

Distinciones individuales

Goliadores en Primer División

• Kosta Tomašević: 16 (1951), 20 (1954-1955)
• Todor Živanović: 17 (1952-1953)
• Tihomir Ognjanov: 21 (1955-1956)
• Borivoje Kostić: 25 (1958-1959), 19 (1959-1960)
• Vojin Lazarević: 22 (1968-1969), 25 (1972-1973)
• Dušan Savić: 20 (1974-1975), 24 (1978-1979)
• Zoran Filipović: 21 (1976-1977)
• Darko Pančev: 25 (1989-1990), 34 (1990-1991), 25 (1991-1992)
• Anto Drobnjak: 22 (1992-1993)
• Zoran Jovičić: 21 (1996-1997)
• Nikola Žigić: 19 (2003-2004)
• Marko Pantelić: 21 (2004-2005)
• Nenad Jestrović: 13 (2007-2008)

Goliadores en torneos internacionales

• Borislav Cvetkovic: 7 (Copa de Campeones d'Europa 1986-87)
• Nikola Žigić: 6 (Copa de la UEFA 2003-04)

Balón de Plata

• Dexen Savićević: 1991
• Darko Pančev: 1991

Balón de Bronce

• Draguen Džajić 1968

Bota d'Oru

• Darko Pančev: 1990-1991

Trofeo Bravo

• Robert Prosinečki: 1991

• 12 – Delije - 12vo xugador, n'honor a los hinches del equipu.

•   F. C. Spartak de Moscú
•   Olympiacos F. C.

 

Torneos nacionales (51)

Competición Nacional	Títulos	Subtítulos
Primer Lliga de Yugoslavia (19/9)	1951, 1953, 1956, 1957, 1959, 1960, 1964, 1968, 1969, 1970, 1973, 1977, 1980, 1981, 1984, 1988, 1990, 1991, 1992.	1949, 1950, 1952, 1961, 1972, 1978, 1982, 1986, 1989.
Superliga de Serbia (8/15)	1995, 2000, 2001, 2004, 2006, 2007, 2014, 2016.	1993, 1994, 1996, 1997, 1998, 2002, 2003, 2005, 2008, 2010, 2011, 2012, 2013, 2015, 2017.
Copa de Yugoslavia (12/7)	1948, 1949, 1950, 1958, 1959, 1964, 1968, 1970, 1971, 1982, 1985, 1990.	1952, 1954, 1973, 1980, 1984, 1988, 1991.
Copa de Serbia (3/1)	2007, 2010, 2012.	2017.
Copa de Serbia y Montenegru (9/4)	1993, 1995, 1996, 1997, 1999, 2001, 2002, 2004, 2006.	1992, 2001, 2003, 2005.

Torneos internacionales (2)

Competición Internacional	Títulos	Subtítulos
Lliga de Campeones de la UEFA (1)	1991.
Copa Intercontinental (1)	1991.
Copa Mitropa (2)	1958, 1968. (Non Oficial)
Supercopa d'Europa (0/1)		1991.

Torneos amistosos (19)

• Tornéu de Belgráu (3): 1948,1974, 1980, 1982.
• Tornéu Internacional de Chile: 1962.
• Tornéu de París (fútbol): 1962.
• Troféu Ibéricu: 1971.
• Trofeo Teresa Herrera: 1971.
• Copa JU: 1973.
• Trofeo Costa del Sol: 1973.
• Troféu Naranxa: 1973.
• Copa Donau: 1976.
• Copa mundial de fútbol (Singapur): 1977.
• Trofeo Villa de Xixón: 1982.
• Tornéu d'añu nuevu (Zurich, Suiza): 1984.
• Tornéu Ciudá de Veron: 1991.
• Tornéu Ciudá de Bastia: 1995.
• Tornéu de Friburgu: 1997.
• Tornéu Ciudá de Leipzig: 2004.
• Copa Internacional Ciudá de Chicago: 2010.

Xuveniles

• Campeonatu xuvenil yugoslavu (8): 1953, 1969, 1977, 1979, 1980, 1982, 1983, 1988.
• Copa Yugoslavia sub-18 (5): 1964, 1966, 1969, 1987, 1990.

Torneos internacionales xuveniles

• Kvarnerska rivijera (4): 1954, 1955, 1969, 1978.
• Tornéu internacional sub-19/20 de Bellinzona (2): 1959, 1963.

•   Wiki Commons acueye conteníu multimedia sobre Fudbalski Klub Crvena Zvezda.
• Sitiu web oficial (serbiu) (n'inglés)
• Estrella Colorada en UEFA
• Canal de Fudbalski Klub Crvena Zvezda en YouTube
• Estrella Colorada en facebook.com (serbiu)
• Estrella Colorada en srbijafudbal.net (serbiu)
• Estrella Colorada en transfermarkt.co.uk (n'inglés)
• Estrella Colorada en utakmica.rs (serbiu)