Estepicursor

Tamién reciben la denominación de plantes corredores, plantes rodadoras o "boles pancracia". N'España, son bien carauterístiques les especies Salsola kali y Eryngium campestre.

Trátase d'una modalidá, si quierse, de l'anemocoria, na que l'elementu tremáu, tamién llamáu diáspora o disemínulo, ye la totalidá o cuasi totalidá del individuu, magar esta definición ye interpretable al aviesu, esto ye, l'elementu dispersable per se incorpora partes de la planta que nun tienen función germinativa, en mayor o menor cantidá.

Rodamundos, sorrasca, churumico, calamino, boja, salicón (como la conoz na zona sur de Toledo), salicor, salicornio, salicornia, barrilla, corredora del desiertu, bola del oeste, apretaculos, capitana, ontina, malvecino y alicornio n'España; cardu rusu, pastito, planta rodadora, yuyo bola y bolina del desiertu n'Arxentina; pelusa del desiertu en Chile; bruxa, chamizo, cachanilla, maromera, salsola, rodadora y voladora en Méxicu y nel sur de los Estaos Xuníos.

Esti tipu de planta popularizar nes películes del Oeste, que-y dieron un significáu altamente visual. Pasó a representar llugares afaraos, secos, de cutiu desangelados, con pocos o nengún ocupante. De cutiu úsase cuando los personaxes lleguen a un llugar abandonáu o d'aspeutu siniestru; nesi momentu, un estepicursor va cruciar rodando, de cutiu acompañáu por un vientu secu y sibilante. Dacuando úsase pa dar efeutu risible a llugares onde nun s'espera ver un estepicursor, pero onde la vacuidad faise evidente. Xunto col soníu de los grillos, los rodamundos emplegar pa dar énfasis a un silenciu incómodu tres un chiste malu o la declaración absurda de dalgún personaxe, a los que-y siguirá'l soníu del vientu y felicidá planta rodando de fondu.

Font Quer, P. (1982). Barcelona: Editorial Labor: Diccionariu de Botánica, 8ª. 84-335-5804-8.