Dos: Númberu natural

Esti artículu ye pal númberu 2. Pal añu 2, ver 2. Pa otros emplegos, ver Dos (dixebra).

•  [[:Media:2 number morse code.ogg|El númberu dos en códigu morse.]] (?·i)

 

• El cuerpu de menor cardinal contién dos elementos.
• Ye'l valor más pequeñu qu'anula la Función de Mertens.
• Ye la carauterística d'Euler pa los poliedros.
• Ye la base del sistema de numberación más cenciellu en que los númberos naturales puen escribise de forma consistente, el sistema binariu, emplegáu sobre too nel llinguaxe de máquina.
• Ye la base del logaritmu binariu.
• Xutu al un son los únicos númberos que son iguales al so factorial.
• Xunto al un y el cero, son los únicos númberos qu'en toles bases son númberos de Harshad.
• Ye l'únicu númberu que da'l mesmu resultáu si se suma consigo mesmo, si se multiplica por sigo mesmo o si s'eleva a sigo mesmo:

• Ye'l primer:
  • Númberu primu y l'únicu d'ellos que ye par. Asocédelu'l tres.
  • Númberu primu d'Eisenstein, asocedíu pol cinco.
  • Númberu primo de Sophie Germain, asocedíu pol tres.
  • Númberu primu de Stern, asocedíu pol tres.
  • Númberu primu factorial, asocedíu pol tres. Nun tracamundiar con que seya un númberu factorial primu. Unu nun implica l'otru, que se verifiquen dambos ye productu de la casualidá.
  • Númberu de Lucas, asocedíu pol un.
  • Númberu de Perrin primu, asocedíu pol tres. Amás apaez dos vegaes en dicha socesión, como'l tercer y quintu elementu.
  • Númberu de Smarandache–Wellin, asocedíu pol ventitrés.
  • Primorial, asocedíu pol seis.
  • Términu de la socesión (1 + 1/n)ⁿ, que tien como límite'l númberu e.
• Ye'l segundu:
  • Númberu Natural, depués del un y enantes del tres (el terceru si se considera'l 0).
  • Númberu de Markov, depués del un y enantes del cinco.
  • Númberu de Motzkin, depués del un y enantes del cuatro.
  • Númberu de Pell, depués del un y enantes del cinco.
• Ye'l tercer:
  • Númberu de Bell, depués del un y enantes del cinco.
  • Términu de la socesión de Fibonacci, depués del unu y enantes del tres.

 

La menor cantidá de cifres necesaries pa definir un sistema de numberación consistente en notación posicional ye dos, n'onde un símbolu representa al cero o ausencia y otru al un o presencia. A estos sistemas denonominaselos binarios.

Una y bones esisten documentos chinos ya hindús de l'antigüedá que traten de sistemes de notación binarias, foi Gottfried Leibniz nel sieglu XVII quien afitó les bases del sistema actual, utilizando los símbolos 0 y 1. Posteriormente, George Boole determinó'l conxuntu de regles y operaciones que definen a cualquier sistema binariu, desendolcando asina una rama de la matemática que lleva'l so nome: l'Álxebra de Boole. Basáu n'ella, en 1937 el norteamericanu Claude Elwood Shannon desenrolló'l primer códigu binariu, que ye'l llinguaxe de les ordenadores. Llevando así al sistema binariu un paso más allá; agora nun solo se puen representar númberos con él, sinón tamién escribir testos, facer imáxenes, videos o crear programes informáticos. Con solo dos símbolos se pue crear ya interpretar tol mundu dixital, del que depende gran parte de la nuesa teunoloxía.

En diverses corrientes filosófiques y teolóxiques afirmase la esistencia de dos principios fundamentales y basen nellos la so doctrina. Delles de les carauterístiques comunes que podemos identificar ye que son supremos, increaos, independientes, irreductibles y antagónicos. Estos entes suelen dir venceyaos a conceutos fundamentales como ser el bien y el mal, materia y espíritu, orde físicu y orde moral, lo ideal y lo real, lo divino y lo terrenal o lo natural y lo racional.

 

• Esisten varios prefixos que signifiquen dos y participen na construcción d'una gran cantidá de pallabres d'usu cotidianu: bi, di y du, como en bisiestu, dicotomía y dual.
• En munches cultures el 2 representase per aciu de dos puntos o dos trazos (horizontales o verticales). Por exemplu, na numberación romana (II) y na numberación china (二).
• El 2 representa l'enfrentamientu de los opuestos en busca d'una Unidá. Na simboloxía cristiana, el 2 representa l'ambivalencia y el conflictu. Ye la llucha permanente ente'l Bien y el Mal. Asina mesmu representa la oposición de los contrarios: virtú y pecáu, lluz y escuridá.
• Tamién ye'l símbolu de la Madre o entamu femenín con doble significáu: dadora de vida o provocadora de les tentaciones. Esti simbolismu alcuéntrase representáu en munchos capiteles románicos cola representación d'aves enfrentaes, lleones con 2 cuerpos, flamencos colos cuellos entrellazaos, etc.
• Consideráu polos pitagóricos como'l primer númberu en sentíu estriutu, yá que representa la primaria pluralidá posible: si l'un correspuende al ser creador, el dos ye la primera y más elemental manifestación de la creación. Ye la dualidá la que posibilita la pluralidá, en tanto que dos son los principios contrarios creaos que faen posible'l restu: masculín y femenín, el cielu y la tierra, la lluz y la escuridá, etc.
• Relacionáu cola dualidá primixenia, el dos ye'l símbolu de la duplicación, de la separación, de la discordia, de la oposición y el conflictu llinial ente los estremos de los que surde tola gama de tonalidaes, ye al empar equilibriu que fai posible que surdan les demás realidaes.
• Según la lleenda cabalística'l númberu dos esprésase nel orde moral l'home y la muyer, y nel físicu la causa eficiente y la materia.

• Añu 2
• Sistema binariu

•   Wiki Commons tien conteníu multimedia tocante a Dos.