ৰাজনৈতিক কবিতা

ৰাজনৈতিক কবিতাই পাঠকক প্ৰভাৱিত কৰিব পাৰে কাৰণ ৰাজনীতি আৰু কবিতা দুয়োটাই মতামত প্ৰকাশ কৰে। ৰাজনৈতিক কবিতাক প্ৰায়ে এনেদৰে সংজ্ঞায়িত কৰা হয়: "এটা নিৰ্দিষ্ট ৰাজনৈতিক পৰিস্থিতি; চিনাক্তকৰণযোগ্য ৰাজনৈতিক দৰ্শনত শিপাই থকা; কোনো বিশেষ ৰাজনৈতিক অভিনেতাক সম্বোধন কৰা; বুজিব পৰা আৰু প্ৰশংসা কৰিব পৰা ভাষাত লিখা (কবিতা)।" আৰু শেষত, এনে কবিতাক ৰাজহুৱা মঞ্চত আগবঢ়োৱা হয় য'ত ই সৰ্বাধিক মাত্ৰাত প্ৰভাৱ পেলাব পাৰে"।

ৰোমান, হৰেচ (খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৬৫ – খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৮)কে ধৰি আটাইতকৈ পুৰণি কালৰ পৰাই ৰাজনৈতিক কবিতা বিদ্যমান।

কিছুমান সমালোচকে ৰাজনৈতিক কবিতাৰ অস্তিত্ব থাকিব নোৱাৰে বুলি যুক্তি আগবঢ়ায়। ৰাজনীতি কবিতাৰ পৰম্পৰাগত সংজ্ঞাৰ সৈতে জড়িত নহয় আৰু ইয়াৰ লগত সংযুক্ত কৰিব নোৱাৰি বুলিও কয়। ইয়াৰ এটা প্ৰাঞ্জল উদাহৰণ হৈছে ১৯৬৮ চনত এ.এল.ফ্ৰেঞ্চে লিখা "ষ্টডিজ ইন ইংলিছ লিটাৰেচাৰ: ৰিষ্ট'ৰেচন এণ্ড এইটিয়েনথ চেঞ্চুৰী" নামৰ এখন ৰচনা। এই গ্ৰন্থখনত ফ্ৰেঞ্চে ১৭ শতিকাৰ প্ৰভাৱশালী কবি জন ড্ৰাইডেনৰ ৰচনাৰ সমালোচনা আগবঢ়াইছে, আৰু দাবী কৰিছে যে ড্ৰাইডেনে লাভ কৰা প্ৰশংসাৰ সৰহভাগেই তেওঁৰ কবিতাৰ মানদণ্ডতকৈ তেওঁৰ ৰাজনৈতিক বাৰ্তাৰ বাবেই হয়, যিটো ফ্ৰেঞ্চে মধ্যমীয়া বুলি বিশ্বাস কৰে। উদাহৰণস্বৰূপে, ফ্ৰেঞ্চে বিশ্বাস কৰে যে ড্ৰাইডেনে তেওঁৰ বাৰ্তা আৰু বিষয়বস্তুসমূহ প্ৰকাশ কৰিবলৈ অত্যধিক ইংগিতৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে। ফ্ৰেঞ্চে ড্ৰাইডেনৰ কৰ্ম আৰু "মহাকাব্যিক উপমাত শৰীৰৰ ৰাজনীতিৰ প্ৰতি তেওঁৰ ব্যৱহাৰ"ৰ বৰ্ণনা কৰিছে। ফ্ৰেঞ্চৰ যুক্তিয়ে ৰাজনৈতিক কবিতাৰ অন্তৰ্নিহিত অসুবিধাটো উন্মোচন কৰে: আক্ষৰিক (ৰাজনীতি)ক সামৰি লোৱাৰ প্ৰচেষ্টাই কবিতাৰ কাল্পনিক আৰু কাল্পনিক গুণবোৰ ধ্বংস কৰিব পাৰে।

শ্ৰমিক শ্ৰেণীৰ নাৰী কবিতাত ভিক্টোৰিয়ান যুগৰ যন্ত্ৰপাতি আৰু কাৰখানাৰ আঁৰৰ কণ্ঠৰ সৃষ্টিৰ বৰ্ণনা কৰা হৈছে। সমালোচক মেগান টিমনীয়ে যুক্তি আগবঢ়ায় যে শ্ৰমিক শ্ৰেণীৰ মহিলা কবিসকলে ঊনবিংশ শতিকাৰ শ্ৰেণীৰ ৰাজনীতিৰ সৈতে জড়িত হৈছিল আৰু তেওঁলোকৰ অভিধান আৰু বিষয়বস্তুৰ সৰল ব্যৱহাৰৰ সৈতে অনুৰণিত হৈছিল। এই কবিতাত কৰ্মক্ষেত্ৰত সমতা, ন্যায্য ক্ষতিপূৰণ আৰু কৰ্ম পৰিস্থিতিৰ উন্নতিৰ আহ্বান জনোৱা হৈছে। মেগান টিমনীয়ে পৰীক্ষা কৰিছে যে ব্ৰিটেইনৰ ভিক্টোৰিয়ান যুগৰ শ্ৰমিক শ্ৰেণীৰ মহিলাসকলক শ্ৰমিক শ্ৰেণীৰ পুৰুষৰ তুলনাত কেনেকৈ অগুৰুত্বপূৰ্ণ বা স্বীকৃতি-অপ্ৰাপ্ত বুলি গণ্য কৰা হৈছিল। এই অন্যায়ৰ ফলস্বৰূপে এই সময়কালৰ বহু নাৰী কবিয়ে তেওঁলোকৰ প্ৰাপ্য উপযুক্ত স্বীকৃতি নাপালে। এই সময়ছোৱাত এগৰাকী লেখিকাৰ ৰচনাৰ সন্ধান পোৱাটো কঠিন হোৱাৰ বাবে বহু মহিলা লেখিকাই তেওঁলোকৰ ৰচনাৰ বাবে ক্ৰেডিট লাভ কৰা নাছিল। শেহতীয়াকৈহে তেওঁলোকৰ ইতিহাস আৱিষ্কাৰ হৈছে। টিমনীয়ে যুক্তি আগবঢ়ায় যে শ্ৰমিক শ্ৰেণীৰ মহিলা কবিসকলে ঊনবিংশ শতিকাৰ শ্ৰেণী ৰাজনীতিৰ সৈতে জড়িত হৈ পৰিছিল আৰু তেওঁলোকৰ ডিকচন আৰু বিষয়বস্তুৰ সৰল ব্যৱহাৰ চাৰ্টিষ্ট কবিতাৰ সৈতে অনুৰণিত হৈছিল।