ঝুমুৰা ভূমি লেটোৱা

এদিনাখন শিশু কৃষ্ণই ঘৰত গাখীৰ লৱণু চুৰি কৰি খাই থাকোঁতে মাতৃ যশোদাই দেখা পালে। যশোদাৰ ভয়ত কানাইয়ে মাকক ফাঁকি দিবলৈ হাতৰ বাঁহীটো লুকাই গাখীৰৰ পাত্ৰটো একাষৰীয়াকৈ থৈ মাটিত বাগৰি বাগৰি কান্দিবলৈ ধৰিলে। তাকে দেখি মাতৃ যশোদাই স্নেহেৰে কানাইয়ে কিয় মাটিত বাগৰি কান্দিছে তাকে সুধিছে। কানাইয়ে কান্দি কান্দি মাকক সুধিছে যে ভাণ্ডত লুকাই থোৱা লৱণুবোৰ কোনে খালে বুলি। শিশু কৃষ্ণৰ অভিমান দেখি মাকৰ হৃদয় পুত্ৰস্নেহত পমি গ'ল। কৃষ্ণক সান্তনা দিবলৈ বান্দৰে সকলো লৱণু খালে বুলি কৈ পুত্ৰৰ গাৰ ধূলি পৰিষ্কাৰ কৰি কোলাত তুলি ল'লে। যশোদাৰ ঘৰত গাখীৰ লৱণুৰ কি অভাৱ, সেয়ে পুত্ৰক কৈছে যে যিমান ইচ্ছা সিমান লৱণু খাবলৈ। কৃষ্ণই যশোদাৰ ওচৰত আদৰ দেখুৱাই কৈছে যে সি বৰকৈ ভোকত কাতৰ হৈছে। মাতৃ যশোদায়ো গোৱালসকলে নতুন গাখীৰ আনিলে নতুনকৈ লৱণু মথি কৃষ্ণক দিব বুলি বুজনি দিলে। যশোদাৰ কথাত মান্তি হৈ মাকৰ কোলাত উঠি স্তনপান কৰিলে। ক্ষন্তেক পিছতেই দুষ্ট কৃষ্ণই পুনৰ মাতৃ যশোদাৰ পৰা লৱণু খুজি আমনি কৰিবলৈ ধৰিলে। উপায়হীন হৈ যশোদাই হৰিৰ পূদাৰ বাবে ৰখা নতুন লৱণু পুত্ৰ কৃষ্ণক দিছে খাবলৈ। তাকে খাই শ্ৰীকৃষ্ণই আনন্দত মতলীয়া হৈ নৃত্য কৰিবলৈ ধৰিলে।

মাধৱদেৱ আছিল মহাপুৰুষ শংকৰদেৱৰ প্ৰিয় শিষ্য, অনুগত সেৱক আৰু প্ৰধান সংগী। ১৪৮৯ চনত উত্তৰ লখিমপুৰৰ নাৰায়ণপুৰৰ ওচৰৰ লেটেকুপুখুৰীত মাধৱদেৱৰ জন্ম হয়। পিতৃ গোবিন্দগিৰি আৰু মাতৃ মনোৰমা। প্ৰথমতে শাক্ত আছিল যদিও শংকৰদেৱৰ সান্নিধ্যলৈ আহি একান্ত বৈষ্ণৱ হয়। মাধৱদেৱ আছিল এক বিৰল প্ৰতিভাৰ অধিকাৰী আছিল। শংকৰদেৱৰ পিছত মাধৱদেৱ ধৰ্মাধিকাৰীৰূপে মনোনীত হয় আৰু একাণপতীয়াকৈ শাস্ত্ৰ ৰচনা আৰু ধৰ্ম প্ৰচাৰৰ কাম কৰে। চিৰকুমাৰ মাধৱদেৱৰ ১৫৯৬ চনত মৃত্যু হয়। "শ্ৰীশ্ৰীমাধৱদেৱৰ বাক্যামৃত" নামৰ গ্ৰন্থত মাধৱদেৱৰ ৰচনাৰাজি তলত দিয়া ধৰণৰ:-

• নামঘোষা

• ভক্তি ৰত্নাৱলী

• জন্ম ৰহস্য

• ৰামায়ণ (আদি কাণ্ড)

• নাম মালিকা

• ৰাজসূয়

• অৰ্জুন ভঞ্জন

• ভোজন বিহাৰ

• চোৰ-ধৰা

• ভূমি লোটোৱা

• পিম্পৰা গুচোৱা

• বৰগীত

• ভটিমা

• কৃষ্ণ
• যশোদা

• চোৰধৰা
• পিম্পৰা গুচোৱা