Monofonik

Birçok türkü ve geleneksel şarkılar tek seslidir. Bir şarkıcı grubu (örneğin, bir koro) birlikte aynı melodiyi birlikte aynı unisonda (aynı perdede) ya da oktavda kopyalanan aynı melodi notalarını (örneğin, kadın ve erkeklerde) söylerse, bir melodi de tek sesli olarak kabul edilir. Eğer bütün bir melodi iki veya daha fazla enstrüman tarafından çalınırsa veya mükemmel bir beşinci gibi sabit aralıklı bir koro tarafından söylenirse, aynı zamanda tek sesli (veya "tek sesli") olduğu da söylenir. Bir şarkının veya müzik parçasının müzik dokusu, eşlik eden bir kısım veya polifonik melodi hatları (iki veya daha fazla bağımsız hat) gibi değişken bileşenlerin kullanılıp kullanılmadığının değerlendirilmesiyle belirlenir.

Erken Orta Çağ'da, plachant (bilinen bir örnek Gregoryen İlahisi) denilen ilk Hristiyan şarkılar tek sesliydi. 2010'larda, söz yazarı genellikle monophony, heterofonik (birlikte aynı melodilerin değişik versiyonlarını yapan iki şarkıcı veya enstrümantalist), polifoni (aynı anda bağımsız melodik çizgilere sahip iki veya daha fazla şarkıcı veya enstrümantalis) kullanarak bölümleri kesişen şarkılar yazmaktadır. Farklı atmosferler ve stiller oluşturmak için melodi boyunca akorlar eşliğinde bir melodi) veya monodi (enstrümantal eşliğinde tek melodik bir çizgi) elementler var. Monophony, ritmik dokuların altında olmayabilir ve yalnızca tek bir melodik çizgiden oluşmalıdır.