Peter Christen Asbjørnsen

Siya at si Jørgen Engebretsen Moe ay mga kolektor ng Noruwegong tradisyong-pambayan. Sila ay lubos na nagkakaisa sa kanilang mga gawain sa buhay na ang kanilang mga koleksiyon ng kuwentong bayan ay karaniwang binabanggit lamang bilang "Asbjørnsen at Moe".

 

Si Peter Christen Asbjørnsen ay ipinanganak sa Christiania (ngayon ay Oslo), Noruwega. Siya ay nagmula sa isang pamilya na nagmula sa Otta sa tradisyonal na distrito ng Gudbrandsdal, na pinaniniwalaang nagwakas sa kaniyang kamatayan. Naging mag-aaral siya sa Unibersidad ng Oslo noong 1833, ngunit noong 1832, sa kaniyang ikadalawampung taon, nagsimula siyang mangolekta at magsulat ng mga engkanto at alamat. Nang maglaon, lumakad siya sa kahabaan at lawak ng Noruwega, na nagdaragdag sa kaniyang mga kuwento.

Si Jørgen Moe, na ipinanganak sa Ringerike, ay unang nakilala si Asbjørnsen noong siya ay labing-apat na taong gulang, habang pareho silang nag-aaral sa high school sa Kumbento ng Norderhov. Ang gusali ay ngayon ang pook ng Museo Ringerikes, ang lokal na museo para sa rehiyon ng Ringerike, at naglalaman ng mga memorabilia mula sa parehong Asbjørnsen at Moe. Nagkaroon sila ng panghabambuhay na pagkakaibigan. Noong 1834 natuklasan ni Asbjørnsen na si Moe ay nagsimula nang nakapag-iisa sa paghahanap ng mga labi ng pambansang alamat; ang mga kaibigan ay sabik na ikinumpara ang kanilang mga resulta, at determinado para sa hinaharap na magtrabaho sa konsiyerto.

Si Asbjørnsen ay naging isang zoolohista sa propesyon, at sa tulong ng Unibersidad ng Oslo ay gumawa ng isang serye ng mga mapagsiyasat na lakbay sa mga baybayin ng Noruwega, partikular sa Hardangerfjord. Nakipagtulungan siya sa dalawa sa pinakasikat na biyolohistang pandagat sa kanilang panahon: si Michael Sars at ang kaniyang anak na si Georg Ossian Sars. Samantala, umalis si Moe sa Unibersidad ng Oslo noong 1839, inilaan ang kanuyang sarili sa pag-aaral ng teolohiya, at nabubuhay bilang isang tutor sa Christiania. Sa kaniyang mga pista opisyal ay gumala siya sa mga bundok, sa pinakaliblib na mga distrito, nangongolekta ng mga kuwento. Sa mga taong ito inilatag niya ang pundasyon para sa mahusay na pampanitikan ang kalalabasan nito.