Pagkonsumo

Ito rin ang akto ng paggamit ng mga yaman upang mapunan ang kasalukuyang pangangailangan at ninanais. Nakikita itong taliwas sa pamumuhunan, na ang paggasta para sa pagkuha ng kita sa hinaharap.

Iba't iba ang kahulugan ng pagkonsumo sa iba't ibang mga ekonomistang paaralan. Sang-ayon sa mga ekonomistang namamayani, tanging ang huling pagbili ng bagong gawang paninda at serbisyo ng mga indibiduwal para gamitin agad ay siyang bumubuo ng pagkonsumo, habang ang ibang uri ng paggasta — partikular ang pamumuhunang pirmi, pagkonsumong intermidiya — ay nilalagay sa hiwalay na kaurian. Binibigyan kahulugan naman ng ibang ekonomista ang pagkonsumo ng mas malawak, bilang ang pagsama-sama ng lahat ng aktibidad pang-ekonomiya na hindi sinasama ang disenyo, produksyon, at pamimili ng mga paninda at serbisyo (e.g., ang pagpili, adopsyon, gamit, pagtatapon at pagreresiklo ng mga paninda at serbisyos).

Partikular na intersado ang mga ekonomista sa kaugnayan sa pagitan ng pagkonsumo at kita, na minodelo sa punsyon ng pagkonsumo (consumption function) ng isang punsyong pang-matematika na pinapaliwanag ang paggastos ng mamimili sa pamamagitan ng mga tiyak na dahilan nito, katulad ng kita o yamang naipon. Isang katulad na makakatotohanang pang-istrakturang tanaw ang makikita sa teoriya ng pagkonsumo, na tinitingnan ang pagpiling intertemporal na Fisheriyano na balangkas bilang ang totoong istraktura ng punsyon ng pagkonsumo. Hindi tulad ng balintiyak na istratehiya ng istrakturang kinakatawan sa induktibong realismong pang-istraktura, binibigyang kahulugan ng mga ekonomista ito ayon sa imbariyansa sa ilalim ng pamamagitan.