Nekropilya

Ito ay inihanay bilang isang paraphilia ng Diagnostic and Statistical Manual ng American Psychiatric Association. Ang salita ay hango mula sa mga salitang Griyego νεκρός (nekros; "patay") at φιλία (philia; "pag-ibig"). Unang ginamit ng sikolohista na mula sa Belhika na si Joseph Guislain ang termino sa kanyang lektura noong 1850;

Sinuri nina Rosman at Resnick (1989) ang impormasyon mula sa 34 kaso necrophilia na naglalarawan ng mga motibasyon ng kanilang pag-uugali: Inulat ng mga ito ang pagnanais na magkaroon ng kasamang hindi lumalaban at hindi tumatanggi (68%), mga muling pakikisama sa asawa o kapareha (21%), sekswal na atraksyon sa mga bangkay(15%), ginhawa o pagtatagumpay laban sa pakiramdam ng pag-iisa (15%), o pag-angat ng tining sa sarili sa pamamagitan ng pagpapahayag ng kapangyarihan sa biktima ng pagpatay (12%).

Ang mga tala ng necrophilia sa kasaysayan ay hiwa-hiwalay, bagama't iminumungkahi ng mga nakasulat na talana ito ay nangyayari sa Sinaunang Ehipto. Sinulat ni Herodotus sa The Histories na, upang hadlangan ang pagtatalik sa isang bangkay, ang mga sinaunang tao sa ehipto ay iniiwan ang mga namatay na maririlag babae upang mabulok sa loob ng "tatlo o apat na araw" bago ipaubaya sa kanilang mga embalsamador. Sa ilang lipunan ang pagsasanay ay tinitignang utang sa isang paniniwala na ang mga kaluluwa ng isang binibini ay hindi makakahanap ng kapayapaan, sa mga Kachin ng Myanmar, ang mga bersyon ng isang seremonya ng kasal ay gaganapin sa tabi ang isang patay na birhen na namamahinga, na kung saan ay kasangkot ang pagtatalik sa bangkay. Katulad ng mga kasanayan na umiiral sa ilang sinaunang Gitnang Europeong lipunan na kapag ang isang babae na nakatuon sa asawa ay namatay bago ang kasal.

• "Necrophilia". Inarkibo mula sa ang orihinal noong 2015-11-18.