สุพล ฟองงาม

2505 เป็นบุตรของ นายสุบิน และนางกัน ฟองงามเป็นแกนนำกลุ่มชักธงรบ แนวร่วมประชาธิปไตยต่อต้านเผด็จการแห่งชาติ จังหวัดอุบลราชธานี ร่วมกับ นายชูวิทย์ พิทักษ์พรพัลลภเป็นหนึ่งในผู้ที่ศูนย์อำนวยการแก้ไขสถานการณ์ฉุกเฉินออกหมายเรียกเนื่องจากอาจมีส่วนรู้เห็นกับการเผาสถานที่ราชการ(ศาลากลางจังหวัดอุบลราชธานี ฯลฯ)ในขณะนั้น

สุพล ฟองงาม สำเร็จการศึกษาระดับประถมศึกษา จากโรงเรียนชุมชนบ้านกุดเป่ง มัธยมศึกษาตอนต้น จากโรงเรียนลือคำหาญวารินชำราบ ระดับมัธยมศึกษาตอนปลายจากโรงเรียนสันติราษฎร์บำรุง ระดับปริญญาตรี จากคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีปทุม และระดับปริญญาโท สาขาพัฒนาสังคม จากสถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์

ด้านครอบครัว สมรสกับนางสายฝน ฟองงาม มีบุตรสาวคือ นางสาวโยธากาญจน์ ฟองงาม ผู้สมัคร ส.ส. จังหวัดอุบลราชธานี สังกัดพรรคภูมิใจไทย โดยบุตรสาวแต่งงานกับ นายอรรถสิทธิ์ เหรียญอารีย์ ซึ่งเป็นบุตรชาย นาย สุมิตร เหรียญอารีย์ นายกเทศมนตรีตำบลโคกปีบ

สุพล ฟองงาม ประกอบธุรกิจรับเหมาก่อสร้าง ต่อมาได้เข้าทำงานการเมืองโดยการสมัครรับเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาจังหวัดอุบลราชธานี และสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดอุบลราชธานี สังกัดพรรคพลังประชาชน และได้ย้ายมาสังกัดพรรคเพื่อไทย หลังจากการยุบพรรคพลังประชาชน ในเดือนกันยายน พ.ศ. 2551 ต่อมาในเดือนกันยายน พ.ศ. 2553 พรรคเพื่อไทย ได้มีการประชุมเพื่อเลือกตั้งหัวหน้าพรรคคนใหม่ แทนนายยงยุทธ วิชัยดิษฐที่ลาออก ซึ่งการเลือกตั้งคณะกรรมการบริหารพรรคในครั้งนี้ นายสุพล ฟองงาม ได้รับตำแหน่งเลขาธิการพรรคเพื่อไทย และได้ลาออกจากตำแหน่งในเวลาต่อมา

ในปี 2565 เขาได้รับเลือกให้ทำหน้าที่รองหัวหน้าพรรคสร้างอนาคตไทย และได้ลาออกมาสังกัดพรรคภูมิใจไทยในปัจจุบัน

ตำแหน่งทางการเมือง

สุพล ฟองงาม ได้รับแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงมหาดไทย ในรัฐบาลนายสมัคร สุนทรเวช ต่อมาหลังจากรัฐบาลของนายสมัคร สุนทรเวช พ้นจากตำแหน่ง นายสุพล ฟองงาม ได้รับตำแหน่งรัฐมนตรีอีกครั้ง ในตำแหน่งรัฐมนตรีประจำสำนักนายกรัฐมนตรี ในรัฐบาลนายสมชาย วงศ์สวัสดิ์ และต้องพ้นจากตำแหน่งเนื่องจากการยุบพรรคพลังประชาชน ทำให้นายกรัฐมนตรีซึ่งเป็นหัวหน้าพรรค ต้องพ้นจากตำแหน่งไปด้วย

• พ.ศ. 2551 สุพล ฟองงาม ได้รับพระราชทานยศกองอาสารักษาดินแดนเป็น นายกองเอก สุพล ฟองงาม

• พ.ศ. 2551 –   เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นสูงสุด มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.)
• พ.ศ. 2548 –   เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นสูงสุด มหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.)