มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิส

มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย
ลอสแอนเจลิส

ชื่อเดิม	มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย วิทยาเขตใต้ (ค.ศ. 1919–1927) มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ที่ลอสแอนเจลิส (ค.ศ. 1927–1958)
คติพจน์	Fiat lux (ละติน)
คติพจน์อังกฤษ	Let there be light (จงให้มีความสว่าง)
ประเภท	มหาวิทยาลัยรัฐ
สถาปนา	ค.ศ. 1882/1919 (เป็นวิทยาเขตที่สองในระบบ UC)
ทุนทรัพย์	US $2.59 พันล้าน
อธิการบดี	จีน ดี. บล็อก
ผู้เป็นประธาน	สก๊อต แอล. วอก
อาจารย์	4,016
ผู้ศึกษา	45,742 (ฤดูใบไม้ร่วง ค.ศ. 2019)
ปริญญาตรี	31,543 (ฤดูใบไม้ร่วง ค.ศ. 2019)
บัณฑิตศึกษา	12,828 (ฤดูใบไม้ร่วง ค.ศ. 2019)
ผู้ศึกษาอื่น	1,371 (ฤดูใบไม้ร่วง ค.ศ. 2019)
ที่ตั้ง	ลอสแอนเจลิส , แคลิฟอร์เนีย , สหรัฐ 34°04′20.00″N 118°26′38.75″W / 34.0722222°N 118.4440972°W / 34.0722222; -118.4440972
วิทยาเขต	เมือง 1.7 กม.2
ผู้ได้รับรางวัลโนเบล	24
หนังสือพิมพ์	Daily Bruin (บรูนส์รายวัน)
สี	สีฟ้ายูซีแอลเอ   California Gold
ฉายา	UCLA Bruins บรูนส์
เครือข่าย	สมาพันธ์มหาวิทยาลัยอเมริกัน สมาคมมหาวิทยาลัยภาคพื้นแปซิฟิก Pacific-12 มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย
มาสคอต	โจและโจเซฟีน บรูนส์
เว็บไซต์	ucla.edu

สำหรับการจัดระบบการเรียนการสอนนั้น มีการแบ่งเป็นวิทยาลัยสำหรับการศึกษาในระดับปริญญาตรี 5 วิทยาลัย วิทยาลัยวิชาชีพสำหรับบัณฑิตศึกษา 7 วิทยาลัย และโรงเรียนแพทย์และวิทยาศาสตร์สุขภาพอีก 4 โรงเรียน วิทยาลัยก่อนบัณฑิตศึกษาได้แก่วิทยาลัยวิทยาศาสตร์และอักษรศาสตร์ โรงเรียนวิศวกรรมศาสตร์และวิทยาศาสตร์ประยุกต์เฮนรี ซามูเอลี โรงเรียนศิลปกรรมศาสตร์และสถาปัตยกรรมศาสตร์ โรงเรียนการละคร ภาพยนตร์ และโทรทัศน์ และโรงเรียนการพยาบาล ผู้ได้รับรางวัลโนเบล 24 คน Fields Medal 3 คน และผู้ได้รับรางวัลทัวริง 5 คน มีความเกี่ยวกับกับมหาวิทยาลัยในฐานะคณาจารย์ นักวิจัย และศิษย์เก่า สำหรับคณาจารย์ปัจจุบัน คณาจารย์ 51 ท่านถูกเลือกเป็นสมาชิกของวิทยาลัยวิทยาศาสตร์ระดับประเทศของสหรัฐอเมริกา (United States National Academy of Sciences) 22 ท่านเป็นสมาชิกวิศวกรรมศาสตร์ระดับประเทศของสหรัฐอเมริกา (National Academy of Engineering) 37 ท่านเป็นสมาชิกของสถาบันแพทยศาสตร์ของสหรัฐอเมริกา (Institute of Medicine) และ 120 ท่านเป็นสมาชิกของวิทยาลัยวิทยาศาสตร์และอักษรศาสตร์อเมริกัน (American Academy of Arts and Sciences) มหาวิทยาลัยได้รับเลือกเป็นสมาชิกของสมาพันธ์มหาวิทยาลัยอเมริกัน (Association of American Universities) ในปี ค.ศ. 1974

นักกีฬามหาวิทยาลัยของยูซีแอลเอได้เข้าร่วมการแข่งขันกับต่างสถาบัน โดยใช้ชื่อบรูนส์ยูซีแอลเอในการแข่งขัน Pacific-12 Conference บรูนส์ได้ชิงชนะเลิศรายการระดับประเทศกว่า 129 รายการซึ่งร่วมถึงรายการ National Collegiate Athletic Association 118 รายการ นักกีฬามหาวิทยาลัยของยูซีแอลเอได้รับเหรียญรางวัลโอลิมปิก 251 เหรียญ: ทอง 126 เงิน 65 และทองแดง 60 บรูนส์ได้แข่งขันในกีฬาโอลิมปิกทุกครั้งตั้งแต่ปี ค.ศ. 1920 โดยมีข้อยกเว้นแค่หนึ่งปี (ค.ศ. 1924) และได้เหรียญทองอย่างน้อยหนึ่งเหรียญทุก ๆ ครั้งให้กับสหรัฐอเมริกาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1932

ในเดือนมีนาคมปี ค.ศ. 1881 หลังจากได้รับการผลักดันจากชาวลอสแอนเจลิส ฝ่ายนิติบัญญัติแห่งรัฐแคลิฟอร์เนียได้อนุมัติการก่อตั้งมหาวิทยาลัยครูรัฐแคลิฟอร์เนียขึ้น (ซึ่งต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็นมหาวิทยาลัยรัฐซาน โฮเซ) เพื่อรองรับการเติมโตของประชากรในแคลิฟอร์เนียใต้มหาวิทยาลัยครูได้เปิดสอนในวันที่ 29 สิงหาคม ค.ศ. 1882 โดยตั้งอยู่บนที่ตั้งห้องสมุดหลักของระบบห้องสมุดลอสแอนเจลิสในปัจจุบัน โครงการดังกล่าวยังมีโรงเรียนประถม ให้ครูใหม่ทดลองการสอนนักเรียนด้วย โรงเรียนประถมดังกล่าวได้กลายมาเป็นโรงเรียนสาธิตยูซีแอลเอ ในปัจจุบัน ในปี ค.ศ. 1887 วิทยาลัยเปลี่ยนชื่อเป็นมหาวิทยาลัยครูลอสแอนเจลิส

 

ในปี ค.ศ. 1914 โรงเรียนได้ย้ายไปที่ถนนเวอร์มอนต์ ต่อมาในปี ค.ศ. 1917 ผู้ว่าการมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียแอ็ดเวิร์ด ดิกสันซึ่งเป็นผู้ว่าการเพียงคนเดียวทางตอนใต้ของรัฐและเออร์เนสต์ มอร์ ผู้ว่าการมหาวิทยาลัยครูเริ่มพยายามผลักดันให้ผ่านร่างนิติบัญญัติ ยกระดับให้โรงเรียนเป็นมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียแห่งที่สองให้จงได้ หลังตั้งมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เบิร์กลีย์ พวกเขาถูกต่อต้านจากกลุ่มศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เบิร์กลีย์และฝ่ายนิติบัญญัติจากทางเหนือของรัฐรวมไปถึงเบนจามีน วีเลอร์ ประธานของมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียตั้งแต่ปี ค.ศ. 1899 จนถึงปี ค.ศ. 1919 โดยกลุ่มคนเหล่านี้ไม่เห็นด้วยกับการเปิดวิทยาเขตทางใต้ ต่อมาเดวิด เพสคอตต์ บาร์โรส์ ประธานมหาวิทยาลัยคนใหม่มีความคิดที่แตกต่างและการผลักดันของชาวแคลิฟอร์เนียใต้ก็เกิดผลในวันที่ 23 พฤษภาคม ค.ศ. 1919 เมื่อผู้ว่าการรัฐได้ลงนามในร่างกฎหมาย Assembly Bill 626 ซึ่งส่งผลให้ควบรวมวิทยาลัยครูลอสแอนเจลิสกับมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ให้กลายเป็นสาขาทางตอนใต้ของมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ทั้งนี้ยังมีการเปิดสอนหลักสูตรปริญญาตรีและก่อตั้งคณะวิทยาศาสตร์และอักษรศาสตร์ วิทยาเขตใต้เปิดการเรียนการสอนในวันที่ 15 กันยายนของปีเดียวกันโดยมีนักเรียนเพียง 250 คนในวิทยาลัยวิทยาศาสตร์และอักษรศาสตร์และ 1,250 คนในหลักสูตรครุศาสตร์

 

ภายหลังจากนั้นไม่นาน นักเรียนก็เริ่มเข้าไปเรียนมากขึ้นอย่างรวดเร็ว ในเมื่อถึงกลางคริสต์ทศวรรษที่ 1920 สถาบันได้ขยายพื้นที่ 25 เอเคอร์ในเวอร์มอนต์ ผู้ว่าการทั้งหลายเริ่มค้นหาตำแหน่งใหม่ให้กับมหาวิทยาลัยและได้ประกาศว่าจะเลือก "พื้นที่แถบเบเวอร์ลี" ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันตกเล็กน้อยของเขตเบเวอร์ลีฮิลส์ หลังจากที่ทีมกีฬาเข้าร่วมแข่งขันในเกม Pacific Coast ในปี ค.ศ. 1926 วิทยาเขตใต้ได้ใช้ชื่อ "บรูนส์" ซึ่งมอบให้โดยสมาคมนักเรียนของมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เบิร์กลีย์ในตอนนั้น ในปี ค.ศ. 1927 ผู้ว่าการได้เปลี่ยนชื่อมหาวิทยาลัยเป็น "มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียที่ลอสแอนเจลิส" (โดยคำว่า "ที่" ถูกเอาออกและแทนด้วยเครื่องหมายคอมมาในภาษาอังกฤษในปี ค.ศ. 1958 เพื่อทำให้เหมือนกับวิทยาเขตอื่น ๆ)

อาคาร 4 อาคารแรกของวิทยาเขตคือห้องสมุดประจำวิทยาลัย หอประชุมรอยส์ อาคารฟิสิกส์และชีววิทยา และอาคารเคมี (ซึ่งคือหอสมุดโพเวลล์ หอประชุมรอยส์ ตึกมนุษยศาสตร์ และตึกเฮนส์ในปัจจุบันตามลำดับ) มีพื้นที่รวมทั้งหมด 1.6 กม.² นักเรียนรุ่นแรกที่เรียนที่นี่ในปี ค.ศ. 1929 มีอยู่ 5,500 คน และต่อมาคณาจารย์และศิษย์รวมไปถึงฝ่ายบริหารและผู้นำชุมชน ได้ร่วมกันผลักดันให้ยูซีแอลเอมอบปริญญามหาบัณฑิตในปี ค.ศ. 1933 และปริญญาดุษฎีบัณฑิตในปี ค.ศ. 1936 แม้ว่าจะได้รับแรงต้านจากเบิร์กลีย์เสมอมา

ยกระดับเป็นมหาวิทยาลัย

ยูซีแอลเอได้รับการยกระดับเป็นมหาวิทยาลัยใหเท่าเทียมกับเบิร์กลีย์ในปี ค.ศ. 1951 เมื่อเรมอนด์ บี. อัลเลน รับตำแหน่งเป็นอธิการบดีคนแรก ต่อมาการแต่งตั้งให้แฟรงก์ลิน เดวิด เมอร์ฟี เป็นอธิการบดีในปี ค.ศ. 1960 ก็ได้ช่วยให้มหาวิทยาลัยและคณาจารย์เติบโตอย่างรวดเร็วมากตลอดช่วงการรับตำแหน่ง ปลายทศวรรษ ยูซีแอลเอได้รับชื่อเสียงในหลากหลายสาขาวิชา และทำให้มหาวิทยาลัยมีความเป็นเอกเทศและไม่ต้องพึ่งพาอาศัยระบบมหาวิทยาลัยยูซีอีกต่อไป เมอร์ฟีได้อธิบายว่า:

"ผมยกหูโทรศัพท์แล้วโทรมาจากที่ใดสักที่หนึ่ง คนที่รับสายบอกว่า 'มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย' ผมจึงบอกว่า 'ที่นี่เบิร์กลีย์หรือเปล่า' เธอตอบว่า 'ไม่ใช่' ผมจึงพูดต่อว่า 'แล้วผมกำลังเรียนสายกับที่ไหนอยู่' 'ยูซีแอลเอ' ผมถามต่อ 'แล้วทำไมคุณถึงไม่พูดว่ายูซีแอลเอล่ะ' เขาบอกว่า 'เราได้รับคำสั่งให้พูดว่ามหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียค่ะ' เช้าวันต่อมาผมไปที่ออฟฟิศแล้วเขียนบันทึกย่อว่า 'โปรดบอกกับพนักงานรับโทรศัพท์ด้วยว่า ตอนที่รับสาย ให้พูดว่า "ยูซีแอลเอ"' มีคนบอกผมว่า 'พวกเบิร์กลีย์จะไม่ชอบเอานะ' ผมจึงบอกต่อไปว่า 'ดูดี ๆ สิ มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เราทำเองได้ที่นี่โดยไม่ต้องไปขออนุญาตจากใคร'"

ในปี ค.ศ. 2006 มหาวิทยาลัยประสบความสำเร็จในแคมเปญยูซีแอลเอที่ได้รับเงินกว่า $3.05 พันล้านซึ่งเป็นจำนวนที่มากเป็นที่สองสำหรับมหาวิทยาลัยรัฐ ในปี ค.ศ. 2008 ยูซีแอลเอได้รับเงินบริจาคกว่า $456 ล้านโดยได้รับมากเป็น 10 อันดับแรกของมหาวิทยาลัยอเมริกาของปีนั้น ๆ

ในวันที่ 26 มกราคม ค.ศ. 2011 ครอบครัวลุสกินได้บริจาคเงินกว่า $100 ล้านให้กับยูซีแอลเอ ในวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2011 ยูซีแอลเอได้รับเงินบริจาคกว่า $200 ล้านโดยมูลนิธิลินซีเพื่อก่อตั้งกองทุนสร้างฝัน เพื่อเป็นการสนับสนุนการวิจัยทางการแพทย์และทางวิชาการที่ก่อให้เกิดประโยชน์ต่อชุมชนที่ยูซีแอลเอ

ตอนที่ยูซีแอลเอเพิ่งเปิดวิทยาเขตใหม่ในปี ค.ศ. 1929 วิทยาเขตมีอาคารเพียงสี่แห่ง ได้แก่ห้องสมุดประจำวิทยาลัย หอประชุมรอยส์ อาคารฟิสิกส์และชีววิทยา และอาคารเคมี บันไดเจนส์เป็นบันได 87 ขั้นที่เมื่อขึ้นไปแล้วจะถึงอาคารเรียนทั้งสี่แห่งนี้ ปัจจุบัน วิทยาเขตมีอาคารกว่า 163 อาคารภายในวิทยาเขตขนาด 1.7 กม.² ทางตะวันตกของลอสแอนเจลิส ตอนเหนือของเขตการค้าเวสต์วูต และทางใต้ของถนนซันเซต หากพิจารณาขนาดของวิทยาเขต มหาวิทยาลัยมีขนาดเล็กที่สุดเป็นอันดับสองใน 10 แห่งของมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย วิทยาเขตอยู่ใกล้กับทางด่วนหมายเลข 405

วิทยาเขตมีสวนศิลปะ น้ำตก พิพิธภัณฑ์ และรูปแบบทางสถาปัตยกรรมศาสตร์ที่หลากหลายล้อมรอบโดยเบลแอร์ เบเวอร์ลีฮิลส์ และเบรนต์วูต นักศึกษาชอบแบ่งวิทยาเขตเป็นทางเหนือกับทางใต้ซึ่งเป็นเขตพื้นที่ทางตะวันออกของพื้นที่ วิทยาเขตเหนือมีอาคารที่เก่าแก่และมีอิฐที่นำมาจากอิตาลี โดยเป็นที่จัดการเรียนการสอนวิชาในหมู่ศิลปศาสตร์ มนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ นิติศาสตร์ และการบริหารธุรกิจ วิทยาเขตใต้เป็นที่จัดการเรียนการสอนวิทยาศาสตร์กายภาพและชีวภาพ วิศวกรรมศาสตร์ จิตวิทยา วัสดุศาสตร์ คณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์สุขภาพแล้วยังเป็นที่ตั้งของศูนย์การแพทย์ยูซีแอลเอ

 

สมาคมแอ็กเคอร์แมน ศูนย์กีฬาจอน วูเดน ศูนย์สุขภาพอาเธอร์ แอช ศูนย์กิจกรรมนักศึกษา หอประชุมเคอร์ฮอฟ ศูนย์เจ.ดี. มอร์แกน ศูนย์ศิษย์เก่าเจมส์ เวสต์ และศาลาพาวลี ตั้งอยู่ตรงส่วนกลางของวิทยาเขตอยู่ใกล้กับจตุรัสวิลสัน บรุส์วอกเป็นถนนที่ตัดผ่ากลางวิทยาเขต เป็นถนนที่นักเรียนเดินจากอาคารเรียนไปยังหอพักนักศึกษา

จตุรัสวิวสันเป็นสถานที่ที่มีชื่อเสียงมากโดยจะมีนักท่องเที่ยวมาถ่ายภาพกับมหาวิทยาลัย

สถาปัตยกรรม

อาคารเรียนแรก ๆ ของมหาวิทยาลัยได้รับการออกแบบโดยบริษัทออกแบบท้องถิ่นโดยใช้รูปแบบสถาปัตยกรรมฟื้นฟูโรมาเนสก์ซึ่งเป็นรูปแบบที่แพร่หลายจนถึงช่วงปี ค.ศ. 1950 เมื่อได้มีการว่าจ้างให้สถาปนิกเวลตัน เบ็กเก็ตมาทำหน้าที่ดูแลการขยายวิทยาลัยเป็นเวลาประมาณยี่สิบปี เบ็กเก็ตปรับรูปแบบให้อาคารดูสบายตาขึ้นโดยเพิ่มตึกที่สร้างในรูปแบบของลัทธิจุลนิยมทางตอนใต้ของพื้นที่ อาคารที่ใหญ่ที่สุดคืออาคารของศูนย์การแพทย์ หลังจากนั้นมีสถาปนิกมีชื่อเสียงหลายคนมาออกแบบอาคารให้กับมหาวิทยาลัย โดยเฉพาะช่วงหลังที่มีจำนวนนักศึกษาเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก มหาวิทยาลัยก่อสร้างอาคารเรียนและพื้นที่โดยรอบพร้อม ๆ กันหลายจุดรวมไปถึงพื้นที่ที่ใช้สอบวิทยาศาสตร์ชีวภาพและวิศวกรรมศาสตร์ จึงมีคนให้ฉายามหาวิทยาลัยว่า UCLA "Under Construction Like Always" แปลเป็นไทยว่า ไม่เคยหยุดที่จะก่อสร้าง

 

ตึกที่สูงที่สุดคือราฟ บันช์ที่ตั้งชื่อตามนักศึกษาอเมริกันผิวดำที่ได้รับรางวัลโนเบลในปี ค.ศ. 1950 สำหรับการช่วยต่อรองปัญหาระหว่างชาวยิวและมุสลิมในพื้นที่ของประเทศอิสรเอล ทั้งนี้ยังมีรูปปั้นของเขาตั้งอยู่หลังตึกหันเข้าหาสวนศิลป์ จึงทำให้เขาเป็นชาวอเมริกันผิวดำคนแรกที่ได้รับการเชิดชูจากยูซีแอลเอในระดับสูงเพียงนี้

สวนญี่ปุ่นฮานา คาร์เตอร์ตั้งอยู่ห่างจากวิทยาเขตไปประมาณหนึ่งไมล์ในชุมชนเบลแอร์ นากาโอะ ซากุระอิเป็นนักออกแบบภาคพื้นจากโตเกียวออกแบบสวนดังกล่าวในปี ค.ศ. 1959 หลังจากถูกทำลายเพราะฝนตกหนักในช่วงปี ค.ศ. 1969 ศาสตราจารย์ UCLA ผู้เชียวชาญด้านศิลปกรรมศาสตร์และสถาปัตยกรรมศาสตร์วิทยาเขตชื่อโคอิจิ คานาวะเป็นผู้ริเริ่มโครงการฟื้นฟู

การถ่ายภาพยนตร์

เนื่องจากตั้งอยู่ใกล้กับฮอลลีวูดและมีโรงเรียนการละครที่มีชื่อเสียง วิทยาเขตของยูซีแอลเอได้รับความสนใจให้เป็นที่ถ่านภาพยนตร์เป็นอย่างมากเป็นเวลานานกว่าสิบปีแล้ว ภาพยนตร์หลายเรื่องตั้งแต่ปี ค.ศ. 1985 เช่น Gotcha! Higher Learning (1995) ก็ได้ถ่ายทำที่นี่ Legally Blonde (2001) Old School (2003), The Nutty Professor (1995), Erin Brockovich (2000), How High (2001), National Lampoon's Van Wilder (2002), American Pie 2 (2001), และ Bring It On Again (2004) ได้ทำการถ่ายทำส่วนใหญ่ที่มหาวิทยาลัย ภาพยนตร์บอลลีวูตเรื่อง My Name is Khan ก็ถ่ายทำที่นี่รวมไปถึงรายการโทรทัศน์หลายรายการเช่น Greek ด้วย เพื่อเป็นการจัดการการถ่ายทำภาพยนตร์ที่มากมายในยูซีแอลเอ ทางมหาวิทยาลัยได้กำหนดนโยบายเกี่ยวกับการถ่ายภาพยนตร์และถ่ายภาพอาชีพในบริเวณวิทยาเขต

 

บริการสุขภาพ

 

คณะแพทยศาสตร์เดวิด เกฟเฟน มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิส ร่วมกับโรงเรียนการพยาบาล คณะทันตแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิส และคณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิส เป็นวิทยาลัยวิชาชีพด้านวิทยาศาสตร์สุขภาพ โครงการศูนย์วิจัยเทคโนโลยีนาโนเป็นโครงกรที่ทำร่วมกับมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ซานตา บาบาราเพื่อเป็นการวิจัยริเริ่มในเทคโนโลยีนาโน

ศูนย์การแพทย์โรนัลด์ เรแกนมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิสเป็นส่วนหนึ่งของระบบสุขภาพมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิส ที่มีโรงพยาบาลให้บริการในเขตแซนตา มอนิกาและคลินิกทั่วไปถึง 12 แห่งทั่วทั้งลอสแอนเจลิส นอกจากนี้วิทยาลัยแพทยศาสตร์ยูซีแอลเอ เดวิด เกฟเฟน ใช้โรงพยาบาลของรัฐเป็นสถานที่ฝึกแพทย์สองแห่ง คือศูนย์การแพทย์มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิสฮาร์เบอร์ และศูนย์การแพทย์มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิสโอลิฟวิว

ในปี ค.ศ. 1981 ศูนย์การแพทย์มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิสได้สร้างประวัติศาสตร์มีศาสตราจารย์คนหนึ่งได้พบการติดเชื้อรูปแบบหนึ่งที่ต่อมาพบว่าเป็นโรคเอดส์ นักวิจัยการแพทย์มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิสได้เริ่มใช้การสแกน PET เพื่อศึกษาการทำงานของสมองเป็นครั้งแรกเช่นกัน การส่งสัญญาต่อเนื่องของไนตริกออกไซด์ซึ่งเป็นโมเลกุลสำคัญในสรีรวิทยาของปอดและหัวใจได้รับการค้นพบจากศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยนี้ ศาสตราจารย์ Louis J. Ignarro จึงได้รับรางวัลโนเบลสาขาการแพทย์ประจำปี ค.ศ. 1998 ร่วมกับเพื่อนนักวิจัยอีกด้วย

การจัดอันดับในปี ค.ศ. 2012 ของ ยูเอสนิวส์แอนด์เวิลด์รีพอร์ต ได้กล่าวว่าศูนย์การแพทย์มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิสเป็นสถาบันที่ดีที่สุดในฝั่งตะวันตกและเป็นหนึ่งในห้าโรงพยาบาลที่ดีที่สุดในสหรัฐอเมริกา โดยโรงเรียนแพทย์อยู่ในอันดับ 20 อันดับแรกเสมอ

ชื่อเสียงและอันดับ

 

การจัดอันดับโลก

ในช่วงปี ค.ศ. 2012–2013 มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิสได้รับการจัดอันดับว่ามีชื่อเสียงเป็นอันดับที่ 13 และที่ 8 จากการจัดอันดับมหาวิทยาลัยโลกโดยไทมส์ไฮเออร์เอดยูเคชันซัปพลีเมนต์ ในปี ค.ศ. 2012 มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิสได้ชื่อว่าดีที่อันดับที่ 12 ในโลก (และที่ 10 ในอเมริกาเหนือ) จากการจัดอันดับการเรียนการสอนของมหาวิทยาลัยโลก และที่ 23 ในโลกโดยการจัดอันดับของ Financial Times' Global MBA Rankings ในปี ค.ศ. 2012 ยังพบว่านักเรียนยูซีแอลเอมีความสามารถในการแข่งขันระหว่างบุคลากรอยู่ในอันดับที่ 14 ของประเทศ

ในช่วงปี ค.ศ. 2020–2021 มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิสได้รับการจัดอันดับจากไทมส์ไฮเออร์เอดยูเคชันซัปพลีเมนต์ ให้อยู่อันดับที่ 9 ของโลก และยังได้รับการจัดอันดับจากยูเอสนิวส์แอนด์เวิลด์รีพอร์ต ให้เป็นมหาวิทยาลัยรัฐอันดับ 1 ของสหรัฐอเมริกา

วิทยาลัยบัณฑิตศึกษาและวิชาชีพ

คณะครุศาสตร์และสารสนเทศของมหาวิทยาลัยแคลฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิสได้รับการจัดอันดับที่ 6 สำหรับบัณฑิตศึกษาในสหรัฐอเมริกาในปี ค.ศ. 2013 โดย ยูเอสนิวส์แอนด์เวิลด์รีพอร์ต ในปีเดียวกันการจัดอันดับของ ยูเอสนิวส์แอนด์เวิลด์รีพอร์ต ยังรวมไปถึงคณะบริการธุรกิจแอนเดอร์สันมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิสอยู่ในอันดับที่ 15 คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิสอันดับที่ 10 สำหรับเวชศาสตร์ครอบครัวและ 13 สำหรับการวิจัย คณะนิติศาสตร์มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิสอันดับที่ 15 คณะวิศวกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิสอันดับที่ 16 สำหรับการจัดอันดับตามสาขาวิชาการศึกษาพบว่าจิตเวชศาสตร์ที่ 1 จิตวิทยาที่ 3 ศิลปกรรมศาสตร์ที่ 4 ภูมิศาสตร์ที่ 4 คณิตศาสตร์ที่ 8 ประวัติศาสตร์ที่ 9 สังคมวิทยาที่ 9 ภาษาอังกฤษที่ 10 สาธารณสุขศาสตร์ที่ 10 ในปี ค.ศ. 2011 ยูเอสนิวส์แอนด์เวิลด์รีพอร์ต จัดอันดับโรงเรียนการพยาบาลอยู่ที่อันดับที่ 21 จากการจัดอันดับของไทมส์ ไฮเออร์และคิวเอสยังพบว่ามหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิสมีชื่อจริงและได้รับการจัดอันดับที่สูงมากในหมู่วิทยาศาสตร์สุขภาพ เศรษฐศาสตร์ การบัญชี และมานุษยวิทยาซึ่งทุกสาขาวิชาต่างได้รับทุนวิจัยทางภาครัฐและเอกชนทุกปี

 

ก่อนบัณฑิตศึกษา

UCLA ถือว่าเป็นมหาวิทยาลัยที่เลือกนักศึกษาที่ "เก่งที่สุด" ตามข้อมูลจาก ยูเอสนิวส์แอนด์เวิลด์รีพอร์ต มหาวิทยาลัยได้รับการสมัครจากนักเรียนมากกว่า 100,000 คนเพื่อเข้าศึกษาในปี ค.ศ. 2013 ในปีการศึกษา 2013 ยูซีแอลเอถือเป็นมหาวิทยาลัยที่รับนักศึกษาน้อยที่สุด หากคิดเป็นเปอร์เซ็นต์จากมหาวิทยาลัยทั้งหมดในกลุ่มแคลิฟอร์เนีย ซึ่งอยู่ที่ 20.1%.

ถึงแม้ว่ามหาวิทยาลัยจะเป็นมหาวิทยาลัยที่เข้ายากที่สุดแห่งหนึ่งและมีระบบรับเข้าตามรูปแบบของรัฐ ยังมีการโต้เถียงเกี่ยวกับการรับนักศึกษาเชื้อชาติแอฟริกาและละตินเข้าศึกษาน้อย โดยเฉพาะหลังจากการผ่านกฎหมายข้อเสนอที่ 209 ที่ไม่ให้สถาบันรัฐบาลแบ่งแยกสีผิว เพศ และเชื้อชาติในแคลิฟอร์เนีย ในปีการศึกษา 2007 มหาวิทยาลัยได้เริ่มใช้การระบเข้าศึกษาที่มีการพิจรณาเป็นองค์รวมมากขึ้น

นักเรียนที่จะเข้าศึกษาในปีการศึกษา 2013 มีเกรดเฉลี่ยถ่วงน้ำหนัก 4.40 (3.88 จาก 4.0) และมีคะแนนสอบ SAT เฉลี่ยอยู่ที่ 2,037 (667 สำหรับการอ่าน 690 สำหรับคณิตศาสตร์ 680 สำหรับการเขียน) และคะแนน ACT Composite 30

บัณฑิตศึกษา

 

ในปีการศึกษา 2010 คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิสรับผู้สมัครเพียง 3.9% เข้าศึกษา คณะนิติศาสตร์รับเพียง 20% ในปี ค.ศ. 2012 คณะบริหารธุรกิจรับ 22.6%

ตามข้อมูลจาก American Dental Education Association (ADEA) Guide to Dental Schools, 44th Ed. คณะทันตแพทยศาสตร์ได้รับการสมัครจากนักศึกษากว่า 1,465 คนแต่รับเข้าศึกษาจริงเพียง 88 คนในปี ค.ศ. 2006

 

มหาวิทยาลัยมีผลกระทบทางเศรษฐกิจกับนครลอส แอนเจลิสเป็นอย่างมาก เพราะเป็นผู้จ้างงานใหญ่อันดับที่ 4 ของเมืองด้วย

ด้วยที่ตั้งที่อยู่ในลอสแอนเจลิสทำให้การเดินทางไปยังพิพิธภัณฑ์ โรงภาพยนตร์ และสถานบันเทิงต่าง ๆ สะดวกและรวดเร็ว มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิสมีวงดุริยงค์คลาสสิก ทีมกีฬา และองค์กรนักเรียนกว่า 800 องค์กรที่แตกต่างกัน มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิสยังมีการใช้ชีวิตแบบภราดรอยู่อีกด้วยซึ่งเป็นอีกทางเลือกสำหรับนักศึกษา แต่การใช้ชีวิตเหล่านี้ได้ถูกวิจารณ์จากภายนอกเรื่องการดื่มแอลกอฮอล์และอุปนิสัยที่ไม่สู้ดีนัก นอกจากนี้ยังมีกิจกรรมมากมายที่จัดโดยสมาคมนักเรียนและสมาคมศิษย์เก่าของมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิส

มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิสมีกลุ่มนักร้องประสานเสียงที่ใหญ่และมีชีวิตชีวา ที่มีชื่อเสียงไปทั่วโลกอีกด้วย

นอกจากนี้ยังมีองค์กรวัฒนธรรมเช่น ชมรมญี่ปุ่นสองชมรม ชมรมนักเรียนอเมริกันเชื้อสายจีน ชมรมนักเรียนจีน ชมรมนักเรียนไต้หวัน ชมรมนักเรียนเวียดนาม ไทยสมาคม ชมรมนาฏศิลป์จีน ซึ่งมุ่งเน้นที่จะการทำเข้าใจประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของแต่ละกลุ่มประชาชน องค์กรเหล่านี้ยังจัดการแสดงประจำปีเพื่แสดงออกถึงวัฒนธรรมโดยสมาคมไทยก็ได้จัดทำเช่นเดียวกัน โดยในปีผ่าน ๆ มา ได้รับความสนใจจากชาวไทยในบริเวณลอสแอนเจลิสเป็นจำนวนมาก

ประเพณี

มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิสมีประเพณีและกิจกรรมต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับนักศึกษา ชุมชน และเมืองโดยได้รับการตอบรับเป็นอย่างดีจากทั้งนักศึกษาและบุคคลภายนอก โดยเฉพาะนักแสดงและคนดังในย่านนั้น ๆ ด้วย

มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิสยังมีการตะโกนข้ามหอซึ่งจะคล้ายกับการตะโกนข้ามหอที่มหาวิทยาลัยมหิดล โดยเป็นการคลายเครียดจากการท่องสอบ

นอกจากนี้ยังมีกิจกรรม คอนเสิร์ต และอื่น ๆ อีกมากที่สามารถค้นพบได้จากเว็บไซต์ของมหาวิทยาลัย

อาจารย์จากมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิสได้รับเกียรติเป็นสมาชิกของสถาบันต่าง ๆ ดังนี้: (ค.ศ. 2017)

อาจารย์และศิษย์เก่าของมหาวิทยาลัยยังได้รับรางวัลมากมาย:

ศิษย์เก่าที่มีชื่อเสียงไปทั่วโลกได้แก่

• เกลนน์ ซีบอร์ก (Glenn T. Seaborg) นักวิทยาลัยได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมี ค.ศ. 1941
• แจเรด ไดอามอนด์ (Jared Diamond) นักหนังสือพิมพ์ได้รับรางวัลพูลิตเซอร์ ค.ศ. 1998
• แจ็ก แบล็ก (Jack Black) นักแสดงชาวอเมริกัน
• แซรา บาเรลลีส (Sara Bareilles) นักร้องชาวอเมริกัน

ชาวไทย