ทะเลญี่ปุ่น

ทะเลญี่ปุ่น
แผนที่ทะเลญี่ปุ่น
ชื่อภาษาจีน
ภาษาจีน	日本海
การถอดเสียง ภาษาจีนกลางมาตรฐาน ฮั่นยฺหวี่พินอิน Rìběn Hǎi
ชื่อเกาหลีเหนือ
โชซ็อนกึล	조선동해
ฮันจา	朝鮮東海
ความหมายตามตัวอักษร	East Sea of Korea
การถอดเสียง อาร์อาร์ Joseon Donghae เอ็มอาร์ Chosŏn Tonghae
ชื่อเกาหลีใต้
ฮันกึล	동해
ฮันจา	東海
ความหมายตามตัวอักษร	East Sea
การถอดเสียง อาร์อาร์ Donghae เอ็มอาร์ Tonghae
ชื่อภาษาญี่ปุ่น
คันจิ	日本海
ฮิรางานะ	にほんかい
การถอดเสียง เฮ็ปเบิร์นปรับปรุง Nihon-kai
ชื่อภาษารัสเซีย
ภาษารัสเซีย	Японское море
อักษรโรมัน	Yaponskoye more
ชื่อManchu
Manchu	ᡩᡝᡵᡤᡳ ᠮᡝᡩᡝᡵᡳ dergi mederi

น้ำในทะเลญี่ปุ่น มีความเข้มข้นของออกซิเจนละลายอยู่สูง ส่งผลให้ความอุดมสมบูรณ์ทางชีวภาพ การประมงจึงมีความสำคัญทางเศรษฐกิจในภูมิภาคนี้ และการขนส่งทางเรือในทะเลญี่ปุ่นกำลังเติบโตขึ้นเรื่อยๆ ตามการเติบโตทางเศรษฐกิจของภูมิภาคเอเชียตะวันออก แม้ว่าในอดีตจะไม่คับคั่งนักเนื่องด้วยประเด็นปัญหาทางการเมือง ขณะที่ชื่อของผืนน้ำแห่งนี้ยังคงเป็นประเด็นขัดแย้ง เนื่องจากเกาหลีใต้พยายามเรียกร้องให้ใช้ชื่อว่า ทะเลตะวันออก

องค์การอุทกศาสตร์สากลได้กำหนดขอบเขตของทะเลญี่ปุ่นไว้ดังนี้

ด้านทิศตะวันตกเฉียงใต้ ขอบเขตด้านทิศตะวันออกเฉียงเหนือของทะเลจีนตะวันออก [จากแหลมโนะโมะบนเกาะคิวชู ถึงปลายด้านทิศใต้ของเกาะฟุกุเอะ (หมู่เกาะโกะโต)] และด้านทิศตะวันตกของทะเลในเซะโตะ
ด้านทิศตะวันออกเฉียงใต้ ในช่องแคบคันมง จากแหลมนะโงะยะ (130°49'E) บนเกาะคิวชู ถึงมุระซะกิฮะนะ (34°01'N) บนเกาะฮอนชู
ด้านทิศตะวันออก ในช่องแคบสึงะรุ จากปลายสุดแหลมชิริยะ (141°28'E) ถึงปลายสุดแหลมเอะซัง (41°48'N)
ด้านทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ในช่องแคบลาเปรูส (ช่องแคบโซยะ) จากแหลมโซยะ ถึงแหลมนิชิโนะโตะโระ
ด้านทิศเหนือ จากแหลมตุยค์ (51°45'N) ถึงแหลมซูเชวา

ทะเลญี่ปุ่นเคยถูกล้อมรอบด้วยแผ่นดินในยุคสมัยที่ยังคงมีสะพานแผ่นดินในภูมิภาคเอเชียตะวันออก โดยหมู่เกาะญี่ปุ่นเริ่มก่อตัวขึ้นจากการแยกตัวของพื้นที่ทางตอนเหนือและใต้ในสมัยไมโอซีนตอนต้น ซึ่งทำให้ทะเลญี่ปุ่นเริ่มเชื่อมต่อกับทะเลเปิด พื้นที่ทางตอนเหนือของหมู่เกาะยังคงแยกแตกกระจายกันจนกระทั่งเกิดกลุ่มเกาะทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือในสมัยไมโอซีนตอนปลาย ขณะที่พื้นที่ทางใต้ยังคงเป็นผืนดินขนาดใหญ่ และเมื่อถึงสมัยไมโอซีนตอนปลายก็เริ่มขยายตัวไปทางทิศเหนือ

ทะเลญี่ปุ่นถูกล้อมรอบด้วยแผ่นดินรัสเซียและเกาะซาคาลินทางเหนือ คาบสมุทรเกาหลีทางตะวันตก และหมู่เกาะญี่ปุ่นทางตะวันออก และเชื่อมต่อกับทะเลอื่น ๆ โดยช่องแคบ 5 แห่ง ได้แก่ ช่องแคบตาตาร์ระหว่างทวีปเอเชียกับเกาะซาฮาลิน ช่องแคบลาเปรูสระหว่างเกาะซาฮาลินกับเกาะฮกไกโด ช่องแคบสึงารุระหว่างเกาะฮกไกโดกับเกาะฮนชู ช่องแคบคัมมงระหว่างเกาะฮนชูกับเกาะคีวชู และช่องแคบเกาหลีระหว่างคาบสมุทรเกาหลีกับเกาะคีวชู

ความลึกเฉลี่ย 1,062 เมตร จุดที่ลึกที่สุดลึกจากระดับน้ำทะเล 3,742 เมตร และมีพื้นที่ประมาณ 978,000 ตารางกิโลเมตร กิจกรรมที่สำคัญที่ทะเลแห่งนี้คือการทำประมง ปลาที่จับได้จะมีลักษณะคล้ายปลาในทะเลเบริง นอกจากนี้ยังมีการจับปลิงทะเลด้วย

ในปี พ.ศ. 2535 เกาหลีเหนือและเกาหลีใต้ได้ยกประเด็นว่าด้วยชื่อของทะเลที่ถูกห้อมล้อมโดยรัสเซีย, ญี่ปุ่น, เกาหลีเหนือและเกาหลีใต้ แม้ว่าชื่อของ "ทะเลญี่ปุ่น" หรือการแปลเทียบเท่าอื่น จะได้รับการตั้งชื่ออื่นในต่างประเทศ อย่างเกาหลีเหนือและเกาหลีใต้ต่างก็ให้มีการใช้ชื่อที่ต่างออกไป โดยเกาหลีเหนือให้ใช้ชื่อว่า "ทะเลเกาหลีตะวันออก" และเกาหลีใต้ให้ใช้ชื่อว่า "ทะเลตะวันออก" แทนชื่อของ "ทะเลญี่ปุ่น" อย่างไรก็ดีในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2547 สหประชาชาติได้มีหนังสือถึงรัฐบาลญี่ปุ่นว่า จะใช้ชื่อ "ทะเลญี่ปุ่น" เป็นชื่อสากลในเอกสารราชการที่ออกโดยสหประชาชาติ แต่ยังคงเปิดให้มีการอภิปรายในประเด็นว่าด้วยชื่อทะเลดังกล่าวต่อไป นอกจากนี้ใน พ.ศ. 2555 องค์การอุทกศาสตร์สากล (International Hydrographic Organization) ซึ่งเป็นองค์การว่าด้วยอุทกศาสตร์และมีหน้าที่หนึ่งในการกำหนดชื่อทางอุทกศาสตร์สากล ได้ให้การยอมรับชื่อ "ทะเลญี่ปุ่น" เป็นชื่อเดียวที่จะปรากฏในสื่อสิ่งพิมพ์ขององค์การ และปฏิเสธชื่อ "ทะเลตะวันออก" ตามที่เกาหลีใต้เสนอ โดยจะมีการอภิปรายเรื่องชื่ออีกครั้งเมื่อถึง พ.ศ. 2560