Аҳмад Билофриҷ

Дар оилаи ашрофзода, ки асли морискҳои Андалусия ба дунё омадааст, ва падарашро барвақт аз даст дод. Ӯ литсейи Ҳенри IV, сипас — Порис (асосан ба шеъри Андалусия тахассус дорад) ва донишгоҳи Қоҳираро хатм кардааст. Вай дараҷаҳои бакалаври санъат ва сиёсатшиносиро гирифтааст. Забонҳои англисӣ, испанӣ, фаронсавӣ ва арабиро хуб медонад.

Вай дар айёми чавонӣ аз афкори Ҷамолуддин Афғонй ва Шакиб Арслон, ки шахсан бо онҳо ошно буд, зери таъсири он монда буд. Соли 1927 Ассотсиатсияи донишҷӯёни мусулмонони Африқои Шимолӣ дар Фаронса таъсис намуда ва ба он сарварӣ мекард. Бо ташаббуси ӯ иттиҳодия қарор дод, ки аз сафҳои худ донишҷӯёни миллати фаронсавиро хориҷ кунад.

Вай дар соли 1930 дар намоишҳои эътирозӣ ба муқобили «дахири барбарӣ», ки ба муқобили аҳолии араб ва барбарии кишвар баромад мекарданд, иштирок карда, тарафдори ба Марокаш додани истиқлол буд. Бо маҷаллаи «Мағриб», ки соли 1932 дар Порис таъсис ёфта буд, хамкорӣ мекард. Соли 1934 дар конфронси таъсисии Кунгураи исломгароӣ дар Берлин, аъзои Комитети миллии оид ба татбиқи нақшаи ислоҳот иштирок дошт. Дар тайёр кардан ва таҳрири меморандуме, ки соли 1934 ба шоҳ Мухаммади V фиристода шуда буд, дар он талаботи дигаргуниҳои дохилии сиёсӣ нишон дода шуда буданд, иштирок намуд.

Аз соли 1937 дар Танжер, аз соли 1939 дар Тетуан, аз соли 1943 дар минтақаи фаронсавии Марокаш зиндагӣ кардааст. Дар соли 1934 ҳамчун яке аз ташкилотчиёни блоки корҳои миллим Мағриб, дар соли 1937 — Ҳизбии миллӣ барои ба амал баровардани талабҳо, аз соли 1943 — Ҳизби Истиқлол, баромад кардааст.

Дар соли 1944, ӯ ба манифести ҳизб, ки истиқлоли Марокашро талаб мекард, имзо кард, боздошт ва ба Корсика бадарға шуд. Соли 1946 ба Ватан баргашт.. Аз соли 1944 — раиси комичроия, солҳои 1948—1960 — Котиби генералии Ҳизби Истиклол. Аз соли 1960, баъди аз нав ташкил кардани роҳбарияти он аъзои Шӯрои миллӣ буд.

Соли 1952 дар ҳайати вакилон буд, ки дар қароргоҳи Созмони Милали Муттаҳид дар Ню-Йорк зарурати ба Марокаш додани истиқлолро баён карда, баъд ба пойтахтҳои асосии ҷаҳон сафар карда, ғояҳои соҳибихтиёрии миллиро ҳимоя мекард.

Пас аз ба даст овардани истиқлоли Марокаш ӯ дар вазифаҳои роҳбарикунандаи давлатӣ кор мекард:

• 1956—1958, солҳои 1961—1963 — вазири корҳои хориҷӣ. Дар ин давра, Марокаш ба Лигаи Араб, Созмони Милали Муттаҳид ва Созмони ягонагии Африқо дохил шуд, конфронси Танжер оид ба масъалаи бутунии ҳудудии Марокаш баргузор гардид. Ноябри соли 1960 дар сарварии миссияи дӯстӣ ва некии Марокаш ба Иттиҳоди Шӯравӣ ташриф овард,
• 1958 — Сарвазири Марокаш
• 1961—1972 — Намояндаи шахсӣ дар рутбаи вазири шоҳ Ҳасани II .

Соли 1972 аз фаъолияти сиёсӣ ба нафақа баромадааст.