Хуан Грис

Аслан дар Фаронса кор кардааст. Яке аз устодони барҷастаи мактаби кубизм дар наққошӣ. Дар Мадрид дар назди Х. Морено Карбонеро сабақи наққошӣ гирифт. Аз соли 1906 дар Порис зиндагии доимӣ ихтиёр карда, бо шахсиятҳое ҳамчун П. Пикассо, Ж. Брак, Г. Аполлинер ошно шуд. Дар нахустин давраи кубизм (1911—1914) тарҳи муътадили ин ҷараёнро таҳия кард, ки моҳияти муроқибати зоҳирии объектро аз чанд мавқеъ ҳифз мекард («Суроҳӣ ва корд», 1912).

Дар лавҳаҳои рассомии Хуан Грис, ки реша бар натюрморти испаниягии асри 17 доранд, вижагиҳои сояравшан бо сароҳату назму таркиби композитсионӣ афзалият пайдо кардааст («Кӯза, митҳара ва истакон», 1911). Робита бо суннатҳои ҳунарии гузашта (осори А. Ватто, К. Кора, П. Сезанна), ки барои Хуан Грис ҳамеша муҳим буд, дар класситсизми кубистии ӯ (1916—1921), ки аз ҷониби худи мусаввир ҳамчун василаи наздик шудан ба кубизми «соф» баррасӣ шудааст, инъикос ёфтааст. («Абр» 1921)

Солҳои 1920 осори Хуан Грис. шакли хос мегиранд: дар пуробурангӣ муносибати бештар табиӣ ба ашёи мавриди тасвир ва тобиши сабуки ҳаҷвомез («Арлекини дарозкашида дар рӯи миз», 1924). Дар ин давра Хуан Грис ҳамчунин фаъолона ба ороиши китобҳо, тарроҳии костюмҳо ва ороиши саҳнаи «Балети русӣ»-и С. Дягилев машғул буд.