Aokigahara: Las na terynie Parku Nŏrodnego Fuji-Hakone-Izu we Japōniji

青木ヶ原), zwany tyż Morze Strōmōw (jap. 樹海 Jukai) – miynszany las na terynie Parku Nŏrodnego Fuji-Hakone-Izu u pōłnocno-zachodnigo podnōża gōry Fuji w Japōniji. Rośnie pōmiyndzy jeziorami Sai i Shoji przinŏleżōncymi do Piyńciu Jezior Fuji, rozciōngŏ sie w richtōngu połedniowym ôd jezior. Las rośnie na zastygłyj lawie bydōncõ z erupcyje pasożytniczego krateru ô mianie Gōra Nagaoyama, przinŏleżōncego do stratowulkōnu Fuji we roku 864.

Las Aokigahara zajmuje teryn ô wiyrchni 30 km². Je wyjōntkowo gynsty, strōma pokryte sōm mchym, a zŏl z lawy ekstra zawŏdzŏ poruszanie sie po nim. Gynste strōma sprawiajōm, iże we postrzodku lasa panuje bezwietrznŏ atmosfera a niytypowŏ ciszyna.

Las znany je skuli wyjōntkowyj hyrskości postrzōd samobōjcōw. Niy ma statystyk zbiyrajōncych sumaryczne dane na tymat samobōjstw na terynie lasa, jednak regularnie ukazujōm sie informacyje na tymat liczby ciał znŏdniyntych we danym roku. Ksiōnżka Cliffs of Despair autorstwa Toma Hunta wysuwŏ tezã, iże je to drugi pod wzglyndym hyrskości plac pod wzglyndym liczby dziōnych samobōjstw, zarŏz po moscie Golden Gate Bridge we San Francisco.

Krōm iże już wczaśnij znany bōł za plac zwiōnzany z duchami jak tyż dŏwnymi rytuałami, swojã hyrskość postrzōd samobōjcōw las zyskoł dziynki dwōm ksiōnżkōm autorstwa Seichō Matsumoto (1909–1992), ôpublikowanym we 1960 roku: Nami no Tō (ôzprŏwka ô duchu kobiyty, kerŏ popołniyła samobōjstwo we lesie Aokigahara) i Kuroi jukai (tragicznŏ ôzprŏwka ô dwōch kochankach, kerzi decydujōm, by zakōńczyć swoje życiŏ razym we lesie Aokigahara) jak tyż film Suicide Forest (ôzprŏwka ô modyj Amerikance, kerŏ przijyżdżŏ do mrokewnego lasa Aokigahara ku cylu ôdnŏdniyńciŏ ciała szwestry samobōjczyni).

Dokludziyło to do wkludzyniŏ ôd roku 1971 kŏżdorocznych patroli kludzōnych bez chyntliwe ôsoby. Patrole przeszukujōm las we poszukowaniu ciał, zaôbycz powieszōnych na strōmach, niyjednokrotnie niyblank zjedzōnych bez zwiyrzynta. Jednak ôsobliwy wzrōst liczby samobōjstw prziszoł ôd mōmyntu publikacyje ksiōnżki The Complete Manual of Suicide (Kōmpletny podryncznik samobōjstwa) autorstwa Wataru Tsurumi (1964– ) we 1993 roku. Bestseller przedany we bez milijōnie egzymplŏrzōw ôpisuje las jako idyalny plac na abszlus życiŏ.

We roku 1998 samobōjstwo popołniło we nim 73 ôsoby. We 2002 znŏdniynto rekordowõ liczbã ciał – 78. Po tym jak we roku 2003 liczba dźwigła sie do 100, a we 2004 do 108, miyjscowe władze przestały publikować informacyje ô liczbie ciał, majōnc nadziejã, iże Aokigahara przestanie być kojarzōny z samobōjstwami. Na ôbrzeżach lasa sōm liczne znaki zniychyncajōnce do ôdebraniŏ sie życiŏ jak tyż zachyncajōnce do kōntaktu z policyjōm. Miyjscowŏ policyjŏ pasuje zapobiygawczy hereszt ôsōb, kerych zachowanie skazuje na zastrojynie popołniyniŏ samobōjstwa. We 2002 zastawiōno we tyn knif 83 ôsoby, ô 20 wiyncyj aniżeli rok wczaśnij.

Zapobiyganie samobōjstwōm mŏ tyż praktyczny fasōng. Trzi place bydōnce we bliżu: Kamikuishiki, Narusawa i Ashiwada zgodnie z japōńskim prawym muszōm skrymować niyzidyntyfikowane ciała na włŏsnõ utrŏtã, co je uwŏżnym ôciōnżyniym dlŏ budżetōw. Prochy sōm potym przechowowane we urnach, kerych podle danych na rok 2000 było już 231.

Jako plac bydōncy na terynie Parku Nŏrodnego Fuji-Hakone-Izu, las Aokigahara posiadŏ pŏrã sztrek jak tyż lawowe groty narychtowane do zwiydzaniŏ:

• Fugaku Fuketsu (grota wiatru) – strzedniŏ tymperatura ôstrzodka wynosi 3°C, lodowe filŏry we jeji ôstrzodkowi utrzimujōm sie cołki rok;
• Narusawa Hyōketsu (grota lodu) – strzedniŏ tymperatura ôstrzodka wynosi 3°C, lodowe filŏry w jeji ôstrzodkowi utrzimujōm sie cołki rok;
• Ryūgū Dōketsu (pałac dracha) – dugość 10 m;
• Saiko Kōmori-ana (grota gacopiyrzōw) – dugość 350 m, zamiyszkanŏ bez gacopiyrze.