Zawichost

Zawichost leži duž lijeve obale rijeke Visle, udaljen sedamnaestak km sjeverozapado od Sandomierza.

Zawichost je prvi put dokumentiran negdje oko 1148. kao utvrda i trgovište pored gaza na Visli. Od kraja 12. vijeka u njemu je bilo sjedište arhiđakona.

Kod Zawichosta se 1205. dogodila bitka u kojoj je vojska Seniorskog vojvode Poljske Lešeka Bijelog i njegova brata Konrada Mazovskog pobjedila vojsku galičko-volinjskog kneza Romana Velikog. U bitci je poginuo-Roman Veliki.

Točan datum kad je dobio gradska prava nije poznat, ali pretpostavlja se da se to dogodilo prije 1255. godine. Grad je uništen za vrijeme uzastopnih invazija Tatara 1241., 1259. i 1500., ali je brzo obnovljen.

Tadašnji Seniorski vojvoda Poljske Boleslav V Stidljivi je osnovao samostan klarisa i 1257. dao mu kao feud za uzdržavanje Zawichost i 25 susjednih naselja, ali mu je dao i brojne privilegije, od organiziranja sajmova do ubiranja poreza na bakar i olovo koji su prevoženi Vislom. Zbog svega tog je od 14. vijeka imao status kraljevskog grada. Za vladavine Kazimira Velikog samostan je utvrđen, a podignut je i zamak.

Zawichost je potpuno razoren za Švedsko-poljskog rata 1655. i Rakoczijeve invazije 1657. pa je spao na selo. Zbog tog je 1888. izgubio gradska prava, koja su mu vraćena 1926.

Za Drugog svjetskog rata u vrijeme njemačke okupacije Nacisti su osnovali geto u kom je potrpano oko 5000 Židova. Geto je funkcionirao do 22. oktobra 1942., tad su njegovi stanovnici prebačeni u Koncentracioni logor Belzec.

Kod Zawichosta su se 1944. vodile žestoke borbe za mostobran na Visli, pritom je grad opet razoren, pa je opet obnavljan.