Grad Ariš

On je i administrativni centar Muhafaze Sjeverni Sinaj.

Ariš لعريش
Koordinate: 31°07′N 33°48′E / 31.117°N 33.800°E / 31.117; 33.800
Država	Egipat
Muhafaza	Sjeverni Sinaj
Površina
- Ukupna	308 km²
Visina	15
Stanovništvo (2018.)
- Grad	191,584
- Gustoća	622.9 stan. / km²
Vremenska zona	UTC+2 (UTC)
Karta
Ariš class=notpageimage| Pozicija Ariša u Egiptu

Ariš se nalazi na sjeveru Sinajskog poluotoka na obali Sredozemnog mora, udaljen sedamdesetak km od granice sa Gazom i Izraelom.

Antička Rhinokorura spominje se u pisanim izvorima od 2. vijeka pne. U njoj je rimski car Tit (tadašnji general) pripremio svoju invaziju na Judeju (1. vijek). Nešto kasnije - 1118. u njoj je umro Balduin I kralj križarskog Jeruzalemskog Kraljevstva nakon povratka iz egipatske kampanje.

 

Za srednjeg vijeka Ariš je egzistirao kao muslimansko trgovište.

Ariš je zauzeo Napoleon u toku svoje neuspjele Kampanje na Palestinu i Siriju 1799. U njemu je u januaru 1800. potpisan sporazum o francuskom povlačenju iz Egipta.

U 19. vijeku Ariš je označavao istočnu granicu Egipatskog Kedivata, u njemu se carinila roba i bila karantena za putnike iz Sirije. Početkom 20. vijeka bilo je nekih ideja od strane cionističkih organizacija da Ariš sa okolicom (a ne Palestina) postane teren za židovsku kolonizaciju, ali je tu ideju 1902 odbacio tadašnji britanski ambasador u Egiptu Evelyn Baring.

Ariš je definitivno pripao Egiptu - 1906. kad je utvrđena administrativna granica između Egipatskog Kedivata i Osmanskog Carstva, na crti od Sredozemnog mora do Akapskog zaljeva. Grad je sve do 1967. bio povezan željezničkom prugom, koju je preko Sinaja izgradila Velika Britanija za vrijeme Prvog svjetskog rata. U to vrijeme Ariš je bio snažna utvrda prema osmanskoj Palestini i dio fronta prema Centralnim silama

Prugu do Sueskog kanala porušili su Izraelci iz strateških razloga, u vrijeme kad su oni između 1967. - 1979. upravljali gradom.

Privreda Ariša bazira se na poljoprivredi (datulje, ricinus) i ribarstvu. U gradu postoji mala tvornica ricinusovog ulja. Komercijalni ribolov u Laguni Bardavil počeo je krajem 1970-ih. Južno od grada iskapa se ugljen, ali se on koristi samo za pogon termoelektrane, izgrađene početkom 1980-ih. Tih godina podignuto je i nekoliko hotela pa je startao i balnearni turizam.

Obalnim autoputom № 40 povezan je sa zonom Sueskog kanala i Izraelom, a ima i internacionalni aerodrom (IATA: AAC ICAO: HEAR).