Андрѣй Ворон

новембер">7. новембер 1901, Чома, жупа Угоча, Мадярске кральовство – † 22. юн 1962, Хуст, Украина — педагог, писатель, политик.

Андрѣй Ворон
фото
Уроджѣня	новембра 7, 1901(1901-11-07) Чома, жупа Угоча, Мадярске кральовство
Умертя	юна 22, 1962 (60 р.) Хуст, Украина
Псевдоним	А. Крук, Сигма
Занятя	педагог, писатель, политик
Язык творох	русинскый, украинскый
Горожанство	Мадярске кральовство, Чехословакия, Украина
Час творбы	1920–1944
Жанры	мала проза, переклад
Супруг(а)	Ержебет Олга Ворон, родж. Скиба
GKG:/g/11f148jjgh;

Походив з худобной селянской родины. Учив ся в фарской школѣ, в горожанской школѣ Марияповчанского монастыря и в Унгварской грекокатолицкой учительской семинарии, котру закончив в року 1921. Учительовав в Иршавском, Севлюшском и Раховском округах (1921–1938). В часѣ службы в Раховѣ побрав ся з дѣвков директора тамошной горожанкы Йосифа Скибы. Активно ся участнить в украинофилскых организациях, во владѣ А. Волошина быв секретарьом министра економикы Юлиана Ревая, в януарѣ 1939 выбраный за генералного секретаря Украинского националного объеднаня (УНО). По падѣ Карпатской Украины в марцу 1939 быв в арештѣ до року 1940, коли достав амнестию въедно з иншыма украинофилами. По приходѣ Червеной армады восени року 1944 быв арештованый як «украинскый буржоазный националист» и мобилизованый на службу як товмач з чешского и мадярского языка, з войском дойшов до Прагы, одкы в юну 1945 было му дозволене вернути ся и преподавати в Хустском педагогичном училищу, але як несполягливый быв под дозором НКВД-КГБ. Восени року 1946 по домовом перетрясѣ, коли нашли у него недозволены книгы, была му заказана и педагогична и литературна робота и в останку живота мусѣв заробляти на случайных роботах.

Писати зачав року 1920 в новинках Наука, Свобода, Русинъ. Быв сполуавтором Учительського голоса (ужгород-Мукачово-Хуст, 1930–1939), редактором журнала Пластун (Севлюш, 1934–1935). Выступовав з поезиов, прозов, етнографичныма материалами, переважно о Гуцулах, сполу з М. Храпком) ушорив и выдав Альманах підкарпатських українських письменників (Севлюш, 1936), де были и его властны повѣданя Василька проганяють, Смертний потяг, Марійка пастушкою. В роках 1941–1944 быв активным автором выдань Подкарпатского Общество Наук, робив переклады з чешского и мадярского языка. Окремыма книжочками вышли Двѣ отданицѣ (1942, переклад з мадярского) и Гуцульска помста (1944, властны повѣданя).

• В. В. Ґабор. Ворон Андрій Михайлович. // Енциклопедія Сучасної України: електронна версія [онлайн] / гол. редкол.: І. М. Дзюба, А. І. Жуковський, М. Г. Железняк та ін.; НАН України, НТШ. Київ: Інститут енциклопедичних досліджень НАН України, 20106. https://esu.com.ua/search_articles.php?id=29765. [перевірено 31.10.2021]. укр.
• Іван Поп: Ворон Андрій //Енциклопедія історії та культури карпатських русинів. Укладачі Маґочій П. Р., Поп І. — Ужгород: Вид-во В. Падяка, 2010. — 856 c.+ХХХІІ с. ISBN 978-966-387-044-1 укр.
• Хланта І. В.: Ворон Андрій Михайлович. //Енциклопедія Закарпаття. Визначні особи ХХ століття. Закарпатський осередок НТШ. Під наук. ред. Довганича О. Д. — Ужгород: «Гражда», 2007 — 400 c. ISBN 978-966-8924-33-0 укр.