Штефан Бандера

Степан Андрійович Бандера, Штефанко; *1. януара 1909, Старий Угринів, тепер Івано-Франківска область, Україна — †15. октобра 1959, Мнихів, Баварія, НСР) — україньскый політічный актівіста, ведучій ідеолоґ і теоретик україньского націоналістічного руху XX століття, по розколї Організації україньскых націоналістів быв ведучій політічного пруду ОУН-Б.

Ш. Бандера ся народив у роцї 1909 у Старым Угринові у Галичі, котра в тым часї належала до Австро-Угорьска. По завершіню Польско-совєтьской войны тота часть Галичі належала Польску. Під час Другой світовой войны быв триманый в нїмецьком концлаґру, де загынули два ёго браты. Ш. Бандера быв усмерченый 15. октобра 1959 в Мнихові аґентом КҐБ.

Закы Ш. Бандера є на Україні — головно у западных частёх і Києві — вниманый як герой - боёвник за незалежну Україну, у даякых сосїдных штатох як и у части людности Україны є вниманый неґативнї. Декрет президента В. Ющенка о вызнаменаню Бандеры титулом Героя Україны зостав одхыленый правомочным присудом Окружного Административного Суда в Донецьку (2. апріль 2010). Веце як рок по тому, коли В. Янукович быв президентом, Высшый Административный Суд Україны одверг касацию В. Ющенка и др., и лишив на силї присуд Донецького суда (2. авґуст 2011).