Wyspa Piotra I: Wyspa w Antarktyce
Wyspa Piotra I (norw.
Współrzędne geograficzne: 68°51′S 90°35′W/-68,850000 -90,583333. Jej powierzchnia wynosi 249,2 km², natomiast długość 18 km. Jest to wyspa wulkaniczna, przez dużą część roku otoczona lodem morskim, górzysta i pokryta lodowcami. Najwyższy szczyt wyspy to wulkan Lars Christensentoppen, który osiąga 1753 m n.p.m.
| |||||
| Hymn: (Tak, kochamy ten kraj) | |||||
 | |||||
| Język urzędowy | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Status terytorium | |||||
| Zależne od | |||||
| Głowa terytorium | |||||
| Powierzchnia • całkowita • wody śródlądowe |
| ||||
| Liczba ludności (2021) • całkowita |
| ||||
| Waluta | korona norweska (NOK) | ||||
| Rok utworzenia | 1930 | ||||
 | |||||
Wyspa została odkryta w 1821 przez rosyjskiego żeglarza Fabiana Bellingshausena. Została nazwana na cześć cara Rosji Piotra I. Pierwszego lądowania na wyspie dokonali w 1929 Norwegowie Nils Larsen i Ola Olstad, których wyprawa na „Norwegii” finansowana była przez Larsa Christensena. Wyspa ma brzegi urwiste i trudno dostępne, co uniemożliwiło zaplanowaną przez Norwegów budowę bazy wielorybniczej i polarnej stacji badawczej przez Japończyków podczas Międzynarodowego Roku Geofizycznego w latach 1957–1958.
Do Wyspy Piotra I prawa rości sobie Norwegia.
Zobacz też
Bibliografia
- Henryk Gurgul, Białe pustynie – Antarktyka, Ryszard Krzysztof Borówka (red.), Poznań: „Kurpisz”, 2002, s. 48, ISBN 83-88276-36-0, ISBN 83-88841-25-4, OCLC 749629294.
This article uses material from the Wikipedia Polski article Wyspa Piotra I, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Polski (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.