Ploidia

Ten artykuł od 2023-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Metody oznaczania ploidii opierają się na pomiarach morfometrycznych (cytometrii przepływowej bądź obrazowej, czyli statycznej), które z pomocą wykresów (tzw. rozkładów ploidii) i odpowiednich miar statystycznych, określają ilokrotnie ilość substancji genetycznej w populacji próbki komórek przekracza ilość odpowiadającą jednemu garniturowi chromosomów (a więc nie jest to pomiar w skali ciągłej, ale w skali dyskretnej lub skokowej: stąd słowo wywodzi się od pojęcia „krotności”). Oznaczenie ploidii jest jednym z obiektywnych sposobów wyznaczania złośliwości nowotworów, choć matematyczno-statystyczne opisanie i scharakteryzowanie zbiorów danych opisujących ploidię nie jest jeszcze ujednolicone. Próbkę komórek do celów oszacowania ploidii pobiera się zwykle drogą nakłucia guza (biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej).

Rozróżnia się następujące typy rozkładów ploidii w komórkach (ich zbiorach):

• rozkłady euploidalne:
  • rozkład haploidalny – ilość DNA odpowiadająca zawartości w jednym garniturze chromosomów (prawidłowo spotykana w jądrach komórek rozrodczych, po podziale mejotycznym)
  • rozkład diploidalny – ilość DNA odpowiadająca zawartości DNA w dwóch garniturach chromosomalnych (prawidłowo w komórkach somatycznych w fazach G0, G1 mitotycznego cyklu komórkowego; u człowieka ok. 7.4 pg DNA)
  • rozkłady poliploidalne (spotykane w komórkach nowotworowych lub komórkach narządów, których tkanki nie ulegają cytokinezie, np. w jądrach kardiomiocytów – komórkach mięśnia sercowego, makrofagalnych komórkach olbrzymich i innych):

rozkład tetraploidalny – odpowiadający czterem garniturom chromosomalnym
rozkład oktaploidalny – odpowiadający ośmiu garniturom chromosomalnym

• rozkłady aneuploidalne – ilość DNA nie jest krotnością podstawowego garnituru chromosomalnego (spotykane w komórkach nowotworów złośliwych)

Przykłady rozkładów ploidii w badaniu cytologicznym różnych nowotworów, po wybarwieniu DNA metodą Feulgena

• 
  Rozkład diploidalny w komórkach z biopsji cienkoigłowej tłuszczaka
• 
  Rozkład hypodiploidalny w komórkach z biopsji cienkoigłowej zmiany łagodnej sutka
• 
  Rozkład hyperdiploidalny w komórkach z biopsji cienkoigłowej zmiany łagodnej sutka
• 
  Rozkład hypereuploidalny w komórkach z biopsji cienkoigłowej odczynowo powiększonego węzła chłonnego
• 
  Rozkład tetraploidalny w komórkach z biopsji cienkoigłowej raka płuca
• 
  Rozkład hypertetraploidalny w komórkach z biopsji cienkoigłowej raka płuc
• 
  Rozkład oktaploidalny w komórkach z biopsji cienkoigłowej tłuszczakomięsaka
• 
  Rozkład aneuploidalny w komórkach z biopsji cienkoigłowej z przerzutu raka pęcherza moczowego

Haploidalna ilość DNA jest oznaczana symbolem n lub c, diploidalna symbolem 2n lub 2c, tetraploidalna symbolem 4n lub 4c itd. Nad słupkami umieszczono oznaczenie fazy cyklu komórkowego, której może odpowiadać część jąder zaliczonych do odpowiedniej kategorii ploidii.

W prawidłowych warunkach, rozkłady ploidii zbiorów mierzonych komórek są „zanieczyszczane” niewielką „domieszką” wyników pochodzących z komórek znajdujących się w fazie fizjologicznego podziału:, tj. w fazie S, G2 lub M cyklu komórkowego, kiedy ilość DNA w jądrze komórkowym znajduje się akurat okresie syntezy. Nawet w narządach ulegających regeneracji, domieszka ta jest łatwa do odróżnienia na wykresach ploidii.

Określenia „haploidia” (pojedynczy zestaw chromosmów) i „diploidia” (podwójny garnitur chromosomalny) w odniesieniu do komórek roślinnych wprowadził w 1888 r. niem.-pol. botanik Eduard Adolf Strasburger (1844–1912), natomiast pojęcie aneuploidii jako pojęcie onkopatologiczne wprowadzono w latach siedemdziesiątych XX w.