Peter Carington: Brytyjski polityk, minister, sekretarz generalny NATO

Peter Alexander Rupert Carington (ur.

6 czerwca 1919 w Londynie, zm. 9 lipca 2018) – brytyjski polityk konserwatywny. W latach 1963–1970 i 1974–1979 przewodził konserwatystom w Izbie Lordów. Od 20 czerwca 1970 r. do 8 stycznia 1974 r. był ministrem obrony w rządzie Edwarda Heatha. Od 5 maja 1979 r. do 5 kwietnia 1982 r. był ministrem spraw zagranicznych w rządzie Margaret Thatcher. Następnie – do 1988 r. – był sekretarzem generalnym NATO.

Peter Carrington
Ilustracja
Peter Carrington (1984)
Data i miejsce urodzenia

6 czerwca 1919
Londyn

Data śmierci

9 lipca 2018

Sekretarz generalny NATO
Okres

od 25 czerwca 1984
do 1 lipca 1988

Poprzednik

Joseph Luns

Następca

Manfred Wörner

Minister spraw zagranicznych
Okres

od 4 maja 1979
do 5 kwietnia 1982

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

David Owen

Następca

Francis Pym

Minister obrony
Okres

od 20 czerwca 1970
do 8 stycznia 1974

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

Denis Healey

Następca

Ian Gilmour

Odznaczenia
Order Podwiązki (Wielka Brytania) Krzyż Wielki Orderu Św. Michała i Św. Jerzego (Wielka Brytania) Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Św. Michała i Św. Jerzego (Wielka Brytania) Order Towarzyszy Honoru (Wielka Brytania) Krzyż Wojskowy (Wielka Brytania) Krzyż Wielki Orderu Karola III (Hiszpania) Prezydencki Medal Wolności (Stany Zjednoczone)

Życiorys

Był synem Ruperta Caringtona, 5. barona Carrington, i Sybil Colville, córki 2. wicehrabiego Colville of Culross. Wykształcenie odebrał w Eton College oraz w Royal Military Academy w Sandhurst. Po śmierci ojca w 1938 r. odziedziczył tytuł barona Carrington i zasiadł w Izbie Lordów. Miejsce w Izbie objął po ukończeniu 21 roku życia w 1940 r. Podczas II wojny światowej walczył w szeregach Grenadierów Gwardii we Francji i krajach Beneluksu, i został odznaczony Military Cross w 1945 r. Wojnę ukończył w stopniu majora.

Po wojnie Carrington rozpoczął karierę polityczną. W 1951 r. został parlamentarnym sekretarzem w ministerstwie rolnictwa, rybołówstwa i żywności. Mając 32 lata był najmłodszym członkiem rządu. W latach 1954–1956 był parlamentarnym sekretarzem w ministerstwie obrony. W 1956 r. został Wysokim Komisarzem w Australii i był nim do 1959 r. Po powrocie do Wielkiej Brytanii został pierwszym lordem Admiralicji. Na tym stanowisku popierał politykę premiera Macmillana modernizacji Royal Navy. W 1962 r. został dodatkowo wiceprzewodniczącym Izby Lordów.

Kiedy premierem został Alec Douglas-Home (październik 1963 r.) Carrington został członkiem gabinetu jako przewodniczący Izby Lordów i minister bez teki. Po wyborczej porażce konserwatystów w 1964 r. Carrington został liderem Opozycji w izbie wyższej. Po powrocie Partii Konserwatywnej do władzy w 1970 r. Carrington objął stanowisko ministra obrony i pozostał na nim do 1974 r. Od 1972 r. był równocześnie przewodniczącym Partii Konserwatywnej. Od stycznia do marca 1974 r. był ministrem energii. W latach 1974–1979 ponownie był liderem Opozycji w Izbie Lordów. W 1979 r. został ministrem spraw zagranicznych w gabinecie Margaret Thatcher. W tym samym roku przewodniczącym konferencji w Lancaster House, która doprowadziła do zakończenia wojny domowej w Rodezji i wyborów w lutym 1980 r. Ze stanowiska ministra zrezygnował w kwietniu 1982 r. po inwazji Argentyńczyków na Falklandy.

W latach 1984–1988 był sekretarzem generalnym NATO. W 1991 r. prowadził dyplomatyczne rozmowy na temat rozpadu Jugosławii. Oprócz stanowisk politycznych Carrington był również kanclerzem uniwersytetu w Reading oraz przewodniczącym wielu firm (np. Christie’s) oraz dyrektorem m.in. Barclays Bank, Schweppes oraz Daily Telegraph. Kiedy reforma Izby Lordów z 1999 r. usunęła z Izby parów dziedzicznych, Carrington został kreowany parem dożywotnim jako baron Carrington of Upton.

Carrington był kawalerem Orderu Kawalerów Honorowych (1983), Orderu Podwiązki (1985) oraz Krzyża Wielkiego Orderu św. Michała i św. Jerzego (1988). Od 1959 był członkiem Tajnej Rady.

Życie prywatne

25 kwietnia 1942 r. poślubił Ionę McClean, córkę podpułkownika sir Francisa McCleana. Peter i Iona mają razem syna i dwie córki:

  • Alexandra Carington (ur. 11 kwietnia 1943), żona majora Petera de Bunsena, ma dzieci
  • Virginia Carington (ur. 23 czerwca 1946), żona Henry’ego Cubitta, 4. barona Ashcombe, ma dzieci
  • Rupert Francis John Carington (ur. 2 grudnia 1948), ożenił się z Daniellą Diotallevi, ma dzieci

Przypisy

Linki zewnętrzne

Tags:

Peter Carington ŻyciorysPeter Carington Życie prywatnePeter Carington PrzypisyPeter Carington Linki zewnętrznePeter Carington191920186 czerwca9 lipcaEdward HeathIzba LordówLondynMargaret ThatcherPartia Konserwatywna (Wielka Brytania)Sekretarz generalny NATOWielka Brytania

🔥 Trending searches on Wiki Polski:

Konfederacja targowickaZendayaZespół AspergeraŁukasz KohutKa-32Jednostka Wojskowa FormozaRyszard CzarneckiFord FocusFreddie MercuryLos AngelesMormonizmMykoła Solski21 Brygada Strzelców PodhalańskichStanisław TymińskiJames HuntJennifer LopezGrzegorz BraunMadrytJosip Broz TitoMatrix RewolucjeKu Klux KlanDorota Wysocka-SchnepfCzesław MiłoszMariusz PudzianowskiUkład SłonecznyMatrixRyszard RiedelJacek KurońAlbert EinsteinIndonezjaPaństwa członkowskie NATOSuperpuchar Europy UEFA 202424h Le MansTarnówJan III SobieskiGruzjaBartłomiej SienkiewiczVixen (raper)Route 66 (droga)KreatyninaPustynia BłędowskaKalendarium dzień po dniuWłodzimierz LeninMetroseksualizmPrawo i SprawiedliwośćRozbiory PolskiMistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2024Przywra chińskaMistrzostwa Europy w piłce nożnejNoc myśliwegoZakon krzyżackiMikołaj II RomanowMatrix ReaktywacjaCudzysłówTotal CasinoLiga Europy UEFAŚnieżkaVincent van GoghTadeusz MazowieckiAgnieszka Wojciechowska van HeukelomKrzysztof Stanowski (dziennikarz)Michał ProbierzMateusz MorawieckiCarrie-Anne MossPodział administracyjny Stanów ZjednoczonychEkstraklasa w piłce nożnejLinia M2 metra w WarszawieJadwiga StaniszkisMieszko IFSO PolonezGoJoanna ZochowskaElżbieta BawarskaYukio KasayaFC BarcelonaUnia WolnościZielona Góra🡆 More