Nato Forward Presence

NATO Forward Presence) – przyjęta w trakcie szczytu NATO w Warszawie w 2016 inicjatywa utrzymywania na terytorium państw Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego ograniczonej obecności wojskowej w postaci batalionowych grup bojowych celem zagwarantowania bezpieczeństwa na tzw. wschodniej flance NATO.

enhanced Forward Presence
eFP
tailored Forward Presence
tFP

NATO
Historia
Państwa wystawiające	eFP  Albania  Belgia  Bułgaria (od 2022)  Chorwacja (od 2017)  Czarnogóra (od 2018)  Czechy (od 2018)  Dania (od 2017)  Francja  Grecja (od 2022)  Holandia  Islandia (od 2017)  Kanada  Luksemburg  Niemcy  Norwegia  Polska  Macedonia Północna  Rumunia  Słowacja (od 2017)  Słowenia  Stany Zjednoczone  Węgry (od 2022)  Wielka Brytania  Włochy
Państwa mandatowe	eFP:  Bułgaria (od 2022)  Estonia  Litwa  Łotwa  Polska  Rumunia (od 2022)  Słowacja (od 2022)  Węgry (od 2022) tFP:  Bułgaria  Rumunia
Decyzja o użyciu	9 lipca 2016
Rozpoczęcie misji	styczeń-czerwiec 2017
Organizacja
Typ	operacyjny
Skład	eFP: 8 batalionowych grup bojowych
Liczebność	eFP: ok. 10000 żołnierzy
Dyslokacja	Ādaži, Cincu, Kabile, Krajowa (tFP), Lešť, Orzysz, Rukłe, Tapa, Tata

Utrzymywane są dwie formy Wysuniętej Obecności: wzmocniona Wysunięta Obecność (ang. enhanced Forward Presence – eFP) w Estonii, Litwie, Łotwie i Polsce (od 2017) oraz Bułgarii, Rumunii, Słowacji i Węgrzech (od 2022) oraz dostosowana Wysunięta Obecność (ang. tailored Forward Presence – tFP) w Bułgarii i Rumunii.

Rosyjskie działania zbrojne wymierzone w integralność Ukrainy (aneksja Krymu przez Rosję i wojna w Donbasie) znacząco zmieniły sytuację geopolityczną w środkowej i wschodniej Europie. Koniecznością stało się zagwarantowanie bezpieczeństwa nowym państwom członkowskim Paktu Północnoatlantyckiego, tj. przyjętych do Sojuszu po 1999 r., zwłaszcza w rejonie tzw. wschodniej flanki NATO (przede wszystkim Polska i państwa bałtyckie, a także Rumunia i Bułgaria).

W rezultacie postanowień podjętych w trakcie szczytu NATO w Warszawie w dniach 8-9 lipca 2016 r. państwa członkowskiego NATO rozpoczęły przemieszczanie sił sojuszniczych w ramach dwóch form inicjatywy Wysuniętej Obecności:

• enhanced Forward Presence (eFP), wzmocniona Wysunięta Obecność – zwiększenie potencjału obrony i sił odstraszania poprzez utworzenie w Polsce, Litwie, Łotwie i Estonii batalionowych grup bojowych złożonych z kontyngentów państw członkowskich,
• tailored Forward Presence (tFP), dostosowana Wysunięta Obecność – wzmocnienie bezpieczeństwa Rumunii i Bułgarii poprzez wsparcie wojskowe stacjonującej w Rumunii Wielonarodowej Dywizji Południowo-Wschodniej i podległej jej Wielonarodowej Brygady Południowo-Wschodniej.

Na nadzwyczajnym szczycie NATO w Brukseli 24 marca 2022 r., zwołanym po pełnoskalowej inwazji Rosji na Ukrainę, państwa członkowskie podjęły decyzję o zwiększeniu sił zaangażowanych w eFP oraz jednoczesnym rozszerzeniu wzmocnionej Wysuniętej Obecności o kolejne cztery państwa: Słowację, Węgry, Rumunię i Bułgarię..

 

Wzmocniona Wysunięta Obecność ma charakter defensywny, obejmujący dwa główne zakresy:

• wzmocnienie potencjału obronnego NATO w Europie Środkowo-Wschodniej – od przystąpienia do Paktu przez Polskę, Czechy i Węgry w 1999 oraz państwa bałtyckie, Słowację, Rumunię i Bułgarię w 2004 na ich terytoriach nie stacjonowały znaczące siły sojusznicze,
• odstraszanie – obecność wojsk z państw NATO oznacza, że atak na państwa tzw. wschodniej flanki jest jednoznaczny z konfliktem zbrojnym z pozostałymi członkami NATO, reagującymi odpowiednio zgodnie z zapisami artykułu 5. traktatu północnoatlantyckiego.

Zasadniczym elementem wzmocnionej Wysuniętej Obecności jest osiem batalionowych grup bojowych (BGB):

 

Każda grupa bojowa liczy ok. 1000-2000 żołnierzy, stacjonujących w systemie rotacyjnym (6-miesiecznym). Status państwa ramowego oznacza wyznaczenie kadry kierowniczej grupy, jednostki bojowej oraz odpowiedniego zaplecza wsparcia i logistycznego.

Grupy bojowe w systemie krajowym przydzielone są do odpowiednich brygad zmechanizowanych państw-gospodarzy (estońska 1 Brygada Piechoty, łotewska Brygada Piechoty Zmotoryzowanej, litewska Brygada Zmechanizowana Żelazny Wilk i polska 15 Brygada Zmechanizowana), z którymi prowadzą cykl szkoleń, utrzymujących stałą gotowość bojową grup. W systemie międzynarodowym grupy bojowe koordynowane są przez wielonarodowe dywizje wojsk NATO: podlegające Wielonarodowemu Korpusowi Północno-Wschodniemu z dowództwem w Szczecinie Wielonarodową Dywizję Północny-Wschód z kwaterą główną w Elblągu oraz Wielonarodową Dywizję Północ w Ādaži.

Zaplecze logistyczne i infrastrukturalne w swoim zakresie zapewniają państwa-gospodarze w ramach HNS (Host Nation Support). Do inicjatywy eFP zostały włączone Grupy Integracyjne Sił NATO (NATO Force Integration Unit – NFIU) utworzone w 2015 wielonarodowe jednostki wojskowe, stacjonujące w Polsce, Litwie, Łotwie, Estonii, Słowacji, Węgrzech, Rumunii i Bułgarii. Wsparcie NFIU obejmuje planowanie, rozlokowanie i integrację kontyngentów narodowych w ramach grup bojowych oraz grup bojowych z przydzielonymi brygadami.

Liczebność poszczególnych grup bojowych:

Struktura organizacyjna grupy bojowej na przykładzie kanadyjskiej (struktura organizacyjna ulega zmianom wynikającym z rotacyjnej obecności kontyngentów narodowych, stan na czerwiec 2019).

Dostosowana Wysunięta Obecność ma inny charakter niż wzmocniona Wysunięta Obecność: opiera się głównie na wsparciu rumuńskich sił zbrojnych w procesie formowania i funkcjonowania MND-SE – Wielonarodowej Dywizji Południowy-Wschód (powstałej na bazie rumuńskiej 1 Dywizji Piechoty w Bukareszcie). MNDSE jest wielonarodowym dowództwem szczebla dywizyjnego, składającego się z żołnierzy z następujących państw: Rumunia (państwo ramowe), Albania, Bułgaria, Francja, Grecja, Kanada, Niemcy, Polska, Portugalia, Słowacja, Stany Zjednoczone, Turcja, Węgry, Wielka Brytania. Dywizja osiągnęła zdolność operacyjną 22 marca 2018, uzyskując możliwość dowodzenia siłami sojuszniczymi w południowo-wschodniej Europie.

Rumunia jest zarówno państwem-gospodarzem tFP jak i państwem-kontrybutorem eFP: wystawia baterię przeciwlotniczą do Batalionowej Grupy Bojowej w Polsce. Wsparcie Rumunii w zakresie planistycznym i organizacyjnym zapewniają Grupy Integracyjne Sił NATO w Rumunii i Bułgarii.

Trzon MND-SE stanowi Wielonarodowa Brygada Południowy-Wschód (na bazie 2 Brygady Piechoty w Krajowej). W przeciwieństwie do eFP wielonarodowa grupa bojowa nie stanowi zwartej jednostki, a pododdziały podporządkowane są dowództwu brygady. W 2019 brygadę tworzyli żołnierze z następujących państw: Rumunia (państwo ramowe), Bułgaria, Hiszpania, Polska, Portugalia, Stany Zjednoczone.

Bieżąca działalność jednostek tFP polega podtrzymywaniu zdolności bojowej poprzez szkolenie dowództw i pododdziałów rumuńskich (20., 22., 26. bataliony piechoty, 325 batalion artylerii, 205 batalion artylerii przeciwlotniczej, 116 batalion logistyczny) oraz sojuszniczych stacjonujących rotacyjnie w Rumunii (m.in. polska kompania piechoty zmotoryzowanej) oraz dyslokowanych czasowo na czas ćwiczeń.

• NATO Response Force
• Grupy Bojowe Unii Europejskiej