Mieczysław Miłosz: Porucznik pilot Wojska Polskiego, cywilny pilot doświadczalny oraz instruktor lotniczy

16 marca 1926 w Toruniu, zm. 17 września 1963 w Bronisławowie) – porucznik pilot Wojska Polskiego, cywilny pilot doświadczalny oraz instruktor lotniczy.

Mieczysław Miłosz

Data i miejsce urodzenia	16 marca 1926 Toruń
Data i miejsce śmierci	17 września 1963 Bronisławów
Zawód, zajęcie	pilot-oblatywacz
Narodowość	Polak
Alma Mater	Politechnika Warszawska
Pracodawca	PZL Okęcie
Rodzice	Władysław
Multimedia w Wiki Commons

Syn Władysława, oblatywacza i wieloletniego instruktora pilotażu w Szkole Orląt w Dęblinie oraz żołnierza Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii. Od 15 listopada 1944 roku służył w ludowym Wojsku Polskim, 1 stycznia 1945 otrzymał przydział do lotnictwa i 20 czerwca ukończył Oficerską Szkołę Lotniczą w Dęblinie. Został przydzielony do 1 pułku lotnictwa myśliwskiego „Warszawa” w Modlinie. W trakcie służby wykazał się wysokimi umiejętnościami, awansował na stanowisko zastępcy dowódcy eskadry. 7 września 1947 r. w Warszawie wykonał wspólnie z kpt. Edwardem Chromym pokazową walkę powietrzną z okazji Święta Lotnictwa Polskiego. W maju 1949 roku zdał maturę i odszedł z wojska w stopniu porucznika, ponieważ zataił przeszłość swojego ojca. W czasie służby wojskowej wylatał ok. tysiąca godzin na samolotach: UT-2, Jak-7, Jak-9, i Po-2.

Po przeszkoleniu w Dajtkach pod Olsztynem został zatrudniony na stanowisku instruktora pilotażu w Aeroklubie Podkarpackim w Krośnie. W tym samym roku nabył uprawnienie pilota doświadczalnego II kl. Wspólnie z Andrzejem Abłamowiczem zapoczątkował nocne loty w Aeroklubie Podkarpackim. Od grudnia 1949 roku został zatrudniony w WSK Mielec w charakterze pilota-oblatywacza produkowanych i remontowanych tam samolotów. Dokonał oblotu ostatniego zbudowanego w Mielcu CSS-13 i pierwszego LWD Junak-2.

W 1952 roku związał się z PZL Okęcie, gdzie nabył uprawnienie pilota doświadczalnego I kl. i oblatał następujące samoloty:

• Jak-12A (seryjne egzemplarze),
• TS-8 „Bies” (seryjne egzemplarze)

oraz prototypów:

• PZL-102 Kos (w tym dziewiczy lot),
• PZL-104 Wilga (w tym dziewiczy lot),
• MD-12 (badania prototypu),
• PZL-101 Gawron (badania pierwszego i drugiego prototypu).

W 1954 roku rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej przy Politechnice Warszawskiej. W 1959 roku uzyskał przeszkolenie na samolotach odrzutowych (Lim-2, Lim-5) i w 1961 roku brał udział w badaniach w locie samolotu odrzutowego TS-11 „Iskra”.

Do przedwczesnej śmierci wylatał 4200 godzin na 30 typach samolotów. Zginął śmiercią lotnika w katastrofie lotniczej - podczas badań w locie samolotu MD-12 17 września 1963 roku. Pełnił wówczas funkcję pierwszego pilota.

• Janusz Babiejczuk, Jerzy Grzegorzewski: Polski przemysł lotniczy 1945 - 1973. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1974. OCLC 831052958.
• Rafał Chyliński: Moja pasja lotnictwo. Życie i działalność Tadeusza Chylińskiego dla Polskiego Lotnictwa w świetle dokumentów. T. 1. Warszawa: Agencja Wydawnicza „Cinderella Books” Andrzej Zasieczny, 2017. ISBN 978-83-7339-166-6. OCLC 1003657231.
• Stanisław Fryc: Piloci Podkarpacia. Jasło: Krośnieńska Oficyna Wydawnicza, 2010. ISBN 978-83-62843-53-4. OCLC 804789872.
• Jerzy Jędrzejewski: Polscy piloci doświadczalni. Warszawa: Wydawnictwa Naukowe Instytutu Lotnictwa, 2014. ISBN 978-83-63539-05-4. OCLC 883576680.
• Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
• Problemy rozwoju samolotu MD-12. „Polska Technika Lotnicza. Materiały historyczne”. 6/2004, 2004. Warszawa: SMIL.