Maximillian Adalbert „Max” Baer (ur.
11 lutego 1909 w Omaha, zm. 21 listopada 1959 w Los Angeles) – amerykański bokser, zawodowy mistrz świata wagi ciężkiej.
Pełne imię i nazwisko | Maximillian Adalbert Baer |
---|---|
Pseudonim | Livermore Larruper |
Data i miejsce urodzenia | 11 lutego 1909 |
Data i miejsce śmierci | 21 listopada 1959 |
Obywatelstwo | |
Wzrost | 189 cm |
Styl walki | praworęczny |
Kategoria wagowa | |
Bilans walk zawodowych | |
Liczba walk | 81 |
Zwycięstwa | 68 |
Przez nokauty | 52 |
Porażki | 13 |
Strona internetowa |
Pochodził z mieszanej rodziny. Jego ojciec Jacob Baer (1875–1938) był niepraktykującym żydem, a matka Dora Bales (1877–1938) protestantką irlandzko-szkockiego pochodzenia. Baer, wychowany jako katolik, nosił na swych spodenkach bokserskich gwiazdę Dawida.
Porzucił szkołę po 8. klasie, by pomagać ojcu w prowadzeniu rancza.
Jego brat Buddy Baer był również zawodowym bokserem, który walczył z Joe Louisem o mistrzostwo świata, a syn Max Baer Jr. popularnym aktorem, znanym głównie z jednej z głównych ról w serialu The Beverly Hillbillies.
Rozpoczął karierę boksera zawodowego w 1929. Wygrał 17 z pierwszych 19 walk, w tym większość przez nokaut.
25 sierpnia 1930 w San Francisco Baer zmierzył się z Frankiem Campbellem. W 5. rundzie przypuścił atak zadając wiele ciosów. Nieprzytomny Campbell stał oparty o liny, zanim osunął się na deski. Zmarł następnego dnia w szpitalu wskutek ciężkiego wstrząśnienia mózgu. Po tej walce Baer, który czuwał przy łóżku Campbella, obawiał się gwałtownego atakowania przeciwników.
Następną walkę Baer stoczył pół roku później, przegrywając na punkty z Erniem Schaafem. W lutym 1931 pokonał go Tommy Loughran, a w lipcu tego roku Paulino Uzcudun. Później stoczył serię zwycięskich pojedynków, wygrywając m.in. dwukrotnie z Kingiem Levinskym w 1932. 31 sierpnia tego roku w Chicago ciężko znokautował Erniego Schaafa (rewanżując mu się za poprzednią porażkę), który był nieprzytomny przez ponad pięć minut. Schaaf zmarł pół roku później po walce z Primo Carnerą. Obrażenia poniesione w walce z Baerem mogły się do tego przyczynić.
8 czerwca 1933 w Nowym Jorku Baer pokonał przez techniczny nokaut w 10. rundzie byłego mistrza świata Maksa Schmelinga, a rok później, 14 czerwca 1934 w Nowym Jorku sam został zawodowym mistrzem świata wagi ciężkiej po zwycięstwie, przez techniczny nokaut w 11. rundzie, nad obrońcą tytułu Primo Carnerą. Stracił mistrzostwo już w następnej walce 13 czerwca 1935 w Nowym Jorku, gdy pokonał go na punkty Jim Braddock. 24 września 1935 w Nowym Jorku Baer został znokautowany w 4. rundzie przez Joe Louisa.
Stoczył potem jeszcze 31 walk, wygrywając 27 z nich. Zakończył karierę w 1941.
Zarówno podczas kariery bokserskiej, jak i po niej występował w filmach. W 1933 zagrał główną rolę w filmie The Prizefighter and the Lady, w którym wystąpili również Myrna Loy, Walter Huston oraz bokserzy – Primo Carnera i Jack Dempsey. Później występował wspólnie z innym byłym mistrzem świata (w wadze półciężkiej) Maxie Rosenbloomem.
Zmarł w 1959. Został wybrany w 1995 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy.
W 2005 Ron Howard zrealizował biograficzny film Człowiek ringu (Cinderella Man), gdzie postać Maxa Baera zagrał Craig Bierko; jednak sposób jego prezentacji odbiega od rzeczywistości.
This article uses material from the Wikipedia Polski article Max Baer, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Polski (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.