Jenot: Rodzaj ssaka

Rodzaj obejmuje gatunki występujące naturalnie w Azji; introdukowany w wielu krajach Europy.

Długość ciała samic 50,5–69 cm, samców 49,2–70,5 cm, długość ogona samic 15–20,5 cm, samców 15–23 cm; masa ciała samic 3–12,5 kg, samców 2,9–12,4 kg.

Rodzaj zdefiniował w 1838 roku holenderski zoolog Coenraad Jacob Temminck w artykule poświęconym ssakom Japonii opublikowanym na łamach Tijdschrift voor natuurlijke geschiedenis en physiologie. Temminck wymienił dwa gatunki – Canis viverrinus Temminck, 1839 i Canis procgonides Temminck, 1839 (= Canis procyonoides J.E. Gray, 1834) – z których gatunkiem typowym jest Canis viverrinus Temminck, 1839.

Etymologia

• Nyctereutes (Nycthereutes): gr. νυκτερευτης nuktereutēs ‘nocny myśliwy’.
• Ruscinalopex: etymologia niejasna, Kretzoi nie podał znaczenia nazwy rodzajowej. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): †Vulpes donnezani Depéret, 1890.
• Paratanuki: etymologia niejasna, Kretzoi nie podał znaczenia nazwy rodzajowej; być może od gr. παρα para ‘blisko, obok’; jap. 狸 tanuki ‘jenot’. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): †Mustela martelina Petényi, 1864 (= †Vulpes donnezani Depéret, 1890).

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki:

• Nyctereutes procyonoides (J.E. Gray, 1834) – jenot azjatycki
• Nyctereutes viverrinus (Temminck, 1838) – jenot wiwerowaty

Opisano również gatunki wymarłe:

• Nyctereutes abdeslami Geraads, 1997 (Afryka; pliocen).
• Nyctereutes barryi Werdelin & Dehghani, 2011 (Afryka; pliocen).
• Nyctereutes donnezani (Depéret, 1890) (Europa; pliocen).
• Nyctereutes lockwoodi Geraads, Alemseged, Bobe & Reed, 2010 (Afryka; pliocen).
• Nyctereutes megamastoides (Pomel, 1842) (Europa; pliocen).
• Nyctereutes sinensis (Schlosser, 1903 (Azja; plejstocen).
• Nyctereutes terblanchei (Broom, 1948) (Afryka; plejstocen).
• Nyctereutes tingi Tedford & Qiu Zhanxiang, 1991 (Azja; pliocen).
• Nyctereutes vinetorum (Bate, 1937 (Azja; plejstocen).
• Nyctereutes vulpinus Soria & Aguirre, 1976 (Europa; pliocen)