Jack Crawford, właśc.
John Herbert Crawford (ur. 22 marca 1908 w Albury, Nowa Południowa Walia, zm. 10 września 1991 w Sydney) – australijski tenisista, zwycięzca sześciu turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej oraz jedenastu w grze podwójnej i mieszanej, reprezentant w Pucharze Davisa.
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 22 marca 1908 |
Data i miejsce śmierci | 10 września 1991 |
Wzrost | 185 cm |
Gra | praworęczny, jednoręczny backhand |
Zakończenie kariery | 1951 |
Gra pojedyncza | |
Najwyżej w rankingu | 1 (1933) |
Australian Open | W (1931, 1932, 1933, 1935) |
Roland Garros | W (1933) |
Wimbledon | W (1933) |
US Open | F (1933) |
Gra podwójna | |
Australian Open | W (1929, 1930, 1932, 1935) |
Roland Garros | W (1935) |
Wimbledon | W (1935) |
US Open | F (1939) |
Praworęczny Crawford słynął z eleganckiego stylu gry, przede wszystkim klasycznych, precyzyjnych uderzeń z głębi kortu. W 1933 był pierwszym graczem, który stanął przed szansą wygrania Wielkiego Szlema. W finale mistrzostw Australii pokonał Keitha Gledhilla 2:6, 7:5, 6:3, 6:2, następnie w mistrzostwach Francji Henri Cocheta 8:6, 6:1, 6:3. Finał wimbledoński 1933 przeszedł do historii jako jeden z najciekawszych (m.in. w opinii Ala Laneya). Crawford pokonał w półfinale Japończyka Jirō Satō i zmierzył się w finale z Ellsworthem Vinesem. Dla wyniku meczu kluczowe okazały się dwa momenty – drugi set, w którym Crawford dwukrotnie wygrywał swoje gemy serwisowe ze stanu 0:40, by ostatecznie jedyny raz przełamać rywala i wygrać 11:9 oraz końcówka piątego seta, kiedy przy stanie 4:4 Australijczyk niespodziewanie zmienił taktykę i zagrał kilka punktów stylem „serwis-wolej”, czym kompletnie zaskoczył Vinesa. Ostatecznie Crawford triumfował 4:6, 11:9, 6:2, 2:6, 6:4, tym samym do mistrzostw USA przystępował z trzema wygranymi wielkoszlemowymi. Do skompletowania Wielkiego Szlema zabrakło mu jednego seta – w półfinale pokonał Franka Shieldsa, a w finale prowadził z Fredem Perrym 2:1 w setach. Do finałowej porażki Crawforda przyczyniły się problemy zdrowotne (chorował na astmę), co dobitnie pokazuje wynik ostatnich dwóch setów finału mistrzostw USA 1933 – 3:6, 13:11, 6:4, 0:6, 1:6. Tym samym nie padł pierwszy w historii tenisowy Wielki Szlem – pięć lat później stało się to udziałem Amerykanina Dona Budge’a.
Crawford cieszył się dużą popularnością wśród widzów. W czołowej dziesiątce rankingu światowego, prowadzonego przez pismo „Daily Telegraph”, znajdował się nieprzerwanie w latach 1932–1937, w tym jako lider w 1933 (poza turniejami wielkoszlemowymi wygrał wówczas trzynaście mniejszych imprez). W międzynarodowych mistrzostwach Australii w grze pojedynczej triumfował łącznie cztery razy, również cztery razy wygrywał ten turniej w deblu, a trzy w mikście, razem z żoną Marjorie. Ponadto trzy razy przegrywał w finale singla mistrzostw Australii, ostatni raz w 1940, kiedy w półfinale wyeliminował obrońcę tytułu Johna Bromwicha, a w decydującym meczu uległ Adrianowi Quistowi. Odnosił zwycięstwa we wszystkich konkurencjach także na Wimbledonie i w mistrzostwach Francji, nigdy nie wygrał natomiast – w żadnej konkurencji – mistrzostw USA. W zwycięskim deblu na Wimbledonie partnerował w 1935 Quistowi, w mikście w 1930 Elizabeth Ryan. W 1931, kiedy Crawford wygrywał po raz pierwszy mistrzostwa Australii (w finale z Harrym Hopmanem), jego żona przegrała finał tego turnieju z Coral McInnes Buttsworth.
Występował w reprezentacji Australii w Pucharze Davisa w latach 1928, 1930 i 1932-1937. W 1936 przyczynił się do pierwszego od 13 lat awansu zespołu australijskiego do finału, zdobywając kluczowe punkty w meczu z Amerykanami (pokonał Wilmera Allisona) i Niemcami. W finale z broniącymi trofeum Brytyjczykami zdobył jednak punkt jedynie w deblu (z Quistem), a w singlu przegrał zarówno z Perrym, jak i Austinem. Był również w składzie zwycięskiej ekipy w 1939, ale w żadnym meczu nie wystąpił. Łączny bilans jego występów w Pucharze Davisa to 36 zwycięstw i 21 porażek, z czego w singlu 23 zwycięstwa i 16 porażek.
Wymieniony przez Jacka Kramera w gronie 21 najlepszych zawodników w historii, w 1979 został uhonorowany miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
This article uses material from the Wikipedia Polski article Jack Crawford (tenisista), which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Polski (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.