IRIS-T (ang.
Państwo | |
---|---|
Producent | Diehl BGT Defence |
Rodzaj | |
Przeznaczenie | przeciwlotnicza krótkiego zasięgu |
Operacyjność | grudzień 2005 – obecnie |
Długość | 2936 mm |
Średnica | 127 mm |
Rozpiętość | 447 mm |
Masa | 87,4 kg |
Napęd | |
Prędkość | 3 Ma |
Zasięg | do 25 km, 30 km przeciw małym okrętom |
Naprowadzanie | matryca FPA (czujnik obrazujący w podczerwieni) |
Typ głowicy | kumulacyjna odłamkowo-burząca |
Użytkownicy | |
Arabia Saudyjska, Austria, Grecja, Hiszpania, Niemcy, Norwegia, RPA, Szwecja, Tajlandia, Włochy, Ukraina |
W latach 80 XX w. ówczesne Niemcy Zachodnie prowadziły w kooperacji z Wielką Brytanią program rozwoju przeciwlotniczego pocisku rakietowego ASRAAM. Po zjednoczeniu z NRD w 1990 roku w arsenale niemieckim znalazło się bardzo wiele wyprodukowanych przez Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich pocisków Wympieł R-73, których parametry były podobne do właśnie projektowanego wspólnie z Brytyjczykami pocisku ASRAAM. W konsekwencji, Niemcy wycofały się z programu, przystępując do prac nad własnym pociskiem napędzanym mocniejszym silnikiem rakietowym i o większej zwrotności osiągniętej poprzez wektorowanie ciągu. Pocisk ten miał mieć również znacznie bardziej efektywny system naprowadzania termicznego.
W 1995 r. Niemcy ogłosiły rozpoczęcie programu konstrukcji nowego pocisku IRIS-T w kooperacji z Grecją, Norwegią, Szwecją, Włochami i Kanadą, która wkrótce wycofała się z projektu.
Udział prac badawczych podzielono pomiędzy uczestników projektu:
W 2003 r. do projektu dołączyła się Hiszpania.
Pierwsze dostawy pocisków IRIS-T dla Luftwaffe miały miejsce 5 grudnia 2005 roku.
Pocisk IRIS-T został skonstruowany w taki sposób, aby można go było wystrzeliwać z takich samych wyrzutni, jak AIM-9 Sidewinder. W porównaniu z amerykańskim odpowiednikiem charakteryzuje się on większą czułością systemu naprowadzającego umożliwiającą atak celu od frontu z 5 do 8 razy większej odległości, niż wersja pocisku AIM-9L Sidewinder.
IRIS-T korzysta z tej samej matrycy FPA którą zastosowano w najnowszej wersji AIM-9X oraz Python 5. Matryca ta umożliwia łatwe odróżnienie celu od celów pozornych (flar pirotechnicznych) zapewniając IRCCM skuteczniejszy od pocisków z sensorem typu „eyeball”.
Pocisk IRIS-T jest przenoszony przez niemieckie i włoskie samoloty Typhoon, szwedzkie Gripeny, greckie F-16 Fighting Falcon i hiszpańskie F/A-18 Hornet.
W 2009 r. przeprowadzono udane próby wersji ziemia-powietrze IRIS-T SL, w 2013 r. Szwecja została pierwszym eksportowym nabywcą IRIS-T SLS.
Systemu ziemia-powietrze z tymi rakietami używają SZU w czasie wojny ukraińsko-rosyjskiej[potrzebny przypis].
This article uses material from the Wikipedia Polski article IRIS-T, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Polski (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.