Francesca Schiavone: Tenisistka włoska

Ten artykuł od 2013-01 wymaga modyfikacji na podstawie najświeższych informacji. Niektóre treści są na pewno lub najprawdopodobniej nieaktualne. Artykuł należy zweryfikować, wskazując w przypisach źródła informacji. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

23 czerwca 1980 w Mediolanie) – włoska tenisistka, zwyciężczyni wielkoszlemowego French Open 2010 w grze pojedynczej, finalistka French Open 2011 w singlu i 2008 w grze podwójnej. W swojej karierze wygrała 8 turniejów WTA w grze pojedynczej i 7 w grze podwójnej.

Francesca Schiavone

Państwo	Włochy
Data i miejsce urodzenia	23 czerwca 1980 Mediolan
Wzrost	166 cm
Gra	praworęczna, jednoręczny backhand
Status profesjonalny	1998
Zakończenie kariery	2018
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	8 WTA, 0 ITF
Najwyżej w rankingu	4 (31 stycznia 2011)
Australian Open	QF (2011)
Roland Garros	W (2010)
Wimbledon	QF (2009)
US Open	QF (2003, 2010)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	7 WTA, 1 ITF
Najwyżej w rankingu	8 (12 lutego 2007)
Australian Open	SF (2009)
Roland Garros	F (2008)
Wimbledon	SF (2012)
US Open	SF (2006)
Multimedia w Wiki Commons
Strona internetowa

1998–2003

W 1998 zaczęła swoją zawodową karierę. W tym roku wygrała swój pierwszy turniej w grze podwójnej w Edynburgu w parze z Antonellą Serra Zanetti. Rok 1998 zakończyła na 295 pozycji w rankingu WTA. W roku 1999 zagrała w turnieju w Rzymie i odpadła od razu w I rundzie. Następnie odpadła w kwalifikacjach do turnieju głównego US Open Sezon 1999 zakończyła na 184 miejscu. W 2000 roku doszła do swojego pierwszego finału w grze pojedynczej, w którym przegrała z Irodą Tulyaganovą 3:6, 6:2, 3:6. Następnie brała udział w kwalifikacjach do turnieju French Open i Wimbledonu, lecz w obu przypadkach przegrała. Lecz w US Open udało jej się pierwszy raz w swojej karierze wejść do turnieju głównego w którym przegrała w III rundzie z Jeleną Dokić 6:7(4), 5:7. Sezon 2000 zakończyła na 80 miejscu. W Australian Open 2001 odpadła już w I rundzie przegrywając 6:7(8), 6:1, 4:6 z Ritą Kuti Kis. Następnie doszła do III rundy w Indian Wells i do ćwierćfinału w Rzymie Na przełomie maja i czerwca brała udział we French Open i doszła do ćwierćfinału. Następnie wygrała swój drugi turniej deblowy w Sopocie w parze z Joannette Kroger. W lipcu doszła do II rundy Wimbledonu, a w US Open odpadła w I rundzie. W turnieju w Moskwie doszła do ćwierćfinału. Sezon 2001 zakończyła na 30 miejscu. W 2002 roku doszła do III rundy w Australian Open i French Open do II rundy Wimbledonu o IV rundy US Open. W Indian Wells i Rzymie doszła do II rundy, a w Toronto do III rundy. W I rundzie odpadła w Berlinie i w Charleston. 2002 roku skończyła na 41 pozycji. W Australian Open w 2003 roku odpadła w I rundzie, we French Open odpadła w II rundzie, na Wimbledonie odpadła w III rundzie, a w US Open doszła do ćwierćfinału. W 2003 roku doszła do finału w Canberze, przegrywając z Meghann Shaughnessy 1:6, 1:6. Sezon skończyła na 20 pozycji w rankingu WTA.

2004

W Australian Open doszła do II rundy. W marcu w Indian Wells odpadła w II rundzie, a w Rzymie doszła do ćwierćfinału. W turnieju French Open doszła do IV rundy. W maju w Warszawie wygrała swój trzeci turniej deblowy. Na Wimbledonie odpadła w II rundzie, natomiast w US Open doszła IV rundy. Na letnich igrzyskach olimpijskich w Atenach doszła do ćwierćfinału. W Moskwie natomiast odpadła w ćwierćfinale. Sezon skończyła na 19 pozycji.

2005

W Australian Open doszła do III rundy. W marcu grała w Indian Wells i doszła do II rundy. W Rzymie doszła do ćwierćfinału. Na drugim turnieju wielkoszlemowym w sezonie we French Open odpadła w IV rundzie. W San Diego doszła do II rundy, natomiast w Zurychu doszła do ćwierćfinału. Na Wimbledonie odpadła już w I rundzie, a w US Open doszła do III rundy. W końcówce sezonu w Moskwie, na Bali i w Hasselt doszła do finału w których przegrała z Mary Pierce, Lindsay Davenport i Kim Clijsters. W turnieju w Dosze wygrała w parze z Alicią Molik turniej wygrywając w finale 6:3, 6:4 z Liezel Huber i Carą Black. W 2005 zakończyła sezon na 13 miejscu w rankingu WTA.

2006

Sezon zaczęła znakomicie dochodząc do finału turnieju w Sydney, w którym przegrała z Justine Henin 6:4, 5:7, 5:7. W Australian Open odpadła w IV rundzie przegrywając z Kim Clijsters 5:7, 4:6. W 2006 roku razem w parze z Květą Peschke wygrały trzy turnieje w Dubaju, w Luksemburgu i w Moskwie. Natomiast w singlu doszła do dwóch finałów w Amelia Island i w Luksemburgu. W turnieju French Open przegrała w IV rundzie ze Swietłaną Kuzniecową 6:1, 4:6, 4:6. W turnieju wimbledońskim przegrała w I rundzie z Melanie South 6:3, 3:6, 4:6. Natomiast w US Open przegrała w III rundzie z Szachar Pe’er 3:6, 7:7, 6:7. Sezon zakończyła na 15 miejscu w rankingu WTA.

2007

W 2007 roku doszła do II rundy Australian Open, Wimbledonu i US Open, natomiast we French Open doszła do III rundy. W lipcu wygrała swój pierwszy turniej w Bad Gastein pokonując w finale Yvonne Meusburger 6:1, 6:4. W turnieju w Zurychu doszła do półfinału. Sezon zakończyła na 25 miejscu.

2008

W sezonie 2008 w Australian Open doszła do III rundy przegrywając z Justine Henin 5:7, 4:6. W turnieju French Open również odpadła w III rundzie, natomiast na Wimbledonie i w US Open dochodziła do II rundy. W Moskwie i w Montrealu odpadała już w I rundach. Na letnich igrzyskach olimpijskich w Pekinie doszła do III rundy. Sezon skończyła na 30 miejscu w rankingu WTA.

2009

W dwóch pierwszych turniejach wielkoszlemowych sezonu odpadała już w I rundzie. Na Wimbledonie wreszcie przełamała złą passę i doszła do ćwierćfinału przegrywając z Jeleną Diemientjewą 2:6, 2:6. W turnieju w Pradze przegrała w finale z Sybille Bammer 6:7, 2:6. W US Open doszła do IV rundy pokonując po drodze jedną z faworytek Wiktoryję Azarankę 4:6, 6:2, 6:2, a przegrywając z Chinką Li Na 2:6, 2:6. W październiku w Osace doszła do finału, w którym przegrała 5:7, 1:6 z Samanthą Stosur. Następnie w Moskwie wygrała swój drugi turniej w karierze pokonując Olgę Goworcową 6:3, 6:0. Sezon zakończyła na 17 miejscu w rankingu WTA.

2010

Sezon 2010 zaczęła od wielkoszlemowego Australian Open w którym doszła do IV rundy przegrywając z Venus Williams 6:3, 2:6, 1:6. Po tym turnieju wzięła udział w turnieju w Paryżu w którym po wygraniu I rundy bez straty gema (6:0, 6:0) przegrała w II z Lucie Šafářovą 5:7, 2:6. W Indian Wells odpadła w III rundzie przegrywając z Aravane Rezaï 7:6, 6:7, 4:6. Na turnieju w Miami również odpadła w III rundzie. W kwietniu Schiavone wygrała swój trzeci turniej w grze pojedynczej na kortach ziemnych w Barcelonie pokonując w finale swoją rodaczkę Robertę Vinci 6:1, 6:1. W Rzymie przegrała w II rundzie z Marią José Martínez Sánchez, natomiast w Madrycie doszła do III rundy przegrywając z Venus Williams. W turnieju French Open pokonując m.in. Li Na, Mariję Kirilenko, Caroline Wozniacki, Jelenę Diemientjewą, a w finale Samanthę Stosur wygrała swój pierwszy wielkoszlemowy turniej. Po paryskim turnieju awansowała na 6 pozycje w rankingu WTA. Na kortach Wimbledonu mistrzyni French Open odpadła już w I rundzie. W turnieju US Open doszła do ćwierćfinału, w którym przegrała z Venus Williams 6:7, 4:6.

2011

Schiavone rozpoczęła sezon od udziału w Pucharze Hopmana, który zakończyła na fazie grupowej, wygrywając jeden mecz singlowy. W Sydney odpadła w pierwszej rundzie po meczu z Alisą Klejbanową. W Australian Open Włoszka awansowała do ćwierćfinału, w którym uległa najwyżej rozstawionej Caroline Wozniacki 3:6, 6:3, 6:3. W deblu nie wygrała meczu. W Pucharze Federacji odniosła jeden triumf i jedną porażkę. W Dubaju osiągnęła trzecią rundę, zaś w Dosze – drugą. W Kuala Lumpur nie wygrała meczu. W zawodach w Indian Wells i Miami zanotowała czwarte rundy. W pierwszym z turniejów przegrała z Szachar Pe’er 4:6, 6:3, 6:7(3), zaś w drugim uległa Agnieszce Radwańskiej 0:6, 2:6. W Dubaju i Indian Wells zawodniczka wygrała po jednym meczu w grze podwójnej.

Okres gry na nawierzchni ceglanej rozpoczęła od porażki z Agnieszką Radwańską w drugiej rundzie w Stuttgarcie. W Madrycie końcowym rezultatem Włoszki była trzecia runda i porażka z Bethanie Mattek-Sands, a w deblu – runda druga. W Rzymie wygrała rundę więcej, osiągającym tym samym ćwierćfinał. W nim lepsza okazała się Samantha Stosur. Kolejnym wynikiem Schiavone był półfinał w Brukseli, gdzie pokonała bez straty seta trzy nierozstawione tenisistki, aby ulec liderce światowych list, Caroline Wozniacki. French Open zakończył się dla zawodniczki finałem, jednakże nie obroniła ona tytułu. W drodze do meczu mistrzowskiego straciła dwa sety, natomiast w ostatnim pojedynku uległa Li Na 4:6, 6:7(0).

Rozgrywki na trawie w Eastbourne zakończyła na porażce z Agnieszką Radwańską w drugiej rundzie zawodów. Na Wimbledonie zanotowała trzecią rundę, przegrywając w niej 6:3, 4:6, 9:11 z Tamirą Paszek. W deblu ponownie nie wygrała meczu.

W Toronto Schiavone została pokonana w trzeciej rundzie przez Lucie Šafářovą 3:6, 3:6. Taki sam rezultat powtórzyła w Cincinnati, lecz tym razem lepsza okazała się Jelena Janković. W grze podwójnej partnerowała jej Andrea Petković, ale ich pierwszy mecz zakończył się porażką. W New Haven pokonała dwie Rumunki Alexandrę Dulgheru i Monikę Niculescu, oddając im po trzy gemy. Do półfinału awansowała dzięki walkowerowi Anabel Mediny Garrigues. W meczu o finał ponownie zwyciężyła Wozniacki. Podczas US Open rozegrała cztery mecze, w tym trzy trzysetowe. W czwartej rundzie nie sprostała Anastasiji Pawluczenkowej. W deblu wygrała jeden mecz, zaś drugi para oddała walkowerem.

Pierwszy mecz w Seulu zakończył się triumfem Wiery Duszewiny w dwóch setach. W grze podwójnej razem z Maríą José Martínez Sánchez mecz ćwierćfinałowy poddały walkowerem. W Pekinie Włoszka wygrała z Bojaną Jovanovski, ale w kolejnym meczu uległa Dominice Cibulkovej 2:6, 2:6. W ostatnim turnieju w sezonie – w Moskwie – przegrała w swoim pierwszym meczu z Kaią Kanepi 4:6, 7:5, 6:7(7).

2012

Sezon rozpoczęła od półfinału w Brisbane. Rozstawiona z numerem trzecim wygrała w ćwierćfinale z Jeleną Janković 5:7, 7:6(2), 6:3, lecz w meczu o finał przegrała z nierozstawioną Kaią Kanepi 3:6, 0:6. W Sydney i Australian Open przegrała już w drugiej rundzie – odpowiednio z Danielą Hantuchovą 5:7, 1:6 i Rominą Oprandi 4:6, 3:6.

Podczas turniejów w Doha i Dubaju przegrała w pierwszych meczach – z Yaniną Wickmayer 6:7(4), 4:6 i Aną Ivanović 1:6, 5:7. Podczas Indian Wells w meczu trzeciej rundy z Lucie Šafářovą skreczowała po przegraniu pierwszego seta 2:6. W Miami i Barcelonie ponownie przegrała w pierwszym meczu, tym razem z Ksieniją Pierwak 4:6, 6:4, 5:7 i Olgą Hawarcową 4:6, 3:6. Porażki w pierwszych meczach zanotowała również w ważnych turniejach w Madrycie i Rzymie – porażki z Varvarą Lepchenko 4:6, 7:6(8), 3:6 i Jekatieriną Makarową 3:6, 4:6.

Pod koniec maja Schiavone mogła się „pochwalić” bilansem w sezonie 8-14. Wówczas przystąpiła do turnieju w Strasburgu, w którym została rozstawiona z numerem drugim. Wreszcie zagrała na miarę oczekiwań i po zwycięstwie 6:4, 6:4 w finale nad Alizé Cornet osiągnęła swój piąty triumf turniejowy WTA. Tydzień później broniła finału we French Open, lecz już w trzeciej rundzie przegrała z Varvarą Lepchenko 6:3, 3:6, 6:8. Porażka kosztowała Włoszkę spadek w rankingu z 12. na 27. miejsce.

Miesiąc później wystąpiła w wielkoszlemowym Wimbledonie, w którym przegrała w czwartej rundzie z obrończynią tytułu Petrą Kvitovą 6:4, 5:7, 1:6. Podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Londynie przegrała już w drugim meczu z Wierą Zwonariową 3:6, 3:6.

Do końca sezonu wygrała już tylko jeden mecz – podczas turnieju w Tokio pokonała Jarosławę Szwiedową 4:6, 7:6(4), 6:4, by w drugiej rundzie ulec Samancie Stosur 6:4, 2:6, 5:7. We wszystkich pozostałych pięciu turniejach do końca sezonu przegrała w pierwszych meczach. Sezon zakończyła na 35. miejscu w rankingu oraz z bilansem zwycięstw 22-25.

2017

Po przegraniu pierwszej rundy w turnieju Hobart Francesca Schiavone oświadczyła, że 2017 jest jej ostatnim rokiem w karierze zawodowej. Włoszka została pokonana przez Janę Fett 3:6, 2:6.

2018

Swój ostatni mecz w zawodach cyklu WTA Tour rozegrała w lipcu w Gstaad, gdy przegrała w pierwszej rundzie z Samanthą Stosur 3:6, 2:6. Podczas US Open ogłosiła zakończenie kariery.

Jak poinformowała rok później, przerwanie kariery i zniknięcie z udziału w życiu publicznym spowodowane było nowotworem złośliwym.

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

Występy w grze pojedynczej

Występy w grze podwójnej

Występy w grze mieszanej

Gra pojedyncza 20 (8-12)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	12 czerwca 2000	Taszkent	Twarda	Iroda Tulyaganova	3:6, 6:2, 3:6
Finalistka	2.	6 stycznia 2003	Canberra	Twarda	Meghann Shaughnessy	1:6, 1:6
Finalistka	3.	12 września 2005	Bali	Twarda	Lindsay Davenport	2:6, 4:6
Finalistka	4.	10 października 2005	Moskwa	Dywanowa (hala)	Mary Pierce	4:6, 3:6
Finalistka	5.	24 października 2005	Hasselt	Dywanowa (hala)	Kim Clijsters	2:6, 2:6
Finalistka	6.	9 stycznia 2006	Sydney	Twarda	Justine Henin-Hardenne	6:4, 5:7, 5:7
Finalistka	7.	3 kwietnia 2006	Ponte Beach	Ceglana	Nadieżda Pietrowa	4:6, 4:6
Finalistka	8.	25 września 2006	Luksemburg	Twarda (hala)	Alona Bondarenko	3:6, 2:6
Zwyciężczyni	1.	29 lipca 2007	Bad Gastein	Ceglana	Yvonne Meusburger	6:1, 6:4
Finalistka	9.	19 lipca 2009	Praga	Ceglana	Sybille Bammer	6:7(4), 2:6
Finalistka	10.	12 października 2009	Osaka	Twarda	Samantha Stosur	5:7, 1:6
Zwyciężczyni	2.	25 października 2009	Moskwa	Twarda (hala)	Wolha Hawarcowa	6:3, 6:0
Zwyciężczyni	3.	17 kwietnia 2010	Barcelona	Ceglana	Roberta Vinci	6:1, 6:1
Zwyciężczyni	4.	5 czerwca 2010	French Open	Ceglana	Samantha Stosur	6:4, 7:6(2)
Finalistka	11.	4 czerwca 2011	French Open	Ceglana	Li Na	4:6, 6:7(0)
Zwyciężczyni	5.	26 maja 2012	Strasburg	Ceglana	Alizé Cornet	6:4, 6:4
Zwyciężczyni	6.	28 kwietnia 2013	Marrakesz	Ceglana	Lourdes Domínguez Lino	6:1, 6:3
Zwyciężczyni	7.	21 lutego 2016	Rio de Janeiro	Ceglana	Shelby Rogers	2:6, 6:2, 6:2
Zwyciężczyni	8.	15 kwietnia 2017	Bogota	Ceglana	Lara Arruabarrena	6:4, 7:5
Finalistka	12.	6 maja 2017	Rabat	Ceglana	Anastasija Pawluczenkowa	5:7, 5:7

Gra podwójna 16 (7-9)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	29 lipca 2001	Sopot	Ceglana	Joannette Kruger	Julija Bejhelzimer   Anastasija Rodionowa	6:4, 6:0
Finalistka	1.	4 maja 2003	Warszawa	Ceglana	Eleni Daniilidu	Liezel Huber   Magdalena Maleewa	6:3, 4:6, 2:6
Finalistka	2.	27 lipca 2003	Stanford	Twarda	Cho Yoon-jeong	Cara Black   Lisa Raymond	6:7(5), 1:6
Finalistka	3.	15 lutego 2004	Paryż	Twarda (hala)	Silvia Farina Elia	Barbara Schett   Patty Schnyder	3:6, 2:6
Zwyciężczyni	2.	2 maja 2004	Warszawa	Ceglana	Silvia Farina Elia	Gisela Dulko   Patricia Tarabini	3:6, 6:2, 6:1
Zwyciężczyni	3.	26 lutego 2005	Doha	Twarda	Alicia Molik	Cara Black   Liezel Huber	6:3, 6:4
Finalistka	4.	9 października 2005	Filderstadt	Twarda (hala)	Květa Peschke	Daniela Hantuchová   Anastasija Myskina	6:7(1), 1:6
Zwyciężczyni	4.	25 lutego 2006	Dubaj	Twarda	Květa Peschke	Swietłana Kuzniecowa   Nadieżda Pietrowa	3:6, 7:6(1), 6:3
Finalistka	5.	22 maja 2006	Rzym	Ceglana	Květa Peschke	Daniela Hantuchová   Ai Sugiyama	6:3, 3:6, 1:6
Zwyciężczyni	5.	1 października 2006	Luksemburg	Twarda (hala)	Květa Peschke	Anna-Lena Grönefeld   Liezel Huber	2:6, 6:4, 6:1
Zwyciężczyni	6.	15 października 2006	Moskwa	Dywanowa	Květa Peschke	Iveta Benešová   Galina Woskobojewa	6:4, 6:7(4), 6:1
Finalistka	6.	21 października 2007	Zurych	Twarda (hala)	Lisa Raymond	Květa Peschke   Rennae Stubbs	5:7, 6:7(1)
Finalistka	7.	7 maja 2008	French Open	Ceglana	Casey Dellacqua	Anabel Medina Garrigues   Virginia Ruano Pascual	6:2, 5:7, 4:6
Zwyciężczyni	7.	2 października 2009	Tokio	Twarda	Alisa Klejbanowa	Daniela Hantuchová   Ai Sugiyama	6:2, 6:4
Finalistka	8.	15 kwietnia 2012	Barcelona	Ceglana	Flavia Pennetta	Sara Errani   Roberta Vinci	0:6, 2:6
Finalistka	9.	28 lutego 2014	Florianópolis	Twarda	Sílvia Soler Espinosa	Anabel Medina Garrigues   Jarosława Szwiedowa	6:7(1), 6:2, 3–10

W grze pojedynczej

Rok	Rezultat	Przeciwniczka	Wynik
2010	Faza grupowa	Samantha Stosur   Caroline Wozniacki   Jelena Diemientjewa	4:6, 4:6 6:3, 1:6, 1:6 6:4, 6:2

W grze podwójnej

Rok	Rezultat	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
2006	Półfinał	Květa Peschke	Lisa Raymond   Samantha Stosur	1:6, 4:6

Gra pojedyncza

Runda	Przeciwniczka	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atenach 2004, reprezentując państwo   Włochy [11]
I runda	Japonia: Shinobu Asagoe	6:3, 7:6(4)
II runda	Korea Południowa: Cho Yoon-jeong	2:6, 7:6(0), 6:4
III runda	Kolumbia: Fabiola Zuluaga	6:7(5), 6:1, 6:3
Ćwierćfinał	Rosja: Anastasija Myskina [3]	1:6, 2:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie 2008, reprezentując państwo   Włochy
I runda	Uzbekistan: Akgul Amanmuradova	6:4, 6:2
II runda	Polska: Agnieszka Radwańska [8]	6:3, 7:6(6)
III runda	Rosja: Wiera Zwonariowa [9]	6:7(4), 4:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo   Włochy
I runda	Czechy: Klára Zakopalová	6:3, 3:6, 6:4
II runda	Rosja: Wiera Zwonariowa [13]	3:6, 3:6

Gra podwójna

Runda	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atenach 2004, reprezentując państwo   Włochy
I runda	Silvia Farina Elia	Słowacja: Ľubomíra Kurhajcová / Martina Suchá	6:2, 6:4
II runda		Chiny: Li Ting / Sun Tiantian [8]	1:6, 6:7(1)
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie 2008, reprezentując państwo   Włochy
I runda	Flavia Pennetta	Australia: Casey Dellacqua / Alicia Molik	6:4, 6:4
II runda		Chińskie Tajpej: Chan Yung-jan / Chuang Chia-jung [3]	7:6(1), 1:6, 8:6
Ćwierćfinał		Ukraina: Alona Bondarenko / Kateryna Bondarenko [6]	1:6, 6:3, 5:7
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo   Włochy
I runda	Flavia Pennetta [7]	Hiszpania: Anabel Medina Garrigues / Arantxa Parra Santonja	7:6(4), 6:4
II runda		Chińskie Tajpej: Chuang Chia-jung / Hsieh Su-wei	7:6(3), 5:7, 4:6

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2013-08-30]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-30]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2013-08-30]  (ang.).