Emilio Pericoli (ur.
7 stycznia 1928 w Cesenatico, zm. 9 kwietnia 2013 w Savignano sul Rubicone) – włoski piosenkarz. Zwycięzca Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo w 1963 roku z piosenką „Uno per tutte”, wykonaną w parze z Tonym Renisem. Reprezentant Włoch podczas 8. Konkursu Piosenki Eurowizji w 1963 roku z tą samą piosenką (3. miejsce).
Emilio Pericoli | |
Data i miejsce urodzenia | 7 stycznia 1928 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 9 kwietnia 2013 |
Gatunki | |
Zawód | |
Aktywność | 1947–2013 |
Wydawnictwo | Dischi Ricordi, Odeon, Warner Bros. Records |
Emilio Pericoli w młodości uczył się gry na fortepianie i gitarze. Po wojnie przeniósł się do Ceseny, gdzie w 1947 roku pojawił się jako wokalista w orkiestrze Enza Ceragioli, z którą przez kilka lat występował we Włoszech i za granicą. Zyskał popularność dzięki transmisjom radiowym. W 1954 roku wziął udział w konkursie radiowym Dieci canzoni da lanciare. Po 1955 rozpoczął działalność jako aktor, występując w kilku komediach muzycznych.
W 1959 roku, po podpisaniu umowy z Dischi Ricordi, rozpoczął karierę piosenkarską przypominając z powodzeniem znane włoskie piosenki z lat 30. i 40., a także niektóre pieśni neapolitańskie jak „Anema e core” i „Scalinatella”, wszystkie wydane na dwóch albumach, Amori d'altri tempi (1961) i Amori dei nostri anni ruggenti (1962).
Jesienią 1961 roku dołączył do zespołu Studio Uno, w parze z Renatą Mauro. W 1962 roku wystąpił na Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo z piosenką „Quando quando quando”, zaprezentowaną w parze z jej kompozytorem, Tonym Renisem. W następnym roku ta sama para wygrała Festiwal w San Remo z piosenką „Uno per tutte” (Mogol - Alberto Testa - Tony Renis). Również w 1963 roku, w Londynie, wziął udział w finale 8. Konkursu Piosenki Eurowizji prezentując tę samą co w San Remo piosenkę, za która otrzymał 37 punktów i zajął 3. miejsce; zwycięstwo przypadło małżonkom Grethe i Jørgenowi Ingmannom z Danii.
Największym sukcesem komercyjnym w jego karierze stał się jednak przebój „Al di là” (dzieło spółki autorsko-kompozytorskiej Giulio Rapetti - Carlo Donida), który w wykonaniu Betty Curtis, zdobył 1. miejsce na Festiwalu w San Remo w 1961 roku. Choć wersja Pericolego we Włoszech cieszyła się umiarkowanym powodzeniem,to stała się większym hitem w Ameryce Łacińskiej. Ponadto została ponownie nagrana na ścieżce dźwiękowej filmu Rome Adventure w reżyserii Delmera Davesa z 1962 roku. Piosenka osiągnęła 6. pozycję na U.S. Hot 100 i 3. na Adult Contemporary w Stanach Zjednoczonych oraz 30. w Wielkiej Brytanii.
W 1964 roku artysta ponownie wystąpił na Festiwalu w San Remo, tym razem z piosenką „Piccolo piccolo”, jednak bez powodzenia. Po nagraniu w połowie lat 60. kilku płyt dla Dischi Ricordi przeniósł się do Warner Bros. Records, a pod koniec dekady do Globe Records. W latach 60. brał udział w serialu telewizyjnym Studio Uno z Miną i bliźniaczkami Kessler. Wraz z nadejściem ery rock and rolla we Włoszech wyjechał do Ameryki, gdzie występował z powodzeniem przez kilka lat, ale później wycofał się z estrady, powracając na nią dopiero po dwudziestu latach, gdy powróciła moda na lata 60.. W 2006 roku, już po przejściu na emeryturę, przeniósł się do Gambettoli, gdzie spędził ostatnie lata życia. Zmarł w wyniku choroby 9 kwietnia 2013 roku w hospicjum w Savignano sul Rubicone.
Emilio Pericoli nagrał 6 albumów oraz 33 single i EP-ki.
This article uses material from the Wikipedia Polski article Emilio Pericoli, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Polski (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.